Μία χειροτονία· δύο εἰκόνες· πολλὲς εὐλογίες
Κάθε ἐκλογὴ νέου Ἐπισκόπου εἶναι ἕνα γεγονὸς ἰδιαίτερης σημασίας καὶ βαρύτητας, πολὺ περισσότερο ὅταν πρόκειται γιὰ τὸν καινούριο Ἐπίσκοπο τοῦ τόπου ποὺ σὲ γέννησε καὶ σὲ μεγάλωσε.
Παρακολουθώντας ἀπὸ μακριὰ (μὲ τὴ βοήθεια τῶν σύγχρονων μέσων ἀναμετάδοσης) τὸ ὅλο γεγονὸς καὶ συμμετέχοντας προσευχητικὰ σὲ αὐτὸ, δύο εἰκόνες χαράχτηκαν ἀνεξίτηλα μέσα μου.
Ἡ πρώτη εἰκόνα: στὴ θέση ποὺ συνηθίζεται, ἐντὸς τοῦ ναοῦ, βρίσκεται κατὰ τὴν ὥρα τῆς ἀκολουθίας ἡ οἰκογένεια τοῦ χειροτονουμένου. Καταλαβαίνεις καὶ φυσιογνωμικὰ τὴ συγγένεια… Εἰκόνα ὄμορφη. Ἄνθρωποι ὡραῖοι· παρουσίες σεμνές. Ἔκδηλη ἡ καρδιακὴ μετοχή τους στὰ θαυμαστὰ ποὺ τελοῦνται. Οἱ λεβεντάνθρωποι τῶν συνόρων· αὐτοὶ ποὺ τάχθηκαν νὰ φυλᾶνε Θερμοπύλες· οἱ ἀκρίτες οἱ περήφανοι, ποὺ ἀγόγγυστα διακονοῦνε τὸν τόπο τους, ὅσο μικρός, ὅσο ἀπόμακρος , ὅσο φτωχὸς κι ἄν εἶναι… Αὐτοὶ μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τους καὶ μὲ τὸν τίμιο μόχθο τῶν χεριῶν τους φτιάχνουν οἰκογένειες ἑλληνορθόδοξες, χαρὰ τῆς γῆς, τῆς πατρίδας καὶ τοῦ Οὐρανοῦ. Ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Ποὺ ἀγαποῦν καὶ διακονοῦν τήν Ἐκκλησία . Ποὺ μὲ λιβάνι, προσευχή, μὲ συναξάρια καὶ ἱερὰ ψελλίσματα μεγαλώνουν καὶ ἀνδρώνουν βλαστοὺς φυτευμένους στὶς αὐλές τῆς Ἐκκλησίας. Ποὺ ξέρουνε νὰ δίνουνε ὄχι μονάχα ἀπὸ τὸ βιὸς κι ἀπὸ τὸ ἔχει τους, μὰ -προπαντὸς- ξέρουνε νὰ προσφέρουνε τὸ εἶναι καὶ τὰ σπλάχνα τους στὴ Μάνα Ἐκκλησία. Ἀλήθεια, ποιὸς καὶ τί νὰ δίδαξε στὸ μικρὸ κοριτσάκι (ἀνεψούλα, προφανῶς, τοῦ χειροτονουμένου), ποὺ σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς χειροτονίας ἔκλαιγε μὲ γοερὰ ἀναφιλητὰ;;; Μήπως ἡ παιδική της ἀθωότητα συνελάμβανε καλύτερα ἀπὸ τὸν καθένα τὸ ἀπροσμέτρητο μεγαλεῖο των στιγμῶν;
Καὶ ἡ δεύτερη εἰκόνα: στὴ θέση καὶ στὸ μέρος ποὺ καταλάβαινες πὼς βρίσκονταν ἡ κατὰ σάρκα οἰκογένεια τοῦ χειροτονουμένου, καὶ μία παρουσία ἐμφανῶς διαφορετικὴ καὶ «ἀταίριαστη». Ἕνας ρασοφόρος μὲ ἔκδηλα τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς λατινοαμερικάνικης καταγωγῆς του: ὁ ἐκ Κολομβίας θεοφ. ἐπίσκοπος Ἄσσου Τιμόθεος! Ὁλοφάνερα συγκινημένος, μέ δάκρυα στὰ μάτια, νὰ ζεῖ μὲ ὅλη του τὴν ὕπαρξη τὰ θαυμαστὰ πού συντελοῦνται καὶ νὰ ἀναφωνεῖ μὲ ὅλη του τὴ δύναμη τὸ ΑΞΙΟΣ… Τὶ συγκλονιστικὴ εἰκόνα! Πόσο ὄμορφο καὶ ἀτίμητο νὰ εἶσαι Ἐκκλησία! Νὰ μὴ σὲ συνδέει κανένας δεσμὸς αἵματος, καμία συγγένεια· νὰ εἶσαι ἀπὸ ἄλλη χώρα καὶ ἤπειρο· νὰ εἶσαι τυπικὰ «ξένος» καὶ «ἄσχετος», μὰ νὰ ζεῖς καὶ νὰ συγκλονίζεσαι μὲ τὰ θαυμαστὰ τοῦ Ἀδελφοῦ σου! Δοξασμένο τὸ Ὅνομά Σου, Κύριε τῆς ἑνότητας καὶ τῆς Ἐκκλησίας!
Καὶ ὁ νέος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ: τῆς εἰρήνης ἐπώνυμος. Παρουσία ἱεροπρεπής. Μορφὴ ἱλαρή. Λόγος καρδιακός, ἐκκλησιαστικός, συγκροτημένος. Ἀκτίδα ἐλπίδας γιὰ τὴ νέα περίοδο ποὺ ἀνατέλλει στὸν τόπο μας. Ὁ Θεὸς νὰ τὸν εὐλογεῖ. Τὸ Πανάγιο Πνεῦμα νὰ τὸν ἁγιάζει καὶ νὰ τὸν ἐνισχύει κάθε στιγμή. Ἡ ἀγάπη του καὶ ἡ ἀνύστακτη μέριμνά του νὰ σκεπάζει τὸ λογικὸ ποίμνιό του καὶ νὰ μᾶς ἀσφαλίζει ὅλους.
Σεβαστέ μας καινούριε Πατέρα, καλῶς νὰ ὁρίσεις στὰ ἁγιασμένα χώματα τῆς μαρτυρικῆς αὐτῆς ἐσχατιᾶς τῆς πολύπαθης μακεδονικῆς γῆς ποὺ ἐξαποστέλλεσαι! Ὁ Θεὸς ἀντιλήπτωρ σου! Ἡ ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμὸς τῶν παιδιῶν σου στηριγμὸς καὶ ἀναψυχή σου!
Ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε! Ποίμαινε, διακόνει καὶ ἐπισκόπευε, καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά Του!
Μὲ σεβασμὸ
ἕνα πρόβατο τῆς λογικῆς σου ποίμνης
Ι.Σ.Α.
