«Χορογραφήματα… από το χθες… στο σήμερα» από τους Λυγκηστές
Ο Σύλλογος Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών «ΛΥΓΚΗΣΤΕΣ» ιδρύθηκε το 1994, με σκοπό τη διάσωση, τη διδασκαλία, τη διάδοση και την παρουσίαση των ελληνικών παραδοσιακών χορών και δρώμενων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι «ΛΥΓΚΗΣΤΕΣ» έχουν συμμετάσχει σε μια σειρά από αξιόλογα και σημαντικά φεστιβάλ παραδοσιακού χορού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με στόχο να μοιραστούν με λαούς από διαφορετικές κουλτούρες την πολιτισμική κληρονομιά της Ελλάδας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη μουσική και το χορό.
Τούτη τη χρονιά, οι Χορευτικές ομάδες των ΛΥΓΚΗΣΤΩΝ επέλεξαν με την παράστασή τους να περιπλανηθούν στις φόρμες, τα χορευτικά σχήματα, τους αυτοσχεδιασμούς και γενικά τα χορογραφήματα, που έχει δημιουργήσει η προφορική χορευτική παράδοση των Ελλήνων.
Ο χορός αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ ιστορικής και λαϊκής παράδοσης. Βασιζόμενος στην ιστορική παράδοση παίρνει σάρκα και οστά μέσω της λαϊκής έκφρασης. Λαϊκής έκφρασης που ζωντανεύει διαφορετικά από περιοχή σε περιοχή, ανάλογα με τα τοπικά ήθη και έθιμα.
Έτσι κάθε παραδοσιακή κοινότητα, μετά από μακρόχρονες διαδικασίες , έχει καταλήξει στα χορευτικά σχήματα που την εκφράζουν, έτσι ακριβώς όπως επιλεγεί και υιοθετεί τους ρυθμούς , το ύφος και τα ηχοχρώματα που γίνονται τα χαρακτηριστικά της μουσικοποιητικής της φυσιογνωμίας.
Αυτά τα σχήματα στον χώρο, αλλά και άλλα μορφολογικά στοιχεία που διαφοροποιούν την όψη του χορευτικού κύκλου, ο λαός τα συνδυάζει με τον λόγο (το δημοτικό τραγούδι), το μέλος (τη μελωδία)και την κίνηση (τον χορό) , για να δημιουργήσει τη μουσικοχορευτική παράδοση κάθε τόπου.
Ένα σύνθετο σύστημα επιβάλλει το πότε , το πού αλλά και από ποιους θα χρησιμοποιηθεί το κάθε χορευτικό σχήμα και κάθε άλλο στοιχείο.
Πολλές κοινότητες έχουν υιοθετήσει και φόρμες χορών αρκετά πιο περίπλοκες, δημιουργώντας έτσι τα δικά τους χαρακτηριστικά χορογραφήματα που, ανεξάρτητα από την ιστορική τους προέλευση, έχουν ενσωματωθεί στην τοπική έκφραση για τις ειδικές περιπτώσεις που η παράδοση έχει καθορίσει. Και είναι μεγάλη χαρά να ανακαλύπτει κανείς τέτοια σχήματα, άλλοτε απλά, άλλοτε αρκετά περίπλοκα που επιβεβαιώνουν την εξαιρετική δημιουργικότητα αλλά και την αφομοιωτική δύναμη των παραδοσιακών κοινοτήτων.
Σήμερα η δημιουργία προφορικής μουσικής παράδοσης σχεδόν έχει τελειώσει, αφού άλλαξαν οι συνθήκες που τη συντήρησαν.
Η προσωπική δημιουργία έχει αντικαταστήσει την ανώνυμη δημοτική και ο λαός, εκτός από τα παλαιά και καταξιωμένα, που επιλεκτικά συντηρεί, αποδέχεται και πιο σύγχρονες, επώνυμες συνθέσεις , και εκφράζεται μέσα από αυτές.
Σ΄ αυτούς που σφράγισαν την σύγχρονη ελληνική μουσική δημιουργία την τελευταία τεσσαρακονταετία συγκαταλέγονται χωρίς αμφιβολία ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Τα μουσικοποιητικά τους δημιουργήματα ως λόγος και μουσική γίνονται αποδεκτά σχεδόν ως ‘’δημοτική έκφραση’’, αφού εκφράζουν τους απανταχού Έλληνες και κυρίως τους νέους. Και ανάμεσα σ΄ αυτές τις επώνυμες δημιουργίες τους, υπάρχουν αρκετές που στηρίζονται στο ύφος και το ήθος της δημοτικής παράδοσης, θεωρημένης βέβαια από σκοπιά σύγχρονη (ανα)δημιουργική, και που εμείς θα τις χορέψουμε πάνω στα πατήματα και τα σχήματα της παράδοσης που τα ενέπνευσε, και που συντηρείτε ακόμα από των ‘’Ελλήνων τις κοινότητες’’ απανταχού του κόσμου τούτου.
Όσο και αν σήμερα οι πολιτισμικές ταυτότητες απειλούνται και βομβαρδίζονται από την τεχνολογία, την καταρράκωση των ηθικών αξιών , την αποξένωση και την ομοιομορφία , ‘’ οι στρατηγικές του σώματος’’ αντέχουν και θα αντέχουν όσο και η ανθρώπινη ζωή. Έτσι και αυτή η εκδήλωση στοχεύοντας στην αναδημιουργία των παραδοσιακών αξιών περνώντας τες μέσα από τα εύπλαστα και αγνά σώματα που χορεύουν, ελπίζει να καλλιεργήσει και να ανασυγκροτήσει μέσα από ένα δημιουργικό πάντρεμα χορευτών και θεατών-συμμέτοχων την κληρονομημένη αισθητική αγωγή και ταυτότητα.
Πρόσκληση και πρόκληση μαζί για επανασύνδεση με τα πανανθρώπινα σύμβολα της αλληλεγγύης , της συναίνεσης , της ειρήνης, της νοσταλγίας, της συγκίνησης και της ζωής.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος
Γιάννης Κωνσταντίνου
