Ομιλία του Καθηγητή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου Πέτρου Δημητριάδη για την Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821
Μεγάλη ημέρα η σημερινή για το Ελληνικό Έθνος.
Γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης της 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821, που αποτελεί το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός της νεότερης ιστορίας μας, αφού μετά από 10 χρόνια σκληρού αγώνα, το έθνος μας κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση.
Μαζί γιορτάζουμε τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, την αναγγελία της σαρκώσεως του Θεανθρώπου Χριστού, για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους από τα δεσμά της αμαρτίας.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 για 400 ολόκληρα χρόνια οι Έλληνες υφίστανται τις ταπεινώσεις της πιο σκληρής σκλαβιάς. Οι Τούρκοι εφαρμόζουν τον βίαιο εξισλαμισμό, το παιδομάζωμα, τη βαριά φορολογία, την αναγκαστική ναυτολογία, τις αρπαγές και τις σφαγές, προκειμένου να υποτάξουν τους Έλληνες. Όμως οι πρόγονοί μας, παρά τα μαρτύρια, κατόρθωσαν να διατηρήσουν την εθνική τους συνείδηση και να μην αφομοιωθούν, μέσω της Ορθόδοξης πίστης και της ελληνικής γλώσσας. Πίστευαν ακράδαντα ότι είναι οι συνεχιστές όχι μόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά και της αρχαίας Ελλάδας.
Σ’ αυτό συνέβαλε κυρίως η Εκκλησία, η «κιβωτός του Έθνους», το κρυφό σχολειό και οι δάσκαλοι του Γένους, όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Ρήγας Φερραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, κ.ά., που έσπειραν το σπόρο της λευτεριάς και τον πότισαν με το αίμα τους.
Σ’ αυτά τα σκληρά χρόνια που «όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», το φρόνημα των Ελλήνων δεν κάμφθηκε. Περίπου 150 εξεγέρσεις τοπικού χαρακτήρα ξέσπασαν πριν το 1821, που όμως πνίγηκαν στο αίμα.
Οι επαναστάσεις και οι πόλεμοι που γίνονται στις μέρες μας είναι συνήθως πόλεμοι συμφερόντων. Η Επανάσταση όμως του 1821, δε μοιάζει μ’ αυτούς τους πολέμους, διότι είχε άρωμα πίστεως, απόφαση θανάτου, φρόνημα μαρτυρικό! Μια χούφτα άνθρωποι, βασανισμένοι, κυρτωμένοι από το ασήκωτο βάρος της τουρκικής σκλαβιάς τετρακοσίων και πλέον ετών, ξεσηκώθηκαν να διώξουν τον βάναυσο κατακτητή, χωρίς να έχουν όπλα και τακτικό στρατό. Μόνα τους όπλα ήταν η καταφυγή τους στο Θεό και την Υπέρμαχο Στρατηγό και η απόφασή τους να πεθάνουν πολεμώντας «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία».
Οι προπαππούδες μας, χωρίς να ξέρουν γράμματα, γνώριζαν το δυσκολότερο μάθημα της πνευματικής ζωής, το μάθημα του σταυρού και της θυσίας. Τα χώματα της ελληνικής γης, που ελεύθεροι εμείς πατάμε, ζυμώθηκαν με τα αίματα και σπάρθηκαν με τα οστά ενός εκατομμυρίου Ελλήνων αγωνιστών.
Πρώτος ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την επανάσταση στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας στις 24 Φεβρουαρίου 1821, αλλά μετά την ήττα των Ελλήνων στο Δραγατσάνι ο αγώνας συνεχίστηκε στην Πελοπόννησο. Στην Αγία Λαύρα υψώθηκε το λάβαρο της επανάστασης στις 23 Μαρτίου από τον Ανδρέα Λόντο και την ίδια μέρα ελευθερώνεται η Καλαμάτα από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσα και άλλους οπλαρχηγούς. Στις 25 Μαρτίου ελευθερώνεται η Πάτρα και ο επίσκοπός της Παλαιών Πατρών Γερμανός ορκίζει τους αγωνιστές στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου.
«Ελευθερία ή Θάνατος!», είπαν!
Η θυσία του Αθανασίου Διάκου στις 22 Απριλίου στη γέφυρα της Αλαμάνας, τoυ Οδυσσέα Ανδρούτσου στις 8 Μαΐου στο Χάνι της Γραβιάς, η κατάληψη της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 και η καταστροφή της Στρατιάς του Δράμαλη στις 26 Ιουλίου 1822 στα Δερβενάκια, αποτέλεσαν γεγονότα που εδραίωσαν την πίστη των Ελλήνων και χαλύβδωσαν τη θέλησή τους, για την κατάκτηση της ελευθερίας. Οι Έλληνες ενωμένοι έγραφαν χρυσές σελίδες στην ιστορία μας γεμάτες ηρωισμό και αυτοθυσία. Εκτός όμως από τις επιτυχίες υπήρξαν και μεγάλες καταστροφές και ολοκαυτώματα. Η καταστροφή της Χίου στις 31 Μαρτίου 1822, η συντριβή των Ελλήνων στη μάχη του Πέτα της Ηπείρου στις 4 Ιουλίου 1822, η εμφύλια διαμάχη το 1824 που οδήγησε στη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, ο οποίος αποφυλακίσθηκε το 1825 για να αντιμετωπίσει την απειλή του Ιμπραήμ, ήταν οι πιο κρίσιμες στιγμές.
Ακολουθεί η πολιορκία και η έξοδος του Μεσολογγίου που συγκίνησε τους ξένους και δημιούργησε το φιλελληνικό ρεύμα. Το 1827 η μεταστροφή της αγγλικής πολιτικής και ο ανταγωνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων οδήγησαν στη ναυμαχία του Ναυαρίνου και στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Ανεξαρτησίας στις 3 Φεβρουαρίου 1830, που καθόριζε τα στενά όρια του πρώτου Ελληνικού κράτους.
Φυσικά στην αρχή ήταν πολύ μικρό γεωγραφικά, ωστόσο η πίστη στον αγώνα και στην ελευθερία όπλισε τον Ελληνισμό με δύναμη και με θάρρος και μετά από πολλούς αγώνες κατάφερε να απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος του από τον ξένο δυνάστη.
Ευτυχώς, “ο Θεός είχε υπογράψει την ελευθερία της Ελλάδας και δεν επήρε πίσω την υπογραφή του”, όπως έλεγε ο γέρος του Μωριά και ο αγώνας του ελληνικού λαού απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.
Αναπόφευκτα στη σημερινή επέτειο γίνονται παραλληλισμοί της τότε κατάστασης με την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα.
Οι τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και το Αιγαίο είναι συνεχείς, με τον κίνδυνο «ατυχήματος» να είναι ορατός καθημερινά.
Για κάθε προκλητική ενέργεια της Τουρκίας δίνεται, σχεδόν αμέσως, μια «πληρωμένη» ελληνική απάντηση. Και δεν χρειάζεται να έχει κανείς μαντικές ιδιότητες σαν τον «Τειρεσία», για να καταλάβει ότι αυτό θα συνεχίζεται για όσο χρειαστεί. Για έναν απλό λόγο: Η Ελλάδα δεν θα είναι μια χώρα του Τρίτου Κόσμου ή της βαθιάς Ασίας, που θα υπομείνει στωικά τον τουρκικό τσαμπουκά. Αντιθέτως, είναι ένα δυτικό κράτος με τις συμμαχίες του, που το καθιστούν υπολογίσιμο αντίπαλο για όλους.
Η χώρα μας δεν δέχεται απειλές, δεν απειλείται και δεν εκβιάζεται από κανέναν. Από το Μάρτιο του 2020 και την κρίση του Έβρου μέχρι σήμερα, οι Τούρκοι έχουν αντιληφθεί και έχουν νιώσει για τα καλά ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε Λιβύη, ούτε Συρία, ούτε Κούρδοι αντάρτες, ούτε Ιράκ. Είναι μια χώρα με πανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις, με οργανωμένο και άρτια εκπαιδευμένο Στρατό και συμμαχίες που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα σε κάθε περίπτωση.
Ο Ελληνισμός ξεπερνά τα προβλήματα και ανορθώνεται, όταν αντλεί δύναμη από την Ορθόδοξη Πίστη, από τον πατριωτισμό, από τη συνείδηση της συνέχειας του Έθνους, από την καλλιέργεια της γλώσσας και της παιδείας και κυρίως όταν αξιοποιεί το παρελθόν για να χαράξει ένα καλύτερο μέλλον.
H ματαίωση των παρελάσεων και των εκδηλώσεων που αρμόζουν σε μία τόσο σημαντική επέτειο, για επιτακτικούς λόγους δημόσιας υγείας, καθόλου δεν απαξιώνει, ούτε μειώνει τις οφειλόμενες τιμές προς τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ευλαβείς προσκυνητές σήμερα, γονατίζουμε εμπρός στους τάφους των αθανάτων ηρώων του Έθνους μας.
Τιμή και δόξα στην αδούλωτη Ελληνική ψυχή! Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς του 1821! Τιμή και ευγνωμοσύνη και σε όλους εσάς τους αφανείς ήρωες που δεν κατέγραψε η ιστορία, σε σας που τα δώσατε όλα χωρίς να πάρετε τίποτε…
ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
ΖΗΤΩ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.
Δημητριάδης Πέτρος
Καθηγητής Γυμνασίου Αμμοχωρίου
