Φιλοσοφώντας με αφορμή την υγεία μου…
Με το πρόβλημα της υγείας μου γνώρισα πολλούς ιατρικούς χώρους.
Είδα ανθρώπους να βογγούν από τον ψυχικό ή το σωματικό πόνο.
Τελευταία και απ’τον καρκίνο που είναι αμείλικτος και σκληρός.
Είδα ανθρώπους να σφαδάζουν εξ αιτίας του.
Η νόσος αυτή από την αρχή σε φέρνει αντιμέτωπο με το θάνατο.
Αναμετριέσαι μαζί του.
Έχεις να αντιμετωπίσεις από την άλλη και τις χημειοθεραπείες που σε κουρελιάζουν.
Σε καμιά αρρώστια δεν υπάρχει τόση σκληρότητα.
Κι είναι τότε που σηκώνεις τα χέρια και παραδίνεσαι ή στην απελπισία ή στα χέρια του Θεού.
Ευτυχώς που σου δίνει το χρόνο να φιλοσοφήσεις πάνω στον άνθρωπο και στη ζωή της γης.
Και καταλήγεις φιλοσοφώντας, πράγματι, ότι τίποτε δεν είναι πιο εφήμερο, πιο φευγαλέο απ’ τη ζωή στη γη.
Ώσπου να πεις καλημέρα, ήλθε η καλησπέρα.
Κι ώσπου να πεις καλησπέρα, ήλθε η καλημέρα.
Ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα και δε γυρνάει πίσω.
Χωρίς το Χριστό όμως αυτή τη ζωή με τη βρωμιά και την αδικία που κυριαρχούν δεν θα ήθελα να την ξαναπεράσω, παρόλο που έχει και πολλές ευχάριστες νότες και χαρούμενες στιγμές, που είναι ωστόσο τόσο σύντομες, τόσο παροδικές…
Πάνω σ’ αυτά όμως ήθελα να καταθέσω το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μου στην ιατρική επιστήμη και την ιατρική προσφορά στον άνθρωπο.
Αν έλειπαν αυτά, ο κόσμος θα είχε τρελαθεί από τον πόνο, ψυχικό ή πνευματικό, και για πολλούς από την απελπισία.
Ευχαριστούμε όλους αυτούς κι όλους τους επιστήμονες, που πάνω στο εργαστήρι τους μέρα και νύχτα ερευνούν και ψάχνουν.
Κι απ ό, τι είδαμε, κοντεύουν να κάνουν και θαύματα.
Μην το πάρουμε όμως και πάνω μας και μην ξεχάσουμε ότι η επιστήμη είναι αποκύημα του νου του ανθρώπου, ο οποίος έχει πεπερασμένες δυνατότητες.
Ορισμένοι κάνουν το λάθος να θεοποιήσουν την επιστήμη.
Θεραπεύει, στηρίζει, κοντεύει να κάνει θαυμαστά πράγματα, αλλά παραπαίει και σε πολλά και πρέπει να φωτίζεται από τον Κύριο.
Πηγή της είναι ο Θεός.
Ας ακούσουμε τι λέει και το Πνεύμα το άγιο για τους γιατρούς στο βιβλίο Σειράχ:
“Να αποδίδεις στο γιατρό τις τιμές που του ανήκουν, γιατί κι αυτόν ο Κύριος τον έχει ορίσει στο λειτούργημά του”.
“Ο Ύψιστος δίνει στο γιατρό τη γνώση να γιατρεύει…”.
“Ο Κύριος δημιούργησε τα φάρμακα από τη γη…”.
“Αυτός έδωσε στους ανθρώπους την ικανότητα να γνωρίζουν αυτά τα φάρμακα, ώστε να Τον δοξάσουν με τα έργα του τα θαυμαστά”.
“Μ’ αυτά γιατρεύει ο γιατρός και απαλύνει τον πόνο”.
“Μ αυτά κι ο φαρμακοποιός κάνει τα μείγματα”.
“Μ’ αυτόν τον τρόπο συνεχίζει ο Κύριος το δημιουργικό Του και να δίνει την υγεία στους ανθρώπους πάνω στη γη”.
Όλα αυτά, παρακολουθώντας τους γιατρούς που με φρόντισαν στην όλη μου, τα έχω ζήσει από κοντά.
Οι γιατροί είναι μετά το Θεό μας οι δεύτεροι μικροί θεοί, ιδιαίτερα αν πιστεύουν στο Θεό και έχουν και ανθρωπιά πάνω τους.
Κι εδώ να ευχαριστήσω τους γιατρούς που μου έφερε ο Θεός, για να με κουράρουν.
Ιδιαίτερα για τον ένα ογκολόγο μου, που με παρακολουθεί μέχρι τώρα.
Είναι μοναδικός επιστήμονας και αληθινός χριστιανός. Οι ασθενείς του πρέπει να τον λατρεύουν.
Τον ευχαριστώ από βάθους καρδιάς.
Σήμερα, για να ικανοποιήσω και την περιέργεια, μαζί και την αγωνία ορισμένων σας, πήρα τα αποτελέσματα από τις αιματολογικές και αξονικές εξετάσεις.
Δεν είναι ό,τι το καλύτερο.
Το συκώτι επιδεινώθηκε κι αυτό μου φέρνει αδυναμία να σταθώ και επιπτώσεις σ΄όλη μου την κινητικότητα.
Επηρεάζει και την αναπνοή μου ώρες ώρες.
Βλέπω ότι σιγά σιγά η ζωή μου κονταίνει και θα ήθελα, όπως μέχρις εδώ, την προσευχή σας.
Να μου κρατήσει ο Θεός μέχρι το τέλος την ψυχική μου ηρεμία.
Και να σας ευχαριστήσω, αδέρφια μου, για τη στήριξη που μου δώσατε.
Η προσευχή μου θα είναι πάντα κοντά σας.
Μένει ακόμη μια ενημέρωση να σας κάνω.
Την τελευταία.
Κι ύστερα μας περιμένουν άλλοι κόσμοι.
Ως τότε όμως, που μπορώ, θα σας γράφω.
Κι όπου και να είμαστε, να τα λέμε.
Και πρώτα ο Θεός, θα τα λέμε.
Και για όλο το κείμενο μη μου καταλογίσετε έπαρση.
Μόνο ταπείνωση κι αληθινή αγάπη.
Ζιώγα Κατερίνα
