Για τα διακυβεύματα της νέας χρονιάς
Οι γιορτές έχουν περάσει και η πραγματικότητα παραμένει εμμονικά εδώ. Οι όμορφες στιγμές, οι συζητήσεις στα γιορτινά τραπέζια, η παρουσία των αγαπημένων προσώπων αποχωρούν, παραμένοντας, στην επίγευση των ημερών που πέρασαν.
Η περιγραφή της πραγματικότητας μοιάζει περιττή, μόνο όποιος ΔΕΝ ζει εδώ μπορεί να περιγράψει με θετικό τρόπο την πορεία των πραγμάτων. Το κρίσιμο είναι τι μπορεί να γίνει…
Τις επόμενες μέρες η Κυβέρνηση θα φέρει το νομοσχέδιο για την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστήμιων, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις επιταγές του ΣΕΒ, των σχολαρχών και των κερδοσκόπων των αγωνιών της νέας γενιάς. Η καθεστωτική υπονόμευση του Άρθρου 16 του Συντάγματος, των αλγεινών εμπειριών των ιδιωτικοποιήσεων (ΔΕΗ, Τρένα, Νερό), αλλά και των διαθέσεων της νεολαίας δεν εκπλήσσει κανέναν. Ο ιδιόμορφος κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός που ζούμε αναφέρεται μόνο σε μονοπωλιακά συμφέροντα και στα ιμπεριαλιστικά γεράκια του πολέμου, αν κάτι μπορεί να καταλάβει από τα λαϊκά αιτήματα αυτό θα γίνει μόνο με όρους μαζικού αγωνιστικού εκβιασμού.
Είναι κρίσιμο να κατανοηθεί πως δεν υποβαθμίζονται απλά τα κρατικά πτυχία, δεν γίνεται ακόμη πιο ταξική η εκπαίδευση, δεν θα αμφισβητηθεί απλά η υπόσταση των περιφερειακών σχολών, αλλά γενικεύεται σε επίπεδο περιεχομένου και δομής των σπουδών η μονοκρατορία των στόχων κεφαλαίου-εργοδοσίας, όπως αυτή έχει κυριαρχήσει στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα. Εργασιακά, νομικά, ιδεολογικά ο τίτλος σπουδών επέφερε προσδοκίες και απαιτήσεις στον/ην εργαζόμενο/η, ο δρόμος της διαρκούς εργασιακής και εκπαιδευτικής περιπλάνησης – επισφάλειας είναι εδώ…
Οι φοιτητές οργανώνουν και ετοιμάζουν τις αντιδράσεις τους, ίσως είναι η μάχη της δικής τους γενιάς… Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε να συμβάλουμε με κάθε τρόπο ώστε η Κυβέρνηση να μην βρει μόνο τα νιάτα απέναντί της, αλλά να συναντήσει επιτέλους τη βαθειά αγανάκτηση που φωλιάζει σε κάθε λαϊκό σπίτι και δεν εκφράστηκε στις εθνικές εκλογές. Στην πόλη μας υπάρχουν άνθρωποι που έζησαν στιγμές ανάτασης του νεολαιίστικου κινήματος, υπάρχουν άνθρωποι με συλλογικές παραστάσεις από νεανικά ξεσπάσματα, αυτά πρέπει να έρθουν σε επαφή με τα αγωνιζόμενα νιάτα, ετοιμάζοντας ανοιχτά μια πορεία κλιμάκωσης και σύγκρουσης με την καθεστωτική πολιτική Κυβέρνησης – ΕΕ – Κεφαλαίου.
Τζώτζης Βασίλης
Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Υπ. Διδάκτορας Πολιτικής Ανθρωπολογίας ΠΔΜ
* Στην εικόνα στιγμές από τη «δική μας» υπεράσπιση του Άρθρου 16 το μακρινό 2006 στο ΠΑΜΑΚ
