Οἱ ρίζες τοῦ καρναβάλου στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Κοσμάς Λαμπρινός,
Ιεροκήρυξ
Οἱ ρίζες τοῦ καρναβάλου τῶν ἡμερῶν μας, ὁ ὁποῖος ἀλλάζει τὰ πρόσωπα τῶν χριστανῶν ἀνθρώπων καὶ ταὰ κάνει ἀγνώριστα· κάνει δηλαδὴ τὰ πρόσωπα τὰ πρόσωπα ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ὁμοίωσιν Θεοῦ» δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὸν Χριστιανισμό. Διότι γίνονται σὲ ἡμέρες περισσυλογῆς τῶν χριστιανῶν, καὶ προετοιμασίας γιὰ τὴν μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Χριστιανικοῦ Πάσχα. Οἱ λεγόμενες αὐτὲς ἑορτὲς ἔχουν τὶς ρίζες τους στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, καὶ στὶς Διονυσιακὲς ἑορτὲς καὶ τὰ Ἀνθεστήρια.
Τί εἶναι ὅμως τὰ Ἀνθεστήρια; Τὰ Ἀνθεστήρια ἦταν μία ἑορτὴ ἡ ὁποία τιμούσε καὶ λάτρευε τοὺς ἀνύπαρκτους θεοὺς Λιμναίο Διόνυσο καὶ Xθόνιο Ἑρμῆ. Τὰ Ἀνθεστήρια γίνονταν στὴν Ἀθήνα κατὰ ταὸ μήνα Ἀνθεστηριώνα (τέλος Φεβρουαρίου- ἀρχὲς Μαρτίου) ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες.
Ἐπειδὴ τὰ Ἀνθεστήρια δὲν ἦταν γιορτὴ τῶν λουλουδιών εἶχε ὑποστηριχθεῖ παλαιότερα ἡ ἄποψη πὼς καὶ τὸ ὄνομα Ἀνθεστήρια τῆς ὅλης γιορτῆς δὲν σχετίζεται μὲ τὰ ἄνθη, ἀλλὰ μὲ τὸ ρῆμα «ἀναθέσσασθαι» ποὺ σημαίνει τὴν ἀνάκληση τῶν ψυχῶν (ὅμως ἡ συγκοπὴ τῆς πρόθεσης ἀνὰ δὲν εἶναι χαρακτῆρας τῆς ἰωνικῆς διαλέκτου) καὶ σχετίζουν τὴν ἑτυμολογία μὲ τὴν τρίτη ἡμέρα τῆς γιορτῆς ποὺ ἦταν ἀφιερωμένη στὶς ψυχὲς τῶν νεκρῶν.
Ὡς χριστιανοὶ τοῦτες τὶς ἅγιες ἡμέρες ἔχουμε τὴν ἡμέρα τῶν ψυχῶν ὅπου προσευχόμαστε στὸν Ἅγιο Θεό μας νὰ ἀναπαύει τὶς ψυχές μας μεταξὺ τῶν δικαίων. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη λοιπὸν ἀπὸ τὰ καρναβαλικὰ ὄργια τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.
Στα λόγια μου έρχεστε Πάτερ. Δείτε τι αναφέρω με σχόλιο στην ανάρτησή σας “Περί του δήθεν Αγίου Βαλεντίνου”. Επίσης, όλα αυτά που ανέφερα τότε, έγιναν όπως τα είπα.
“Ο Φλεβάρης είναι γεμάτος από ειδωλολατρικές γιορτές (και δεν ξέρω αν θα πρέπει να λέγονται γιορτές). Μία είναι αυτή, και η δεύτερη που είναι γνωστή σε όλους μας, είναι τα Καρναβάλια. Τα Καρναβάλια είναι ένα έθιμο που μας ήρθε από τα δυτικά. Τα κάνανε προς τιμή του Αγίου Διονυσίου. Είναι ένα ειδωλολατρικό έθιμο που δυστυχώς γιορτάζεται και από κάποιους/αρκετούς Ορθόδοξους Χριστιανούς (οι οποίοι πρέπει να επιλέξουν αν θα είναι Χριστιανοί ή Καρνάβαλοι). Εδώ στην πόλη μας, την Τσικνοπέμπτη αλλά και την Κυριακή της Αποκριάς, γίνεται χαμός. Οι νέοι, ντύνονται Καρναβάλια με σατανικές μάσκες, κάποιοι επίσης από αυτούς, προμηθεύονται παράνομα εκρηκτικό υλικό όπως π.χ. κροτίδες, από το διαδίκτυο ή και από το εξωτερικό, και τις σκάνε όπου να ‘ναι. Βγάζουνε και έναν δυνατό κρότο μερικές, με αποτέλεσμα κάποιοι που βρίσκονται στα σπίτια να ενοχληθούν ή ακόμα να τρομάξουν. Μάλιστα, το βράδυ κάποιοι ψευτόμαγκες ψεκάζουν με αφρούς στα ρούχα του κάθε περαστικού. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Εάν κάποιος βγει την επόμενη μέρα μετά από αυτές τις δύο που ανέφερα παραπάνω, θα δει στην πόλη:
-Αφρούς πεταμένους κάτω,
-Σέρπαντίνες, κονφετίνες,
-Σκασμένες κροτίδες.
Δηλαδή μια εικόνα ειδωλολατρικής Φλώρινας. Αίσχος και ντροπή. Προτείνω σε όσους γονείς είναι πραγματικοί Χριστιανοί, να μην αφήνουν τα παιδιά τους να γιορτάζουν αυτές τις ειδωλολατρίες. ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ.”
Και όλοι συνεχίζουν το ίδιο βιολί…
Κλαιω
Κλαίγε όσο θέλεις.
Και μια διόρθωση: Όχι Άγιος Διονύσιος, αλλά Θεός Διόνυσος.