Ο Ψαράς (ήταν βουνίσιος)

-Ένας Βουνίσιος νεαρός κατέβηκε στην μεγάλη πόλη να δει την θάλασσα από κοντά, είχε αρκετό χρόνο και έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με το ψάρεμα.

-Οι ώρες πέρναγαν μα δεν έπιανε τίποτα, απελπισμένος τα παράτησε και στάθηκε στο καφενεδάκι της παραλίας, ο Σερβιτόρος κατάλαβε ότι είναι βουνίσιος, τον πλησίασε και δήθεν από ενδιαφέρον ρώτησε τι έχει.

-Είμαι στεναχωρημένος, είμαι πολύ ώρα στη μαρίνα και δεν μπορώ να πιάσω ούτε ένα ψάρι του είπε.

-Και για αυτό χολοσκάς, θα σου πω εγώ πως τα πιάνουν: Βάζεις στο αγκίστρι ένα κομμάτι καρπούζι και το πετάς μέσα, το ψάρι το τρώει, μετά ξανά βάζεις άλλο καρπούζι και το ψάρι το ξανατρώει, συνεχίζεις το ίδιο κάθε φορά που το ψάρι τρώει το καρπούζι από το αγκίστρι.

-Για στάσου του είπε ο Βουνίσιος γεμάτος περιέργεια και πότε θα πιάσω το ψάρι.

-Μην βιάζεσαι υπομονή θέλει, σε λίγο το ψάρι θα βγει να κατουρήσει και το πιάνεις!.-

Κεντρική ιδέα: Τον χαρακτήρα του ανθρώπου δεν τον δείχνει το φως του ήλιου, αλλά η συμπεριφορά του απέναντι στους άλλους.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος – Εκδότης