Να ξαναδούμε την αλήθεια

Από τον Πέτρο Γ. Γώγο*

Καιρό τώρα, παρακολουθώντας τον πολιτικό βίο στην Ελλάδα, ταλανίζομαι, προβληματίζομαι και, τελικά, θυμώνω με την «εικόνα» που παρουσιάζουν οι πολιτικοί μας (σχεδόν όλοι). Μιλούν ακατάπαυστα, με πάθος και έπαρση, την σκληρή, πολιτική γλώσσα που εύκολα διδάχτηκαν στα «σαλόνια» της εξουσίας, και διεκδικούν την ψήφο του Λαού για την αυτοδιοίκηση και το ευρωκοινοβούλιο, ξεχνώντας τον ένα και μοναδικό λόγο της ύπαρξης των θεσμών αυτών, που δεν είναι άλλος από την Υπηρεσία του ίδιου του Λαού!

Βαρύγδουπες δηλώσεις, ανίερες «κορώνες», «κοκορομαχίες» και «λασπομαχίες» στη Βουλή και αλλού, με ένα και μοναδικό στόχο – το ξέρουμε, πια, καλά – την υφαρπαγή της ψήφου μας.

Σε ένα τόσο νοσηρό περιβάλλον, είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο να ξαναμάθουμε τη γλώσσα της Αλήθειας και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Μοιάζει σχεδόν προκλητικό, αλλά αξίζει να το τολμήσουμε. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, κάποιες αλήθειες…

Αλήθεια είναι ότι βιώνουμε μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική κρίση, με την Ελλάδα μας να έχει γίνει στόχος ενός οικονομικού – και όχι μόνο – πολέμου, ιδιαιτέρως τα τελευταία δέκα χρόνια. «Σοσιαλιστές» επέβαλαν τα Μνημόνια, «Νεοδημοκράτες» τα συνέχισαν ακολουθώντας τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, κυβερνήσεις συνεργασίας κράτησαν το ίδιο φιλελεύθερο «πρόσημο» και, στο τέλος, μία κυβέρνηση «Αριστερή» κίνησε να σκίσει τα μνημόνια (με ένα νόμο και ένα άρθρο…), αλλά επέλεξε να προβιβαστεί σε υπάκουο σκυλάκι των Γερμανών, των Αμερικανών και των λοιπών δυνάμεων…

Αλήθεια είναι, ότι η Ελλάδα και η Μακεδονία μας προδόθηκαν (στη συμφωνία της Λίμνης), από αυτή την Αριστερή κυβέρνηση, από τους γνωστούς ιδεοληπτικούς που θυμήθηκαν τις εμφυλιοπολεμικές πρακτικές του παρελθόντος – αυτές που μόνο καταστροφή και πόνο έφεραν στην Ελλάδα…

Αλήθεια είναι ότι η φτώχεια η ανεργία, η εξαθλίωση του ανθρώπου, έχουν φωλιάσει για τα καλά στο σπιτικό μας.

Αλήθεια είναι ότι η Πολιτεία έχει εγκαταλείψει τον Έλληνα στη δυστυχία και τη μιζέρια, ρίχνοντάς του ως προεκλογικό δόλωμα τα …επιδόματα (ασπιρίνες στον καρκίνο…) –την ίδια ώρα η ανεργία διώχνει τα παιδιά μας στο εξωτερικό, αλλά ποιος νοιάζεται…

Αλήθεια είναι ότι η περιφέρεια έχει εγκαταλειφθεί, ότι ο πρωτογενής τομέας βρίσκεται στα ναδίρ της παραγωγής και της ανταγωνιστικότητας, με τα εισαγόμενα προϊόντα (από τη γειτονική Τουρκία, μέχρι τη μακρινή Λατινική Αμερική) να δεσπόζουν στην αγορά.

Αλήθεια είναι ότι την ίδια ώρα που εκατομμύρια Έλληνες ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας, η Ελλάδα έχει κατακλυστεί από κάθε είδους (λαθρο)μετανάστες… Στο βωμό της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης Πραγμάτων, και με πρόσχημα τον πόλεμο στη Συρία, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε «αποθήκη ψυχών» μέσα από μία «ελεγχόμενη» εισβολή, οργανωμένη από τους σύγχρονους «δουλεμπόρους» οι οποίοι, με «προσωπείο» τον «ανθρωπισμό», εκμεταλλεύονται τον πόνο και τη δυστυχία, και καρπώνονται (να μην το ξεχνάμε…) ουκ ολίγα εκατομμύρια ευρώ…

Αλήθεια είναι ότι σε όλη την Ε.Ε. ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, με τον απλό Ευρωπαίο να ζει υπό το καθεστώς του φόβου. Κοντά στον προϋπάρχοντα «οικονομικό τρόμο», ο Ευρωπαίος βλέπει να απειλείται η εθνική του ταυτότητα, η υπόστασή του απ’ τις μεταναστευτικές ροές, ακόμη και η ίδια η ζωή του, από τη βία και το θάνατο που σπέρνουν οι οργανωμένες επιθέσεις των φανατικών μουσουλμάνων.

Αλήθεια είναι ότι αυτές οι, όντως ακραίες, καταστάσεις έκαναν πολλούς Ευρωπαίους να ελπίζουν σε αλλαγή «πλεύσης» προσβλέποντας στα ΑΚΡΑ του πολιτικού σκηνικού (η άκρα δεξιά της Λεπέν στη Γαλλία υπάρχει ενδεχόμενο να γίνει πρώτο κόμμα).

Αλήθεια είναι ότι ο Λαός θα βρει τη διέξοδο από τη «σήψη», με ενωμένες τις δυνάμεις, σε όλα τα εθνικά μέτωπα.

Αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι το θαύμα που χρειάζεται η Ελλάδα μας θα συντελεστεί με την επιστροφή στις δοκιμασμένες αξίες της Πατρίδας, της Ορθόδοξης Πίστης και  της Οικογένειας.

Αλήθεια είναι ότι αυτό ένα τέτοιο έργο – άθλος πραγματικός – απαιτεί νέους πολιτικούς, που θα είναι «καθαροί», άνθρωποι καταξιωμένοι στους χώρους εργασίας και στην κοινωνία (δηλαδή στην πραγματική ζωή) και όχι «ανεπάγγελτοι επαγγελματίες» της πολιτικής, κομματικοδίαιτοι ή κρατικοδίαιτοι γόνοι «τζακιών», παιδιά του «κομματικού σωλήνα»…

Αλήθεια είναι ότι το δίπολο πια δεν είναι μεταξύ «Αριστεράς» και «Δεξιάς», αλλά ανάμεσα στα Ελεύθερα Έθνη και την Νέα Τάξη Πραγμάτων

Αλήθεια είναι ότι κάποιοι «κοιμήθηκαν» Αριστεροί με τον Μπελογιάννη και «ξύπνησαν» Φιλελεύθεροι με σαμπάνιες, πούρα, κότερα, ίσως και με χαβιάρι!

Αλήθεια είναι ότι «γεννήθηκα δεξιός και δεν θέλω να πεθάνω νεοδημοκράτης τατσοπουλικός και ψαριανός».

*Υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ