Οι “πτώκες” και τα παλληκάρια

Ουδείς αμφιβάλλει ότι το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης είχε επιτυχία πέραν του αναμενομένου. Βέβαια μερικοί το “σνομπάρουν”. Το τι ακούσαμε, δεν λέγεται. Αφήνουμε να βγάλουν τα απωθημένα τους αυτοί που εύκολα βάζουν “ταμπέλες”. Δεν έχουν να πουν τίποτε για τον αυθορμητισμό του κόσμου, για τις οικογένειες που υπομονετικά περίμεναν να κατεβούν στην παραλία μαζί με τα μικρά παιδιά τους; Για τους ακομμάτιστους νεολαίους; Για όσους ξεκίνησαν από τις εσχατιές της Πατρίδας για να έρθουν στη Θεσσαλονίκη, σαν τον εικονιζόμενο ανάπηρο, το παλληκάρι, από τη Δράμα;

Άραγε πού ήσαν οι περισπούδαστοι; Πισωπατήσαν; Τι έγινε; Πως οι “αετοί” έγιναν “λαγοί”, “πτώκες” (εκ του ρήματος πτώσσω, ζαρώνω); Που είναι τα λόγια τα μεγάλα; Γιατί κρύφτηκαν; Ποιος τους έκανε από “κύνες υλακτούντες, ”κύνες ενεούς”; Λοιπόν, υπολογίζουμε τι θα πουν μερικοί, για να μη χαλάσουμε το προφίλ μας; Προτιμούμε τους πονηρούς και τους γόητες που πλανούν και πλανώνται; Αυτούς που συγκρίνουν την εποχή μας με την προ του ατυχούς πολέμου του 1897; Το μαντηλάκι μας έλειπε…

Τι θα πουν αυτοί που κάνουν λόγο για τριμερή Μακεδονία, προς ίδιον όφελος; ΄Η εκείνοι που μιλάνε για “έντιμο συμβιβασμό”, γιατί, καθώς διαθρυλείται, εποφθαλμιούν κάποιον μεγαλόσταυρο; Αυτοί σκέφτονται περισσότερο από εμάς τους ταλαίπωρους γείτονες; Ας τα αφήσουν αυτά και ας παραδεχθούν ότι “εἷς οἰωνός ἄριστος, ἀμύνεσθαι περί πάρτης”. Αυτόν τον αγνό, τον ανιδιοτελή κόσμο, που προσήλθε, δεν τους τον χαρίζουμε.

Αρχή αγώνων, γιατί ο ΄Ελληνας έχει φιλότιμο και όποιος του το θίξει, θα βρεθεί απέναντι. ΄Οσοι επαύξησαν τον κοινωνικό αυτοματισμό, καλόν είναι να μη ομιλούν περί ομοψυχίας. Σε αυτούς θα τους αφιερώσω πάλι περικοπή από τον προφήτη Ησαΐα (3, 4): «Καί ἐπιστήσω νεανίσκους ἄρχοντας αὐτῶν καί ἐμπαῖκται κυριεύσουσιν αὐτῶν». Φθάνει πλέον ο εμπαιγμός. Εσαεί δεν θα γίνεται ανεκτός.

Αρχιμ. Ειρηναίος Χατζηεφραιμίδης,

Καθηγητής Ορθοδοξίας και πολιτισμού ΠΔΜ.