Στον απόηχο του συλλαλητηρίου…
Πολύ συχνά ο καιρός ήταν υγρός και ομιχλώδης και απ΄τη βροχή τα πόδια του κολλούσαν στα λασπόνερα και δυσκόλευαν την οδοιπορία.
Κι οι εχθροί κομιτατζήδες καραδοκούσαν κι έπρεπε να είναι γρήγορος, κι αυτός και η ομάδα του.
Κι άλλοτε τα ξεροβόρια και το χιονόνερο και οι παγωνιές της μακεδονικής γης δυσκόλευαν τόσο την υγεία και το έργο του.
Κι όταν έφτανε η νύχτα, ξάπλωνε με τα παλικάρια του πάνω στα νοτισμένα πεσμένα φύλλα και σκεπάζονταν με κάπες υφασμένες με γιδόμαλλο.
Πού να ζεσταθούν!
Το αριστοκρατικόπαιδο! Ο Παύλος, ο Μίκης Ζέζας! Που κρατούσε στην καρδιά του δυο ακριβά φυλαχτά, την αγάπη του για τη Μακεδονία και την αγάπη για τη φίλτατή του Ναταλία και τα λατρευτά του αγγελούδια, το Μίκη και τη Ζέζα.
Και πάλευε ολημερίς με τα στοιχειά της φύσης και τον καιρό, με τη νοσταλγία για τη ζωή και τα προσφιλή του πρόσωπα που άφησε πίσω στην Αθήνα και με την καυτή επιθυμία να διώξει αυτούς που σφετερίζονταν τη Μακεδονία.
Και νικούσε πάντα η Μακεδονία.
Μόνη του ανάσα και ανακούφιση, όταν έβρισκε κανένα εξωκλήσι να μπαίνει μέσα και να γονατίζει με δέος μπροστά στα πόδια του Εσταυρωμένου, ζητώντας από κει ενίσχυση στον αγώνα τους, ενώ Τον παρακαλούσε με δάκρυα να τον αναπληρώνει Αυτός στα παιδιά και την οικογένειά του.
Όταν δε έβρισκε και κανέναν ιερέα, έκαναν θεία λειτουργία, και με αισθήματα βαθιάς κατάνυξης, κοινωνούσε το σώμα και το αίμα του Χριστού, ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του, όπως τα εξιστορούσε σε γράμματα, που έστελνε στα κλεφτά στη γυναίκα του.
Η παρουσία του και μόνο στη Μακεδονία έδωσε πνοή κι ανακούφισε τους κατατρομαγμένους από τη βουλγαρική προπαγάνδα και τρομοκρατία Έλληνες.
Και πάλεψε κι έδωσε ελπίδα και ανάσταση στη Μακεδονία, ώσπου προδοτικό βόλι τον σκότωσε.
Κι αυτό όμως λυτρωτικό για τη Μακεδονία, γιατί το όνομά του από τότε έγινε ιερό και σύμβολο κι ορκίζονταν μ΄αυτό να διώξουν απ΄τη Μακεδονία κάθε επίδοξο εχθρό και σφετεριστή της.
Όπως και έγινε.
Να γιατί η υγιής Ελλάδα έδειξε χθες — ακέφαλη όμως — με το συλλαλητήριο ότι δε χωράει διαπραγμάτευση για τη Μακεδονία.
Κι ας φάνηκε ότι οι ιθύνοντές μας έχουν κιόλας απεμπολήσει τη Μακεδονία.
Όσο για την Εκκλησία μας, ξέρουμε τα αισθήματά της και δεν θέλουμε να αφήσουμε παράπονο μέσα μας.
Κάποιος σοβαρός λόγος μάλλον συντρέχει για την αφωνία της.
Το συλλαλητήριο πάντως έπρεπε να γίνει.
Έτσι επιχειρήματα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας περιττεύουν νομίζω.
Να πούμε μόνο ότι το πρόβλημα το έχουν οι διπλωμάτες και οι γείτονες.
Αν έχουν συνείδηση.
Για όσους θέλουν να μάθουν το πρόβλημα πληρέστερα — που δε γίνεται σ΄ένα άρθρο — ας ανατρέξουν σε πηγές του ίντερνετ.
Υπάρχουν πάρα πολλές.
Εμείς ακροθιγώς λέμε ότι από αρχαιοτάτων χρόνων η Μακεδονία ζούσε, πίστευε, σκεφτόταν, πολιτευόταν, ψυχαγωγούνταν, συνέγραφε, θρήσκευε, καλλιεργούσε τέχνες, είχε ήθη και έθιμα, όπως όλοι οι Έλληνες.
Ήταν πασίφανα ελληνική, όπως ξεκάθαρα το γράφει και ο γεωγράφος Σράβων: ”Έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία”.
Ή όπως το καταμαρτυρούν ξένοι ειλικρινείς ιστορικοί και ο δικός τους Κίτο Γκλιγκόροφ, που ήταν Σλαβομακεδόνας πολιτικός και που διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Αυτός ίδρυσε το κράτος των Σκοπίων με τη συνταγματική ονομασία ”Δημοκρατία της Μακεδονίας”, η οποία λέξη ”Μακεδονία” δόθηκε ως όνομα ουσιαστικά από το στρατάρχη Τίτο, ο οποίος για δικούς του ιδεολογικούς, πολιτικούς και ευρύτερα γεωπολιτικούς λόγους αποφάσισε μετά τη λήξη του Β΄παγκόσμιου πολέμου να μετονομαστεί η Βαρντάσκα Μπανόβινα σε ”Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας” και καλλιεργούσε την ιδέα για ένα χωριστό διακριτό κράτος, στο οποίο θα υπαγόταν ως λαός το ”Μακεδονικό έθνος”.
Έτσι με τον καιρό οι Σκοπιανοί κατασκεύασαν το ιδεολόγημα ότι κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες κι άρχισαν να το προπαγανδίζουν διεθνώς, ενώ ο πρόεδρός τους Κίτι Γκλιγκόροφ το 1992 δήλωσε απερίφραστα δημόσια: ”Εμείς είμαστε Σλάβοι, δεν είμαστε μακεδόνες και δεν έχουμε καμιά σύνδεση με το Μ.Αλέξανδρο. Ήρθαμε στην περιοχή τον 6ο μ.Χ αιώνα”.
Κι έχουμε πολιτικούς ηγέτες και επίσημους διπλωμάτες του Ο.Η.Ε που ανέχονται αυτή την πλαστογράφηση της ιστορίας!
Δεν αρνούμαστε βέβαια ότι γεωγραφικά ένα μικρό κομμάτι της Μακεδονίας ανήκει στα Σκόπια.
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί τη διαστροφή της ιστορικής αλήθειας, η οποία είναι ότι οι Σκοπιανοί επί αιώνες ήταν και είναι πραγματικά Σλάβοι.
Εμείς από την άλλη το θεωρούσαμε αυταπόδεικτο και δεδομένο ότι η Μακεδονία είναι αναμφισβήτητα ελληνική και κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου κι αυτοί με τους δήθεν δικαίους συμμάχους μας στον Ο.Η.Ε μάς έσκαβαν το λάκκο με το να διακηρύττουν προς πάσαν κατεύθυνση ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί Μακεδόνες.
Που εύχονται και επιθυμούν να βάλουν λίγο το ποδαράκι τους ως τη Μακεδονία μας, με τη θρασύτατη απαίτηση να τους αναγνωρίσουμε και ευεργέτες, σωτήρες και λυτρωτές από τους κατακτητές Έλληνες!
Θεός φυλάξοι!
Κι επειδή ”συν Θεώ και χείρα κίνει”, με τη βοήθεια του Θεού ας εντείνουμε νόμιμα όλοι οι Έλληνες και Φιλέλληνες τον αγώνα ενάντια σ΄αυτή την αδικία για την πατρίδα μας, που νομίζουμε πως είναι στο στόχαστρο των δυνατών.
Άδικα όμως, πολύ άδικα
Αμήν
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
