Ανεμογεννήτριες και Απολιγνιτοποίηση

Η ειδησεογραφία των ημερών καταγράφει δηλώσεις στελεχών της αυτοδιοίκησης, συναντήσεις φορέων, καθώς και διάφορα διαρθρωτικά σχέδια για τη λεγόμενη «μεταλιγντιτική εποχή». (Ενδεικτικά εδώ, εδώ και εδώ). Ενδιαφέρον προκαλεί η αφετηρία των τοποθετήσεων, αφού καμία δεν προσβλέπει στην ανατροπή ή έστω στην καθυστέρηση των επιλογών της Κυβέρνησης. Αντίθετα ακόμη και όσοι μέχρι χθες διαμαρτύρονταν, σήμερα φαίνεται να συζητούν την επόμενη μέρα.

Πλάι – πλάι με την πολιτική της απολιγνιτοποίησης εξυφαίνονται τα σχέδια για τεράστια Αιολικά Πάρκα και ανεμογεννήτριες στους ορεινούς όγκους της ευρύτερης περιοχής. Ήδη στην περιοχή μας υπάρχουν διάφορες κινήσεις πολιτών, πραγματοποιούνται εκδηλώσεις ενημέρωσης, ενώ μια συνάντηση προς αυτή την κατεύθυνση έγινε και στην πόλη μας. Απότοκο αυτής της συνάντησης είναι και μια σελίδα ενημέρωσης – προβληματισμού στο Facebook.

Αν θέλουμε να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια έχουμε να παραδεχτούμε πως οι αντιδράσεις της πόλης απέναντι στην πολιτική της απολιγνιτοποίησης και του κλεισίματος των θερμικών σταθμών σε Αμύνταιο και Φλώρινα ήταν αναντίστοιχες της επίθεσης, πολύ πίσω από τις ανάγκες. Κύριος υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση δεν είναι άλλος από την ηγεσία της ΓΕΝΟΠ, η οποία εξευτελίζει κάθε έννοια εργατικού συνδικαλισμού και αποτελεί την καλύτερη βάση για την ανάπτυξη του κοινωνικού αυτοματισμού.

Τα επενδυτικά σχέδια κατάληψης του συνόλου των ορεινών όγκων ήδη προκαλούν αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις αυτές προέρχονται από φορείς και συλλόγους προστασίας του περιβάλλοντος, ανθρώπους των χειμερινών σπορ, αλλά και φυσιολάτρες, περιπατητές, ποδηλάτες κ.α.. Οι αντιδράσεις αυτές ,ενώ είναι πολύτιμες, μένουν στο επίπεδο του ελεύθερου χρόνου, των χόμπι, και αν θέλουν να αποκτήσουν δυναμική νίκης πρέπει να συνδεθούν με την οικονομική και πολιτική ουσία αυτών των επιλογών.

Κάπως έτσι επιστρέφουμε στην πολιτική της απολιγνιτοποίησης, στο κλείσιμο των εργοστασίων, στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, στα ορυχεία, με όχημα όχι πια τα χρεοκοπημένα συνδικαλιστικά μορφώματα, αλλά ένα καινούργιο και δυναμικό πλέγμα ανθρώπων και φορέων. Αποτελώντας χρυσή ευκαιρία συνύπαρξης ετερόκλητων δυνάμεων, συλλόγων, σωματείων, που ως μικρά ρυάκια μπορούν να συμβάλλουν σε ένα πλατύ μέτωπο διάσωσης της φύσης, της πόλης, του δημόσιου χαρακτήρα του κοινωνικού αγαθού που λέγεται ρεύμα.

Η παρέμβαση αυτή είναι η πρώτη σε μια σειρά κειμένων τα οποία θα ασχοληθούν με το ζήτημα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), το οικονομικό τους κόστος, της τιμής της κιλοβατώρας, της τοπικής ρύπανσης. Είναι επιτακτική ανάγκη να σπάσει η μονοφωνία των υπερασπιστών της απολιγνιτοποίησης και της «Πράσινης Μπίζνας» με το περιβάλλον.

Η υγειονομική κρίση του Covid-19 και οι κραδασμοί στην οικονομία φώτισαν με έναν καινούριο τρόπο κάποιες πλευρές της κοινωνικής ζωής. Η σχέση του ανθρώπου με τη φύση, η προστασία του περιβάλλοντος, οι σύγχρονοι όροι ζωής στις μεγάλες μητροπόλεις, ο ελεύθερος χρόνος, ο δημόσιος χώρος, η δημόσια υγεία, οι κρατικές δομές, ήταν όσα απασχόλησαν τις ημέρες των περιοριστικών μέτρων. Είναι μια οπτική των πραγμάτων που μόνο πλούτο έχει να προσθέσει στους αγώνες που θα ξεσπάσουν, καθώς τα οικονομικά βάρη της κρίσης θα κληθούν να τα πληρώσουν (όπως πάντα) οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις.

Τις επόμενες μέρες είναι απαραίτητο να υπάρξει κάλεσμα για μια δημόσια συζήτηση για το ζήτημα των ανεμογεννητριών και της απολιγνιτοποίησης. Ενδιαφέρον φαίνεται να υπάρχει, και είναι υπόθεση όλων μας αυτό να πάρει συγκεκριμένο περιεχόμενο και δομή.

Τζώτζης Βασίλης

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός

Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ