Μνήμη μου λησμονημένη

Κλαυσίγελος η μνήμη που με περιπαίζει
Σαν τιμωρός με κλειδώνει, σαν άστρο με αναπτερώνει
Πότε το πνεύμα μου ταράζει, πότε το θυμικό αλλάζει
Συχνά με δάκρυα νοσταλγίας με καταλαγιάζει

Είναι επιλεκτική, τη νύχτα κυριεύει
Τα πρώιμα σβήνει στην ακρογιαλιά του μυαλού
Τα χθεσινά μειώνει, αχ εκείνα τα λάθη διογκώνει
Είναι αδυσώπητη η μνήμη, την ημέρα σαν εδρεύει

Είναι ιέρεια της πορείας, κινεί τα νήματα της ιστορίας
Εχθρός της είναι ο χρόνος, φίλος της ο άκρατος πόνος
Είναι έμφυτη στη φύση και αβυσσαλέα στη δύση
Η αλήθεια της αναγεννά τη γνώση

Άνθρωπος που δεν θυμάται ανήμπορος να ζήσει
Να πετάξει τα δεσμά, να σιγοτραγουδήσει
Ανυπόφορη παρουσία η επανάληψη του παρόντος
Πόνο φέρνει η απουσία της όντως

Μνήμη αξιομνημόνευτη
Να με μνημονεύεις
Είναι μοιραίο στο πέρασμα των αιώνων να λησμονηθώ
Στα γεράματα όλο να ξεχνώ…

Λέντσε

Το παρόν έργο ανήκει στον δημιουργό του και διαθέτει πνευματικά δικαιώματα.

Το παρόν έργο αφιερώνεται στα άτομα με Αλτσχάιμερ, στα άτομα με άνοια, στους ηλικιωμένους που ξεχνούν και σε όσους φροντίζουν αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με την απώλεια της μνήμης…