Η αυτοκρατορία των συμπτώσεων

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει οικοδομηθεί πάνω σε ένα επικοινωνιακό τρίπτυχο: διεθνής σοβαρότητα, τεχνοκρατική επάρκεια, ψηφιακή πρόοδος. Ένα τρίπτυχο που πλασάρεται καθημερινά στα ΜΜΕ, κατόπιν επεξεργασίας του από στρατιές επικοινωνιολόγων, λες και οι πολίτες δεν έχουν κριτική σκέψη, τόση που να τους επιτρέπει να διακρίνουν την ουσία από την επικοινωνία. Παρά την προσπάθεια της Κυβέρνησης η εικόνα να υπερισχύσει της πραγματικότητας, η κοινωνία βιώνει το τρίπτυχο της θλιβερής καθημερινότητας: ανισότητες, ανασφάλεια, ατιμωρησία.

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς μια «κακή στιγμή». Είναι η απόδειξη ενός συστήματος που τρέφεται από την ασυδοσία και την ατιμωρησία. Χρήματα που προορίζονταν για τον αγρότη έγιναν μέσο για ημετέρους. Ο πρωθυπουργός έσπευσε να δείξει «αποφασιστικότητα» στην αποκάλυψη των ευθυνών, αλλά στην πράξη οι προθέσεις του έμειναν σε τηλεοπτικές δηλώσεις.

Αυτή όμως η Κυβέρνηση είχε τελικά πολλές «κακές στιγμές», οι οποίες δεν είναι βεβαίως συμπτώσεις αλλά το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης σχεδόν αυταρχικής πολιτικής που εξυπηρετεί συγκεκριμένα πρόσωπα και αδιαφορεί παντελώς για τον μέσο έλληνα πολίτη.

Οι υποκλοπές δεν είναι απλά ένα πολιτικό άλλα ένα θεσμικό σκάνδαλο, εντασσόμενο στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς απόλυτου έλεγχου υπό τον μανδύα του όρου «επιτελικό κράτος». Αυτός ο όρος δεν περιγράφει τίποτα λιγότερο από τον έλεγχο όλων των λοιπών εξουσιών από την πολιτική εξουσία.

Στα Τέμπη, η τραγωδία παρουσιάστηκε ως «ανθρώπινο λάθος», ενώ ήταν προϊόν διαχρονικής αδιαφορίας και προχειρότητας. Η αγωνία του Μαξίμου ήταν η διαχείριση του πολιτικού κόστους και η συγκάλυψη ευθυνών.

Η πολιτική της Κυβέρνησης αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες, καθώς προτεραιότητα της δεν είναι η στήριξη του αγρότη, του ελεύθερου επαγγελματία, των ανέργων κτλ αλλά η προώθηση μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία και η ενέργεια αλλά και η επιβολή πολιτικής «ομερτά» σε όποιο σκάνδαλο αγγίζει τα γαλάζια στελέχη. Στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης εντάσσεται και ο «εκβιασμός» του ελληνικού λαού με τον κίνδυνο της αστάθειας. «Ανεχθείτε τα σκάνδαλα, για να παραμείνουμε σταθεροί». Είναι άλλωστε επιτυχημένη η τακτική δημιουργίας φόβου στους πολίτες, ώστε στην κάλπη να επιλέγουν το δήθεν «λιγότερο κακό».

Το πλέον όμως εξοργιστικό είναι το πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση αυτή τον ελληνικό λαό: Σαν μια άμορφη μάζα, καθοδηγούμενη από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, έτοιμη να ανεχθεί κάθε πολιτική και κοινωνική στρέβλωση. Και αυτή η οπτική είναι βαθιά αντιδημοκρατική.

Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ιστορικά ο πολιτικός φορέας που ταυτίστηκε με την κοινωνική δικαιοσύνη, το ΕΣΥ, την παιδεία για όλους, την προάσπιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την βελτίωση της ζωής του «μη προνομιούχου». Σε μια εποχή που η ΝΔ επενδύει μόνο στην εικόνα και στην διαχείριση των συνεπειών των εκνόμων ενεργειών της, το χρέος μας είναι να αναδείξουμε την ουσία. Να φέρουμε ξανά στο επίκεντρο την κοινωνία, τον άνθρωπο, τις πραγματικές ανάγκες.

Ελισσάβετ Παναγιωτίδου

Δικηγόρος

Μέλος Γραμματείας Τομέα Ενέργειας ΠΑΣΟΚ