Η Φλώρινα και το ζήτημα της Ενέργειας

Αν θέλουμε να μιλήσουμε ,σε κάποια σοβαρή βάση, για το ζήτημα της Ενέργειας, θα πρέπει να γίνει ευρύτερα κατανοητό πως ΔΕΝ μιλάμε απλά για ένα στοιχειώδες κοινωνικό αγαθό, αλλά για έναν βασικό συντελεστή της (καπιταλιστικής) παραγωγής. Κάθε μονάδα του ΑΕΠ της χώρας, βρίσκεται σε ευθεία αντιστοίχιση με τις συνολικές ενεργειακές ανάγκες.

Το θέμα ήρθε στην επικαιρότητα από τις απαράδεκτες δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τις τεράστιες κλιματικές καταστροφές του προηγούμενου διαστήματος ,κυρίως σε Αμαζόνιο & Σιβηρία, καθώς και από τα οικονομικά αποτελέσματα – ελλείμματα της ΔΕΗ τα τελευταία χρόνια.

Αν παρακολουθήσουμε τη Δημόσια συζήτηση θα “σκοντάψουμε” πάνω στη μεταλιγνιτική εποχή, συνέχεια της πολιτικής της απελευθέρωσης/ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, στις επιταγές της ΕΕ, στα χρηματιστήρια ενέργειας & ρύπων.

Στο κείμενο που ακολουθεί θα γίνει μια πρωτόλεια προσπάθεια διατύπωσης κάποιων ζωτικών αιτημάτων, τα οποία θα πρέπει να υιοθετηθούν μαζικά από την πόλη της Φλώρινας. Φυσικά αυτά στηρίζονται σε μια συγκεκριμένη θέαση της πραγματικότητας, από δηλωμένες πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις.

Λιγνίτης και Φυσικό Αέριο: η περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ

Η χειρότερη δυνατή προσέγγιση μια κατάστασης, είναι να την θεωρήσει κανείς αναλλοίωτη. Το ίδιο ισχύει για την πολιτική/κοινωνική πραγματικότητα, και πολύ περισσότερο για τις Ευρωπαϊκές οδηγίες στα θέματα της Ενέργειας. Πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, ΔΕΝ κρύβεται η αγάπη για το Περιβάλλον, αλλά ο αδυσώπητος ανταγωνισμός τεράστιων πολυεθνικών ομίλων, οι “πράσινες” μπίζνες, η αδιαφορία για τη μετακύλιση του κόστους στους κοινωνικά αδύναμους.

Σε αυτή τη βάση θα πρέπει να οριστεί η έννοια της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Η Ελλάδα ή καλύτερα ο ελληνικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να αναπτύξει την οικονομία όπως ο ίδιος θα αποφασίσει. Με έναν τρόπο που η παραγωγή ενέργειας ΔΕΝ θα εξυπηρετεί τα κέρδη μιας χούφτας επενδυτών, θα εξασφαλίζει ενεργειακή επάρκεια, θα εξαλείψει την ενεργειακή φτώχεια, και φυσικά ΔΕΝ θα καταστρέφει το περιβάλλον. Αν αντιμετωπίσουμε το περιβάλλον με τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, ως πεδίο κερδοφορίας και τίποτα άλλο, όπως επιτάσσει η ΕΕ, οδηγούμαστε στην καταστροφή του! Η προστασία του αφορά πρώτα και κύρια εμάς και τις επόμενες γενιές, που ζούμε και θα ζήσουμε εδώ. Ας μην ξεχνάμε πως βιομηχανικές υπερδυνάμεις (ΗΠΑ – Κίνα) απέχουν από περιβαντολογικές συνδιασκέψεις, όταν θεωρούν πως βλάπτονται τα συμφέροντά τους. Η απειθαρχία στις επιλογές της ΕΕ μοιάζει επιβεβλημένη.

Η αυτοδύναμη ανάπτυξη και η αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της χώρας είναι ένα ακόμη τεράστιο θέμα. Αποτελεί ζήτημα στρατηγικής σημασίας και ασφάλειας η ενεργειακή αυτάρκεια. Ας θυμηθούμε τη διαμάχη Ρωσίας – Ουκρανίας πριν λίγα χρόνια, πριν εύκολα ταχθούμε εναντίον του άνθρακα. Είναι απαράδεκτο να μείνει ανεκμετάλλευτος τόσος πλούτος θαμμένος λίγα μέτρα κάτω από το χώμα, την ώρα που υπάρχουν οι τεχνολογίες αξιοποίησης του με παράλληλη προστασία του περιβάλλοντος.

Η χρήση του Φυσικού Αερίου ενέχει εξαιρετικά πλεονεκτήματα, αποτελεί όμως ένα ακριβό και εισαγόμενο ορυκτό, το οποίο μεταφέρει τεράστιες αξίες εκτός της χώρας. Η θυσία του λιγνίτη στα ευρύτερα γεωστρατηγικά/ενεργειακά παιχνίδια της περιοχής θα έχει τραγικές επιπτώσεις. Ο τρόπος ,ενδιάμεσος και εξαρτημένος, με τον οποίο συμμετέχει στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας η χώρα είναι πασιφανής. Να αποδεχθούμε όμως αδιαμαρτύρητα πως ΔΕΝ θα αξιοποιήσουμε το εγχώριο καύσιμο, επειδή η Γερμανία θα πάρει καλύτερη τιμή στο Φυσικό Αέριο, αν πάει ως πελάτη και την Ελλάδα στις τεράστιες πολυεθνικές των υδρογονανθράκων παραπάει…

Τι θα πρέπει να διεκδικήσει η πόλη;

Τα πράγματα μοιάζουν απλά και συγκεκριμένα.

Η πόλη μας πρέπει να διεκδικήσει άμεση ακύρωση των σημερινών ενεργειακών σχεδιασμών. Η μεταλιγνιτική εποχή ΔΕΝ είναι κάποιο κισμέτ από το οποίο ΔΕΝ μπορούμε να ξεφύγουμε, αποτελεί ταξική επιλογή με συγκεκριμένους ,λίγους, κερδισμένους και πολλούς χαμένους. Σήμερα, καθυστέρηση και ρωγμές με τελικό σκοπό την ανατροπή αυτών των σεναρίων πρέπει να είναι ο στόχος.

Η περιοχή πρέπει να διευρύνει την παραγωγική ενεργειακή της βάση! Πρέπει να διεκδικήσουμε την κατασκευή ΝΕΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ με ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ, διατήρηση των υπαρχόντων με εφαρμογή των πλέον εξελιγμένων περιβαντολλογικών τεχνολογιών.

Τέλος θα πρέπει να αξιοποιηθούν τεχνολογίες παραγωγής φυσικού αερίου από τον λιγνίτη! Η τεχνολογίες υπάρχουν, ενώ έχουν εκπονηθεί και κάποιες πρωταρχικές μελέτες. Σε αυτή την υπόθεση μπορούν να αξιοποιηθούν επίσης απορρίμματα και βιομάζα!

Τέτοιου χαρακτήρα επιλογές μπορούν να ανοίξουν και δεύτερο εργοστάσιο στην πόλη, και το κλειστό εδώ και χρόνια ορυχείο το οποίο έχει την καλύτερη ποιότητα άνθρακα στην Ελλάδα, και μονάδα αεριοποίησης, και να δώσουν κατευθύνσεις σε άλλους παραγωγικούς τομείς (Γεωργία – Βιομάζα), ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ σε προσιτές τιμές στην πόλη.

Να βαδίσουμε διαφορετικά από τα τετριμμένα 

Η αναμέτρηση με αυτού του χαρακτήρα τις επιλογές παράγει συγκεκριμένα καθήκοντα. Η γνωστή περπατησία με την τετριμμένη αφήγηση “είμαστε η αρχή της Ελλάδας” και “Φυλάμε Θερμοπύλες” ΔΕΝ οδηγεί πουθενά. Η λογική της εξαίρεσης και τα καλοπιάσματα με την εξουσία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα!

Όσο και αν ξενίζει ο δρόμος του μαζικού αγώνα και του πολιτικού εκβιασμού από την ακριτική μας περιοχή είναι ο μόνος ρεαλιστικός!

Είναι επιτακτική ανάγκη να ηττηθεί ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΣ και ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ των ΦΤΩΧΩΝ. Απόψεις οι οποίες τσουβαλιάζουν το σύνολο των εργαζομένων της Δημόσιας ηλεκτρικής επιχείρησης με τα αποκρουστικά φαινόμενα μιας ξεπουλημένης εργατικής αριστοκρατίας, των γραφειοκρατικοποιήμενων επίσημων συνδικαλιστικών ηγεσιών κλπ υπονομεύουν οποιαδήποτε δυνατότητα κοινωνικής συμμαχίας.

Για τα οικονομικά αποτελέσματα της ΔΕΗ

Χάριν συντομίας θα αξιοποιήσω μια παρέμβαση στα ηλεκτρονικά μέσα της Κοζάνης τις ημέρες των Περιφερειακών εκλογών (στο 11:56 – 16:21).

Τέλος πάει πολύ όσοι μετέτρεψαν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ σε ένα βάρβαρο φοροεισπρακτικό μηχανισμό με ένα σωρό άδικες χρεώσεις να ομιλούν για ταμειακά ελλείμματα. Την ίδια ώρα βιομηχανίες και τεράστια οικονομικά συμφέροντα ζουν σε μια ενεργειακή μακαριότητα…

Τζώτζης Βασίλης

Μέλος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός