Ανοιχτή επιστολή του Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Θεοκλήτου
Ἀγαπητοί μου.
Παρῆλθε καιρὸς ἀπὸ τὴν 28.8.2016, ἀφότου ὁ πρώην ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μονῆς Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, διέκοψε κατὰ τὴν θεία λειτουργία τὴν μνημόνευσι τοῦ ὀνόματος ἐμοῦ τοῦ κανονικοῦ ἐπισκόπου του. Μὲ τὴν παροῦσα ἐπιστολή μου δὲν ἐκθέτω κάποιον, διότι τοῦτο πλέον εἶναι γεγονός, τὸ ὁποῖο ἔγινε γνωστὸ μέχρι τὰ πέρατα τῆς γῆς. Ἡ μνημόνευσι τοῦ ἐπισκόπου κατὰ τὴν θεία λειτουργία εἶναι ἀπαραίτητη. Αὐτὴ εἶναι ἡ τάξι τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ εἶναι ἀνάλογο μὲ κάθε συλλογικὸ ὀργανισμό, ποὺ διοικεῖται μὲ τὸ καταστατικό του. Ὅποιος δὲν συμμορφώνεται μὲ αὐτό, δέχεται τὶς συνέπειές του, δηλαδὴ ἀναγκαστικὰ ἀποβάλλεται.
Βλέποντας τὶς διαθέσεις τοῦ π. Παϊσίου ἀπὸ τὰ δημοσιεύματά του στὸν ἔντυπο καὶ ἠλεκτρονικὸ τύπο προσπάθησα, μὲ πατρικὸ καὶ ὄχι διοικητικὸ λόγο, νὰ ἀνακόψω τὸν κατήφορό του. Δὲν ἤθελα νὰ ἔχη πνευματικὲς καὶ διοικητικὲς κυρώσεις, ἀνάλογες τοῦ ἀτοπήματός του. Γιαὐτὸν τὸ λόγο προτοῦ νὰ προβῆ στὴν διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως, τοῦ ἀπέστειλα μία ἐπιστολὴ μὲ συμβουλευτικὸ περιεχόμενο. Μετὰ ἀπὸ τὴν διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως τοῦ ἀπέστειλα καὶ δεύτερη ἐπιστολή, λέγοντάς του τὰ πρέποντα. Θὰ μποροῦσα βεβαίως τὴν ἄλλη μέρα κιόλας νὰ προβῶ σὲ κινήσεις διοικητικές, ὅπως δικαιοῦμαι καὶ ὑποχρεοῦμαι ἐκ τῶν Ἱ.Κανόνων καὶ τῶν Νόμων τοῦ Κράτους. Κυκλοφόρησαν βέβαια σχετικὰ μὲ τὴν ὑπόθεσι πολλὰ ἀνυπόστατα καὶ ψευδῆ. Ἀπέστειλα καθηκόντως μόνο ἕνα ἐρώτημα στὴν ἁρμόδια Νομοκανονικὴ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ τὸ τὶ πρέπει νὰ πράξω ἔναντι τοῦ π.Παϊσίου, ἂν καὶ γνώριζα τὸ τὶ πρέπει. Ἀναμένοντας τὴν παραλαβὴ τῆς βαρύτατης γιὰ τὸν π.Παΐσιο γνωματεύσεως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, στὴν ὁποία συμμετέχει καὶ ζηλωτὴς ἀρχιερεύς, ὁ ὁποῖος ψήφισε ἐναντίον του, τοῦ ἀπέστειλα καὶ τρίτη ἐπιστολή. Ἀκόμη καὶ σαὐτὴν τοῦ ἔγραφα, ὅτι τὸν περίμενα ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή. Ὅτι ἐπιθυμοῦσα νὰ προσέλθη ἐν μετανοίᾳ, ἐγὼ δὲ θὰ ἀνελάμβανα προσωπικῶς τὸ κόστος, νὰ ἀπαντήσω στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τὴν λῆξι τῆς πνευματικῆς καὶ διοικητικῆς ἀταξίας του.
Δυστυχῶς ὁ π.Παΐσιος ἔχει κοντά του ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τὸν χειροκροτοῦν-ἐξωθοῦν λέγοντάς του, ὅτι «εἶναι ὁμολογητὴς καὶ μάρτυρας τῆς πίστεως» ἐνεργῶν κατ’ αὐτὸν τὸν ἄτακτο τρόπο. Μᾶλλον δὲν κατάλαβαν ὅλοι τους τὶ εἶναι ἡ Ἐκκλησία!
Στὶς ἐπιστολές, ποὺ ἀνέφερα, τὶς ἔστειλα προσωπικὰ στὸν π.Παΐσιο. Ὁ ἴδιος ὅμως θεώρησε «γενναῖο» νὰ μοῦ ἀπαντήση μὲ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ του μέσῳ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ τύπου! Λυποῦμαι πολύ, ποὺ ἀναγκάζομαι σήμερα νὰ προβῶ κι ἐγὼ στὴν ἴδια «γενναιότητα» καὶ νὰ δημοσιεύσω τὶς ἐπιστολές μου στὸν ἠλεκτρονικὸ τύπο, ὥστε νὰ λάβουν ὅλοι γνῶσι τὶ τοῦ συνέστησα πρὶν καὶ μετὰ τὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου.
Θὰ χρεωστῶ δὲ μεγάλη χάρι σὲ ὅποιον μπορέση νὰ ἀνακόψη τὸν κατήφορό του ἔστω καὶ τὴν ἐσχάτη στιγμή.
Ἀγαπητοί μου. Αὐτὰ εἶχα νὰ σημειώσω μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς δημοσιοποιήσεως τῶν ἐπιστολῶν μου ζητῶν ἀπὸ ὅλους νὰ εὔχεσθε ὑπὲρ τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν. Εἶναι αὐτό, τὸ ὁποῖο εὐχήθηκε στὴν ἀρχιερατική του προσευχὴ ὁ Κύριός μας, «ἵνα πάντες ἓν ὦσι».
Διάπυρος πρὸς Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
Λυπούμαστε ιδιαίτερα, Σεβασμιότατε, που εμμένετε σε αυτήν τη στάση! Σιγοντάρετε την παναίρεση του οικουμενισμού και στηρίζετε τον παναιρετικό Βαρθολομαίο! Ελπίζαμε πως αυτή η βεβιασμένη κίνηση του π.Παϊσίου θα σας ταρακουνούσε λίγο… Είμαστε βαθιά απογοητευμένοι από τη δειλία σας, να υψώσετε ανάστημα! Αναμέναμε στην Ιεραρχία της 23ης Νοεμβρίου να χτυπήσετε το χέρι και να ξεκαθαρίσετε πως αυτά που πρόδωσε ο Βαρθολομαίος στη Σύνοδο της Κρήτης εσείς δεν τα προδίδετε! Λυπούμαστε υπέρμετρα…
Μετά, λοιπόν, από αυτήν την ανέντιμη στάση σας, πόθεν λαμβάνετε το θάρρος και εκτίθεστε με τέτοιου είδους εγκυκλίους; Κι όσοι δε γνώριζαν ενημερώθηκαν για την προδοσία που συντελείτε εσείς προσωπικά λόγω δειλίας!!!
Δεν πιστεύουμε ότι συμφωνείτε με τις αθλιότατες και τραγικά ανορθόδοξες κορώνες του ασεβέστατου Βαρθολομαίου, αλλά δεν αρκεί να το υποψιαζόμαστε… Έχετε χρέος, εφόσον το ωμοφόριό σας δεν συνιστά απλό διακοσμητικό στο λαιμό σας, να βγείτε με λόγια σταράτα και να καταδικάσετε όχι τον οικουμενισμό, αλλά τον αιρετικό Πατριάρχη!!! Και με εν Θεώ παρρησία να διακόψετε επιδεικτικά το μνημόσυνο του δυσεβούς και δόλιου Βαρθολομαίου! Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζετε έναν άνθρωπο που αποκαλεί ξεβράκωτους τους ήρωες του ’21, που θεωρεί -δηλωμένα- πως οι παπικοί είναι αδελφή Εκκλησία, πως ο οικουμενισμός είναι ευχής έργον, πως το παγκόσμιο συμβούλιο Εκκλησιών είναι φιλανθρωπικός οργανισμός, πως το ισλάμ είναι η θρησκεία της ειρήνης, πως τα μυστήρια τα ορθόδοξα είναι ίσα και όμοια με των αιρετικών, που χαρίζει κοράνια, που συλλειτουργεί με κάθε λογής αιρετικό, που συμπροσεύχεται ακόμα και με μάγους και σατανιστές… που…που…που…
Ικετευτικά σας απευθύνουμε τον λόγο
“Πάτερ και Δέσποτα σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, ανήρ γενναίος και μαρτυρικός και τότε να είστε βέβαιος πως θα σας ακολουθήσουμε ἄχρι θανάτου και πως σ’ αυτόν τον αγώνα θα βγούμε μπροστάρηδες με πιστή και τυφλή υπακοή στην ποιμαντική σας ράβδο”!
Προδήλως, είναι ιδιαίτερα απλοϊκό το εκπόνημα, να εξαχθούν στοχευμένα συμπεράσματα από όσα αναγνώσαμε ανωτέρω.
Από την μία, οι επιστολές ενός Μητροπολίτη οι οποίες «ξεχειλίζουν» πατρικής φροντίδας, αγάπης και ανιδιοτελούς μέριμνας, επιστολές που «ικετεύουν» (!!!) τον υφιστάμενο ιερωμένο να εξέλθει της διελκυστίνδας που έχει περιέλθει και να ακολουθήσει το ορθό μονοπάτι της ιεροσύνης.
Επιπρόσθετα, απείρου κάλλους, αβροφροσύνης και γαλαντομίας η φράση του Μητροπολίτου «Γράφε εναντίον του Οικουμενισμού αλλά μην αποκόπτεσαι».
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ταπεινοφροσύνη και μεγαλείο ψυχής, εκ μέρους του Μητροπολίτου, που μύρια συγγράμματα θα πρέπει να αναμοχλεύσει κάποιος για να βρει παρόμοια χαρισματική συμπεριφορά.
Από την άλλη τι;
Μία κατάπτυστη και ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΗ με το θέμα, επιστολή …κάποιου kuriakos dim που ουδόλως φείδεται να αποκαλέσει τον Μητροπολίτη ΑΝΕΝΤΙΜΟ, ΠΡΟΔΟΤΗ και ΔΕΙΛΟ, προσδιορίζοντας σαφώς το ηθικό και πνευματικό ανάστημα του ιδίου και της… λοιπής κουστωδίας (αφού και ο Κερμενιώτης άρτι εμφανισθείς, ενισχύει την παραφιλολογία προσδιορισμού «φαντασμάτων», αφού η ζωή του περιστρέφεται περί της.. εξεύρεσης των πιθανών αυτουργών, πρωτοσύγκελων κλπ, ως αδέκαστος – θεάρεστος … δικαστής και τιμητής απάντων των κακώς επιστητών… 🙂 Βρε τι πάθαμε με δαύτους….)
Προφανώς, μη δυνάμενος ο … κάθε Κυριάκος (συνεπικουρούμενος του Κερμενιώτη βεβαίως-βεβαίως) … να εκτοξεύσει τα δηλητηριώδη βέλη του, αφού οι ενέργειες του Μητροπολίτη στην υπόθεση του υφιστάμενου ιερωμένου και με γνώμονα την συνοχή της Μητροπόλεως, ήταν ΑΔΙΑΜΦΗΣΒΗΤΗΤΑ ΑΨΕΓΑΔΙΑΣΤΕΣ (και μάλλον υπέρ του δέοντος παραινετικές αφού είναι προφανές ότι η άνωθεν του μέτρου παραίνεση εκλαμβάνεται ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ως αδυναμία εφαρμογής ισχύος), προτίμησε να εστιάσει ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ, στο υπερπέραν, στο υποτιθέμενο (κατά την δική του αφελή κρίση) …σιγοντάρισμα (όπως γράφει) του Οικουμενισμού.
Καλά βρε kuriakos dim και Κερμενιώτη…
Από τις τρεις επιστολές του Μητροπολίτη που (αμφιβάλλω αν) διαβάσατε, αυτό που αποκομίσατε ήταν το σιγοντάρισμα των …ξεβράκωτων του 1821 ???
«Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος»… έλεγε ο Δημόκριτος κάπου στα 430 π.χ… το οποίον σε (πολύ) ελεύθερη μετάφραση σημαίνει:
Ρε σεις … τρώτε ληγμένα… και σας πειράζουν????
Έχουμε διδαχθεί πολλά ως Έθνος από Εφιάλτες, Γούσηδες και Χατζηκατβίες…
Έλεος πια…
Κύριε Πασίνη δεν θα πέσω στο επίπεδο της ειρωνείας σας.
Το μόνο που θα πω είναι ότι εθελοτυφλείτε βερμπαλίζοντας!
Αν θέλετε απαντήστε μόνο σε ένα:
Έχει το θρησκευτικό ανάστημα ο Δεσπότης να παύσει το μνημόσυνο του αισχρού Βαρθολομαίου;
Αν ναι, γιατί δεν το κάνει, εφόσον ο ίδιος ο Βαρθολομαίος δηλώνει οικουμενιστής;
Και γιατί υπερασπίζεται μετά μανίας έναν αιρετικό Πατριάρχη…; (άρα υποκρίνεται, πράγμα ανέντιμο και ανήθικο)!
Αν όχι, αν δεν έχει το επισκοπικό σθένος να φερθεί ως οφείλει, τότε ορθώς του επιρρίπτεται σωρεία ευθυνών και στάσεις δειλίας.
Με εκτίμηση,
Κ.Δ.
Γράφει ο σεβασμιώτατος: «Δυστυχῶς ὁ π.Παΐσιος ἔχει κοντά του
ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τὸν χειροκροτοῦν-ἐξωθοῦν λέγοντάς του, ὅτι εἶναι
ὁμολογητὴς καὶ μάρτυρας τῆς πίστεως, ἐνεργῶν κατ’ αὐτὸν τὸν ἄτακτο
τρόπο. Μᾶλλον δὲν κατάλαβαν ὅλοι τους τὶ εἶναι ἡ Ἐκκλησία!»
Μάλλον ο π. Θεόκλητος δεν έχει καταλάβει τί είναι η Εκκλησία. Πώς να το αντιληφθεί όμως όταν όλ’ αυτά τα χρόνια έχει δίπλα του κακούς συμβούλους (εννοώ κυρίως τον πρώην και τον νυν πρωτοσύγκελο) που τον επαναπαύουν στην απραξία, τον συμβιβασμό και τη σιωπή απέναντι στην οικουμενιστική ασέβεια. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται πρόσκομμα στη σωτηρία του επισκόπου μας.
Άραγε τον αγαπάει κανείς αληθινά τον επίσκοπό μας;