Ομιλία του Κ. Σέλτσα για το νομοσχέδιο της προώθησης των θεσμών της αναδοχής και της υιοθεσίας (video)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο τρόπος με τον οποίο μια οργανωμένη πολιτεία αντιμετωπίζει το θέμα της υιοθεσίας και της αναδοχής των ανηλίκων αποτελεί τον καθρέφτη του κοινωνικού της πολιτισμού.

Επί δεκαετίες στην χώρα μας υπήρχε ένα ανεξέλεγκτο θεσμικό πλαίσιο που ρύθμιζε τις υιοθεσίες. Ένα πλαίσιο που το μόνο που κατάφερνε ήταν να δημιουργεί ταλαιπωρία και αδικαιολόγητη καθυστέρηση στους υποψήφιους θετούς γονείς, στους επιβλέποντες φορείς αλλά κυρίως στα ίδια τα παιδιά.

Η χώρα μας είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που δεν είχε σύστημα παρακολούθησης των δράσεων της παιδικής προστασίας.

Δεν γνωρίζαμε ως κοινωνία πόσα ήταν τα παιδιά που φιλοξενούνταν σε δομές που λειτουργούσαν ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου.

Με το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα στην Ολομέλεια αλλάζει επιτέλους το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την αναδοχή και την υιοθεσία.

Δίνεται έμφαση στο συμφέρον του παιδιού.

Θεσπίζεται ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ το Εθνικό Συμβούλιο Αναδοχής Υιοθεσίας. Ο ρόλος του θα είναι καθοριστικός για την συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων.

Θεσμοθετείται ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ το Εθνικό Μητρώο Ανηλίκων στο οποίο θα καταγράφονται όλα τα παιδιά που τοποθετούνται σε μονάδες παιδικής προστασίας και φροντίδας.

Επιταχύνονται όλες οι απαραίτητες κοινωνικές έρευνες προκειμένου να μειωθεί ο χρόνος αναμονής για την ολοκλήρωση των υιοθεσιών.

Ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες στον θεσμό της αναδοχής. Η αναδοχή δεν είναι μόνο μια απλή διαδικασία. Είναι δικαίωμα των παιδιών να έχουν την φροντίδα της οικογένειας.

Πρόκειται για σημαντικές παρεμβάσεις που στόχο έχουν την οικογενειακή αποκατάσταση των παιδιών που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας. Ο στόχος της κοινωνίας μας πρέπει να είναι ένας: Κανένα παιδί στα ιδρύματα!

Υπάρχουν χιλιάδες ζευγάρια που επιθυμούν ένα παιδί μέσω της υιοθεσίας ή της αναδοχής και το κράτος τους στερούσε αυτή τη δυνατότητα λόγω των τεράστιων καθυστερήσεων.

Με το νομοσχέδιο αυτό τα κακώς κείμενα αλλάζουν. Οφείλουμε να αντιληφθούμε όμως ότι αλλάζει και η κοινωνία μας. Αλλάζει η δομή της σύγχρονης οικογένειας. Αλλάζουν οι προτεραιότητες. Δεν πρέπει να στερηθεί κανένας πολίτης το δικαίωμα να γίνει ανάδοχος γονέας και να προσφέρει. Οφείλουμε ως κοινωνία να δώσουμε κίνητρα στους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν ανάδοχοι γονείς. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς.

Η οργανωμένη πολιτεία είναι αυτή που θα επιλέξει ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να γίνει ανάδοχος. Θέλουμε για τα παιδιά ανθρώπους προσανατολισμένους στον θετικό τρόπο ζωής. Ανθρώπους που είναι ενεργοί και προβληματίζονται.

Πρέπει να δώσουμε έμφαση στο συμφέρον των παιδιών. Όλοι οι πολίτες πρέπει να είναι ίσοι απέναντι στην σπουδαία πράξη της αναδοχής χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις. Να παραμείνουμε στοχοπροσηλωμένοι στην εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή θα είναι η παρακαταθήκη μας.

Με το νομοσχέδιο αυτό φιλοδοξούμε να μπει ένα τέλος στον ιδρυματισμό. Αυτό απαιτεί η κοινωνία και η ηθική μας. Η καλύτερη επιβράβευση για μας θα είναι όταν όλα τα παιδιά θα βρίσκονται μέσα σε μια οικογένεια που τα φροντίζει και τα αγαπά.