Για τον Γιάννη Γουσόπουλο

Αγαπημένε μου κύριε Γιάννη, πάντα έτσι σε αποκαλούσα, έτσι και σήμερα για τελευταία φορά, αλλά χωρίς να σε κοιτώ στα μάτια.

Μετά από 10 χρόνια μαζί σου καθημερινά στις προπονήσεις, στους αγώνες, στα ταξίδια, στις απονομές, όλα θα μείνουν μόνο ως ωραίες αναμνήσεις που συζητούσαμε πάντα όταν βρισκόμασταν.

Ήσουν ο πατέρας μου στην ξιφασκία, ο προπονητής μου, ο καθοδηγητής μου σε όλη την αθλητική μου πορεία. Ήσουν μοναδικός και σοβαρός. Πάντα ειλικρινής, ευθύς, δίκαιος, τίμιος, μετρημένος μα πάνω απ’ όλα είχες ψυχή μικρού παιδιού και χρυσή καρδιά. Ήσουν άνθρωπος με τις ευαισθησίες σου, κύριος, πειθαρχημένος, ένας αγωνιστής στη ζωή, ένας πραγματικός Στρατηγός. Ήδη μου λείπει το χιούμορ σου, η καμαρωτή σου παρουσία, η βαριά φωνή σου, το δυνατό σου γέλιο και τα εκφραστικά σου μάτια.

Όλα αυτά ήσουν εσύ, χωρίς καμία υπερβολή στα λόγια μου.

Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο αγαπημένε μου ‘’monsieur’’. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια σου.

Η ξιφομάχος σου, η αθλήτρια σου, η σπαθίστρια σου
Ελένη Παυλίδου