Μεταλιγνιτική περίοδος – ΔΕΗ: Ελάχιστη άμμος παραμένει στην κλεψύδρα
Η ειδησεογραφία έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, οι αποφάσεις μοιάζουν οριστικές, ο δρόμος αναπόδραστος, το μέλλον προδιαγεγραμμένο. Στα άμεσα σχέδια της ηλεκτρικής εταιρείας να κλείσουν όλες οι λιγνιτικές μονάδες έως το 2023 ,με μοναδική εξαίρεση την Πτολεμαΐδα 5. Συγκεκριμένα οι μονάδες του Αμυνταίου προβλέπεται να κλείσουν μέσα στην επόμενη χρονιά, ενώ η Μελίτη το 2023.
“Ο κύβος ερρίφθη” και από εδώ και εμπρός μόνο η παρέμβαση των απλών ανθρώπων, των τοπικών κοινωνιών, όσων ΔΕΝ έχουν κανένα συμφέρον από τέτοιου είδους εξελίξεις μπορούν να βάλλουν μπλόκο σε αυτές τις εξελίξεις.
Γιατί κανείς ΔΕΝ αντιδρά; Ο κοινωνικός αυτοματισμός
Η προσπάθεια να αναλυθούν κοινωνικές συμπεριφορές οδηγεί τη συζήτηση σε συγκεκριμένα αναλυτικά εργαλεία και ιδεολογικές τοποθετήσεις. Χάριν συντομίας στο κείμενο θα ενταχθούν αξιωματικά, με σκοπό να δοθεί έμφαση στα φλέγοντα καθήκοντα, στην αναγκαιότητα να αναληφθεί άμεσα δράση. Η διαπάλη των ιδεών μοιάζει να περιστρέφεται γύρω από δύο βασικούς άξονες: α) Μπορούμε να βάλουμε φρένο στις πολιτικές επιλογές Κυβέρνησης – ΕΕ; β) Η υπεράσπιση της Δημόσιας ΔΕΗ σημαίνει και στήριξη στα εκφυλιστικά φαινόμενα του προηγούμενου διαστήματος στο συνδικαλιστικό κίνημα της ΓΕΝΟΠ; Ή αλλιώς η λειτουργία του κοινωνικού αυτοματισμού.
Τι πρέπει να γίνει, από που ν’ αρχίσουμε;
Η απάντηση βρίσκεται εκεί ακριβώς όπου οι περισσότεροι θα εντόπιζαν το πρόβλημα. Στους εργαζόμενους της ηλεκτρικής εταιρείας!! Στους πραγματικούς εργαζόμενους της ΔΕΗ, σε όσους ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τις μικρο-εξυπηρετήσεις και τα ψευτοβολέματα, σε όσους μέσα από την καθημερινή τους στάση στην εργασία διασφαλίζουν ευσυνείδητα το Δημόσιο χαρακτήρα και την ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Σε αυτούς που προσβάλλονται από την ταύτισή τους με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, σε αυτούς που ΔΕΝ έχουν καμία σχέση ,ούτε οικονομικά ούτε αξιακά, με την εργατική αριστοκρατία. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ που μπορεί να μοχλεύσει θετικές εξελίξεις.
Επιτροπές Βάσεις – Ο Αγώνας στα χέρια των εργαζομένων
Είναι επιτακτική ανάγκη να οργανωθούν επιτροπές σε κάθε εργοστάσιο που να αναλάβουν την οργάνωση της πολιτικής αντιπαράθεσης με την πολιτική της απολιγνιτοποίησης – ιδιωτικοποίησης. Οι επιτροπές βάσεις είναι όργανα που θα πάρουν την πρωτοβουλία από τα χέρια της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΕΝΟΠ, των κοινωνικών διαλόγων και των μικροπολιτικών παιχνιδιών. Στην πορεία αυτές οι επιτροπές θα μπορέσουν να πετάξουν στο κάλαθο των αχρήστων το συνδικαλισμό μιας προηγούμενης ιστορικής περιόδου κοινωνικών συμβολαίων & συμβιβασμών, με τα γνωστά φαινόμενα.
Σε αυτού του είδους τον αγώνα ΔΕΝ χωρούν διαιρέσεις των εργαζομένων σε μόνιμους και 8μηνίτες, σε μόνιμους και εργολαβικούς, σε μηχανικούς και ανειδίκευτους, σε φυλακές βάρδιας και διοικητικούς. Οι συνολικές προσπάθειες των εργαζομένων της μονάδας, ο επιμερισμός των καθηκόντων τους, η ένωσή τους πάνω σε μερικές από τις πλέον προωθημένες κατακτήσεις της τεχνικής και του ανθρώπινου πολιτισμού είναι που θα πρέπει να ορίσουν τις δομές των διεκδικητικών τους οργάνων, και όχι φυσικά διαιρέσεις τύπου “Σπάρτακος” και “Λυγκιστής”.
Το σωματείο ως νομικός – συλλογικός εκφραστής των εργαζομένων στα όρια της διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία και την κυβέρνηση έχει τελειώσει προ πολλού. Ο συνδικαλισμός που ήταν “μόνο για τους μόνιμους”, πολύ περισσότερο αυτός που εκπροσωπεί τα όνειρα για μια μαζική και καλοπληρωμένη “εθελουσία έξοδο” στις πλάτες της νέας βάρδιας των εργαζομένων αλλά και της υπόλοιπης κοινωνίας ΔΕΝ οδηγεί πουθενά.
Οι νέοι εργαζόμενοι, οι εργολαβικοί, οι 8μηνίτες έχουν κάθε συμφέρον να πρωτοστατήσουν σε αυτό τον αγώνα. Η νεολαία της πόλης γενικότερα πρέπει να μην αφήσει τον τόπο να μαραζώσει στα πλαίσια αυτής της πολιτικής.
Αυτός είναι ο δρόμος της επαφής με την υπόλοιπη κοινωνία, της υπεράσπισης του Δημόσιου χαρακτήρα του δικαιώματος που ονομάζεται “ρεύμα”, η έμπρακτη αυτοκριτική για την κυριαρχία συντεχνιακών αντιλήψεων τόσα χρόνια στον επίσημο συνδικαλιστικό φορέα. Κάπως έτσι θα ρηγματώσει και στην πορεία μπορεί να ανατραπεί ο κοινωνικός αυτοματισμός, απόψεις για “ΔΕΗτζήδες” που ΔΕΝ έχουν σχέση με τα βάσανα του ελληνικού λαού.
Άμεσα πρέπει να οργανωθούν συνελεύσεις στις μονάδες, τα ορυχεία, τα γύρω χωριά, αλλά και στην πόλη. Να πάμε με ένα διαφορετικό τρόπο, αξιοποιώντας την πλούσια πείρα και κυρίως την αρνητική.
Τζώτζης Βασίλης μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Υ.Γ. Ακολουθούν ορισμένοι σύνδεσμοι από παρεμβάσεις για το ζήτημα της ενέργειας του προηγούμενου διαστήματος.
Η Φλώρινα και το ζήτημα της Ενέργειας
