Συλλυπητήριο μήνυμα του “Αριστοτέλη” για την εκδημία του Πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Χρήστου Σαρτζετάκη

Το Δ.Σ. του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Φλωρίνης «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» εκφράζει τη θλίψη όλων των μελών της μεγάλης αριστοτελικής οικογένειας για την εκδημία του Χρήστου Σαρτζετάκη, Πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και Λειτουργού της Δικαιοσύνης.

Ο εκλιπών, ο μόνος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας που ανακηρύχθηκε Επίτιμο Μέλος του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ (στις 07/11/1987, κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του), διατήρησε πάντοτε εξαιρετικές σχέσεις με τη Φλώρινα και τον λαό της: καυχιόταν για την καταγωγή του από την περιοχή μας (η μητέρα του ήταν από το Σκλήθρο, κόρη του Μακεδονομάχου Κοσμά Γραμμενόπουλου) και την επισκεπτόταν δοθείσης ευκαιρίας, τόσο κατά την περίοδο της Προεδρίας του αλλά και, κυρίως, έπειτα απ’ αυτήν -σπάνια απουσίαζε από τις εκδηλώσεις των Ελευθερίων της πόλης μας από τον τουρκικό ζυγό.

Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την αγάπη του για τον Σύλλογό μας και το ενδιαφέρον του για τις δραστηριότητες του «Αριστοτέλη», ιδιαιτέρως για το Περιοδικό -τακτικός αναγνώστης και συνδρομητής, έδενε τα τεύχη σε τόμους για να κοσμούν τη βιβλιοθήκη του.

Οι Έλληνες θα θυμόμαστε πάντοτε τον Χρήστο Σαρτζετάκη ως τον αδέκαστο Δικαστή που τίμησε με τη στάση του το λειτούργημά του και ως τον Ανώτατο Άρχοντα που στάθηκε στις επάλξεις του Ελληνισμού, δίνοντας τη μαρτυρία του όπως και όποτε χρειάστηκε.

Ιδιαιτέρως σήμερα, που επώνυμοι και ανώνυμοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε «νεαρό» (δηλ. κατασκευασμένο) έθνος, και εναποθέτουν κάθε ελπίδα σωτηρίας μας στις ξένες δυνάμεις, θα μνημονεύουμε πάντοτε τον Πρόεδρο που διακήρυξε ότι «είμεθα έθνος ανάδελφον».

Ιδιαιτέρως σήμερα, που ενάντια στη θέληση του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού, κάποιοι επέτρεψαν -και επιτρέπουν ακόμη- στους βόρειους γείτονές μας να λέγονται «Μακεδόνες», θα μνημονεύουμε τον περήφανο Μακεδόνα, που έδινε με τον λόγο και με τα έργα του την πρέπουσα απάντηση σε κάθε ανθελληνική προπαγάνδα.

Πέρασε στην ιστορία η σθεναρή στάση του απέναντι στις ιταμές προκλήσεις των φιλοσκοπιανών κατά την επίσκεψή του στην Αυστραλία, το 1988.

Ανέτρεψε με χαρακτηριστική άνεση τα μυθεύματά τους, επικαλούμενος την Ιστορία της Μακεδονίας και τα βιώματά του ως Έλληνα που ανατράφηκε στη γη του Αλέξανδρου.

Αρμόζει λοιπόν, να κλείσουμε σήμερα την αναφορά μας στη μνήμη του με αποσπάσματα από τη μνημειώδη ομιλία του κατά τα εγκαίνια της Έκθεσης «Αρχαία Μακεδονία» στη Μελβούρνη: «Ἡ ὄψιμη προσπάθεια, ποὺ καταβάλλεται τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ ὡρισμένη πλευρά, γιὰ νὰ πλαστογραφηθῇ ἡ ἀναμφισβήτητη ἱστορικὴ ἀλήθεια περὶ τῆς ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν Μακεδόνων, δὲν πρόκειται, τοὐλάχιστον στὰ πνεύματα τῶν καλοπίστων, νὰ καρποφορήσῃ. Οἱ ἐθνότητες ἢ ὑπάρχουν, ὁπότε καὶ μαρτυροῦνται ἀπὸ γραπτὲς ἱστορικὲς πηγὲς καὶ ἱστορικὰ μνημεῖα τοῦ παρελθόντος, ἢ δὲν ὑπάρχουν. Πρὸ παντὸς ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κατασκευάζωνται, ὅπως τὰ βιομηχανικὰ προϊόντα, ποὺ ἐφεῦρεν ὁ ἄνθρωπος, γιὰ παράδειγμα, μετὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Κάτι τέτοιο ἠμπορεῖ νὰ ὑπηρετῇ ἀνομολόγητες ἰμπεριαλιστικὲς ἐπιδιώξεις, ἀλλὰ συγχρόνως προσβάλλει μὲ τὸν πιὸ βάναυσο τρόπο τὴν ἀνθρωπίνη νοημοσύνη».

Και κατέληγε:

«Ἡ ἀλήθεια πάντοτε θριαμβεύει».

Με αυτήν τη βεβαιότητα, ότι η αλήθεια θα θριαμβεύσει, προπέμπουμε σήμερα στην αιωνιότητα τον μεγάλο Έλληνα, τον μεγάλο Μακεδόνα.

Δεν θα ξεχάσουμε τις παρακαταθήκες του, δεν θα ξεχάσουμε ΠΟΤΕ -πλανώνται όσοι νομίζουν το αντίθετο- όσους υπερασπίστηκαν (αλλά και όσους εγκατέλειψαν…) τη μία και μοναδική Μακεδονία, τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.