Τα στάδια (της σκέψης)

Ένας κύριος σταμάτησε στο σηματοδότη της διασταύρωσης με την κόκκινη Ferrari του, ένας θόρυβος ακούστηκε από ψηλά και κοίταξε επάνω, ένα μικρό αεροπλάνο διέσχισε τον αέρα. Τι καλά που θα ήταν είπε αν αγόραζα και εγώ ένα… είναι ωραίο να βλέπεις τον κόσμο από τον ουρανό.

Πίσω από την Ferrari ήταν ένα Jeep, ο οδηγός την κοίταξε και είπε: Το αμάξι των ονείρων μου!

Πίσω από το Jeep ήταν ένα Fiat ο οδηγός επίμονα το κοίταζε και είπε: Θα μπορέσω κάποτε να έχω και εγώ ένα τέτοιο.

Πίσω από το Fiat ήταν ένας ποδηλάτης, το κοίταξε και σκέφθηκε τι καλά που θα ήταν να είχε ένα τέτοιο αμάξι.

Στο πεζοδρόμιο ένας διαβάτης περπατούσε βιαστικά είδε το ποδήλατο και σκέφθηκε πως αν το είχε θα πήγαινε ευκολότερα στην δουλειά του.

Στο απέναντι μπαλκόνι καθόταν ένας κύριος χωρίς πόδια, είδε τον διαβάτη να διασχίζει τον πεζόδρομο βιαστικά και είπε με πόνο ψυχής: Τι καλά που θα ήταν να είχα πόδια και ας μην είχα τίποτα.

Κεντρική ιδέα: Ο άνθρωπος ζητά πολλά πράγματα χωρίς να εκτιμά αυτό που έχει, το εκτιμά μόνο όταν το χάσει.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος – Εκδότης

iliadisspiros@hotmail.com