Αδυναμία τίτλου

Αντάκωσαν πάλι να βαράνε

τί διακόσιοι τί χιλιάδες βομβαρδισμοί

συνηθίσαμε πια στην ιδέα του θανάτου

αυτοί που υποφέρουν ξέρουν αλήμονο

δεν ξεχωρίζουν μάχιμοι και άμαχοι

ίδια η μυρωδιά από το αίμα

πόσο ένοχοι και πόσο αθώοι είμαστε

εμείς του καναπέ μπροστά στην οθόνη

βλέπουμε σάκους από πτώματα

μέχρι να ρθει η σειρά μας

και τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους

να χτυπιούνται μεταξύ τους

θυσία στον βωμό της απληστίας

αφού βλέπουν τα χάλια των μεγάλων

πώς πορεύονται χωρίς ιδανικά

μήπως έτσι εκτονωθεί το κακό

με τους έρωτες να διαχέονται διαδικτυακά.