Τρία μετάλλια για τη Γ.Ε.Φ. στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας Νέων Ανδρών – Νέων Γυναικών
Τα τρομερά μωρά της Γ.Ε.Φ. εντυπωσίασαν για άλλη μια φορά τον κόσμο της ξιφασκίας. Αυτή τη φορά “εντός έδρας”, καθώς το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας Νέων Ανδρών– Νέων Γυναικών διεξήχθη στην πόλη μας. Συγκεκριμένα η ΓΕΦ συμμετείχε με 9 αθλητές και αθλήτριες στις κατηγορίες των Νέων Ανδρών– Γυναικών (ατομικά και ομαδικά). Αγόρια: Χατζόπουλος Στέφανος, Ζαραβέλης Αντώνης, Χατζόπουλος Πέτρος, Σιάλτσης Μιχάλης (που αποτέλεσαν και την ομάδα που συγκροτήθηκε για το ομαδικό αγώνισμα), Πασσάς Θωμάς και Δήμκος Αθανάσιος. Κορίτσια: Δήμκου Ελένη, Γραμμενοπούλου Δήμητρα, Πασσά Ζωή και Παναγιάρη Ηλιανή (που αντίστοιχα έπαιξαν και στο ομαδικό αγώνισμα).
Οι αθλητές μας λοιπόν πέτυχαν κάτι που για την ηλικία τους θεωρείται όνειρο. Τρία μετάλλια σε τέσσερις κατηγορίες και έξι αθλητές από τους εννέα, κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο της συμμετοχής τους στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών, όντας όλοι κάτω των 17 ετών (με εξαίρεση τον Χατζόπουλο Πέτρο). Αναλυτικά: Σιάλτσης Μ. 3ος (χάλκινο μετάλλιο, με έναν τραυματισμό στον αστράγαλο να του στερεί την είσοδο στον τελικό), Χατζόπουλος Στ. 11ος, Ζαραβέλης Α. 12ος, Χατζόπουλος Π. 13ος, Πασσάς Θ. 27ος και Δήμκος Α. 29ος σε 33 συμμετοχές. Δήμκου Ε. 7η, Παναγιάρη Η. 12η και Γραμμενοπούλου Δ. 18η σε 24 συμμετοχές. Οι αγώνες διεξήχθησαν την Παρασκευή 15/3.
Το Σάββατο τα τρομερά μας παιδιά μας επιφύλαξαν απίστευτες συγκινήσεις. Αγόρια και Κορίτσια από ΑΣΗΜΙ, καθώς κατάφεραν να κατακτήσουν ασημένια μετάλλια στα ομαδικά. Παλεύοντας κυριολεκτικά με ηλικιακά και εμπειρικά ανώτερους αντιπάλους τους έβγαζαν έναν-έναν από το δρόμο τους μέχρι τον τελικό. Τα αγόρια αντιμετώπισαν αρχικά την ομάδα του Απ. Βριλησσίων και στη συνέχεια για να μπουν στον μεγάλο τελικό την ομάδα της Γ.Ε.Ηρακλείου, όπου μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα κατάφεραν να κερδίσουν με 45-36. Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι η ΓΕΗ έχει στις τάξεις της τον Μ. Γιακουμάτο (παγκόσμιο πρωταθλητή πριν 3 χρόνια στην κατηγορία εφήβων), οπότε ο άθλος αποκτά άλλη αίγλη. Στον τελικό καταβεβλημένοι από την προσπάθεια ηττήθηκαν από την ΑΕΚ με 45-26. Τα κορίτσια μας κατάφεραν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα καθώς κέρδισαν διαδοχικά τα Εκπ. Κωστέα Γείτονα, στον κρίσιμο αγώνα για τον τελικό την ομάδα του Απ. Βριλλησίων με 45-42 σε έναν αγώνα για γερά νεύρα και στον τελικό ηττήθηκαν και εκείνες από την ΑΕΚ με 45-22.
Θα θέλαμε πάρα πολύ σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε όλους τους φιλάθλους που βρέθηκαν στο πλευρό μας, τους γονείς και συγγενείς των αθλητών μας, αλλά ιδιαίτερα τις ιστορικές και εμβληματικές φυσιογνωμίες του συλλόγου μας τον κ.κ. Γουσόπουλο Ιωάννη (προπονητή της ΓΕΦ επί σειρά ετών και Αντιπρόεδρο της Ε.Ο.Ξ.) και την Δήμκου Σταυρούλα (αθλήτρια της ΓΕΦ και 3η παγκόσμια πρωταθλήτρια Νεανίδων), που βρέθηκαν στο κλειστό γήπεδο του μπάσκετ για να στηρίξουν τις προσπάθειες των αθλητών μας, έδωσαν φτερά στα πόδια τους και όλοι μαζί σαν γροθιά τα κατάφεραν.
Να ευχαριστήσουμε ξεχωριστά τα Coffee Island Φλώρινας για την ευγενική χορηγία των εμφανίσεων του συλλόγου μας, η οποία αποδείχθηκε “γουρλίδικη”, καθώς κοσμήθηκε με μετάλλια. Και πάνω απ΄όλα να ευχαριστήσουμε τον προπονητή μας κ. Τσουρούτα Γιώργο για την πολύ καλή δουλειά που κάνει στο σύλλογο και με την ευκαιρία αυτή να τον συγχαρούμε για την επιτυχία του στις εξετάσεις διαιτητών της FIE, όπου χρήσθηκε διεθνής διαιτητής.
Η ΓΕΦ απέδειξε ότι είναι μια οικογένεια για άλλη μια φορά και λειτουργώντας συλλογικά καταφέρνει επιτυχίες που για άλλους είναι όνειρα, τηρουμένων των αναλογιών.
Τέλος οι αθλητές μας Δήμκου Ελένη, Χατζόπουλος Στέφανος, Ζαραβέλης Αντώνης και Ζαραβέλης Γιώργος έφυγαν οδικώς για Ρουμανία όπου θα συμμετέχουν σε καμπ προετοιμασίας με την Εθνική Ομάδα, καθώς πλησιάζει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1/4/2017).
Θυμάμαι τον Λοχαγό μου Γιάννη Γουσόπουλο στο 504 ΤΠ, όταν άρχιζε το στήσιμο της ξιφασκίας στην ΓΕΦ σαν να είναι τώρα… Είχε προηγηθεί ο στίβος. Λίγο αργότερα μου ανέθεσαν το στήσιμο του μπάσκετ. Από την αρχή και τα τρία τμήματα πρωτοστάτησαν στα περιφερειακά πρωταθλήματα. Η ξιφασκία , όμως, πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί πανελλήνια! Έγινε Φλωρινιώτικη υπόθεση. Τα θυμάμαι με νοσταλγία και καμαρώνω τον Γιάννη , και το Γιώργο Ανθόπουλο για το έργο τους.
Αλήθεια ξέρετε πόσα παιδιά μπήκαν στο Πανεπιστήμιο χάρις στην Ξιφασκία ή ως συνήθως στην Φλώρινα ασκούμε μόνο κριτική και απαξιώνουμε;
Τι εννοείτε “μπήκαν στο Πανεπιστήμιο”; Αν εννοείτε πάντως ότι πέρασαν σε όποια σχολή ήθελαν επειδή είχαν επιτυχίες στην ξιφασκία, εγώ δεν θα υπερηφανευόμουν γι’ αυτό, μάλλον το αντίθετο… Αν πάλι εννοείτε κάτι άλλο, θα ήθελα μια επεξήγηση για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Κάνετε μεγάλο λάθος. Η Παιδεία δεν έχει καμμία σχέση με το μοντέλο που μας επέβαλαν τα γνωστά κέντρα και αναμασούμε “προοδευτικά”. Η Παιδεία περιλαμβάνει την εκπαίδευση αλλά και την άσκηση και την πολιτισμική εκπαίδευση. Είναι τρίπτυχο. Ασκούμενος και αγωνιζόμενος μαθαίνεις να μάχεσαι, να μην είσαι ηττοπαθής αλλά και να χάνεις με αξιοπρέπεια αναγνωρίζοντας ιπποτικά την ανωτερότητα του αντιπάλου. Τέτοιους πολίτες πρεπει να επιδιώκουμε να έχουμε για να πάμε μπροστά. Και βέβαια πρέπει να τους επιβραβεύουμε και να τους ενθαρρύνουμε. Αλλιώς θα έχουμε χοντρομπαλλάδες , οκνούς, μεσατζήδες, φυγόπονους και κριτικιστές, που έχουν μάθει μόνο να καταστρέφουν, που δεν θα προσθέσουν ένα λιθαράκι στην πρόοδο της χώρας… Αυτό, δηλαδή που βλέπουμε γύρω μας. Φυσικά αυτό το παιδί πρέπι να το πριμοδοτήσω!
Μιλάτε για το μοντέλο που μας έχουν επιβάλλει ξένα κέντρα και μετά επικαλείστε το “δικό” μας, σύμφωνα με το οποίο κάποιος για να είναι επιτυχημένος πρέπει να έχει περάσει στο Πανεπιστήμιο. Προτιμώ το πρώτο από τα δύο.
Με αυτό που λέτε βάζετε ο ίδιος τρικλοποδιά στον αθλητισμό. Τι εννοώ; Ένας αθλητής έχει πολλές διακρίσεις, πολλές επιτυχίες που έχει πετύχει με πολύ κόπο. Και μετά έρχεται κάποιος και του λέει: μπράβο γι’ αυτά που έκανες, αλλά να ξέρεις δεν έχουν μεγάλη αξία, γι’ αυτό σου δίνω κάτι σημαντικότερο, μια θέση στο Πανεπιστήμιο.
Αυτό κατά την γνώμη μου μειώνει έμμεσα την αξία του αθλητισμού. Και δεν εννοώ την προσπάθεια και τις επιτυχίες. Εννοώ τη θέση του στις αξίες τις κοινωνίας, τον τοποθετεί κάτω από άλλες.
Και στο κάτω κάτω, τι κάνει έναν αθλητή καταλληλότερο για μια θέση σε πανεπιστήμιο από τους άλλους; Αν μιλάμε για σχολές που σχετίζονται με το αντικείμενο, συμφωνώ. Αλλά πώς σχετίζονται πχ η νομική, οι σχολές μηχανικών; Λες και οι υπόλοιποι (χοντρομπαλλάδες , οκνοί, μεσατζήδες, φυγόπονοι σύμφωνα με ‘σας) δεν αγωνίζονται, δεν προσπαθούν, δεν έχουν κάνει θυσίες.
Πώς θα σας αν φαινόταν στους πρώτους περνάν στην ιατρική να τους έδιναν ένα μετάλλιο ξιφασκίας, ράγκμπι (χιχιχι) ή αγωνισμάτων στίβου, απλά επειδή έγραψαν καλά; Εμένα πάντως θα μου φαινόταν τραγικό.
Χρόνια πολλά