Δρώντας παράλληλα

Πέρα από την καθιερωμένη πλύση εγκεφάλου

συντυχάνουμε πού και πού με τον εαυτό μας

θέτοντας του απανωτά ερωτήματα

πολλά των οποίων μένουν μετέωρα

θεωρώντας τα δικαιολογημένα αναπάντητα

και κάποια σαν δεδομένα αδιαμφισβήτητα

έτσι μάθαμε να μην αντιδρούμε ουσιαστικά

κουνώντας απλά τα χέρια που μοιάζουν

μονοκλωνικοί σπασμοί διαρκείας

αλλά ευτυχώς οι άλλοι νομίζουν

πως μιλούμε στο κινητό με ένα βύσμα στο αυτί

ρομποτάκια κουρδισμένα στερεότυπα

και η καλημέρα παγωμένη χωρίς αντίκρισμα

καθώς παραλήρημα θεατροποιημένο

επονομαζόμενο λογοτεχνικά μονόλογος

που λειτουργεί πάντα θεραπευτικά

σαν ψυχαναγκαστική κάθαρση.