Κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Νικήτα Κακκαβά “Κάθετος Χρησμός”
Κυκλοφορεί από σήμερα, Τρίτη, στα βιβλιοπωλεία της Φλώρινας και του Αμυνταίου το νέο βιβλίο του καρδιολόγου και συγγραφέα Νικήτα Κακκαβά, το μυθιστόρημα με τον τίτλο “Κάθετος Χρησμός”, από τις εκδόσεις BRAINFOOD.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ TOY MYΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ
Tι θα έκανες, αν μάθαινες ότι θα πεθάνεις 24 ώρες μετά από τον θάνατο ενός άγνωστου άνδρα; Θα έκανες τα πάντα για να τον βρεις και να γίνεις ο φύλακας-άγγελος του;
Αθήνα – δεκαετία 1980. Ο Κώστας Ραλλίδης, ένας «άχρωμος και άοσμος» υπάλληλος σε Υπουργείο, βλέπει στο όνειρο του πως θα πεθάνει μια ημέρα μετά από τον θάνατο ενός άγνωστου ανθρώπου. Γρήγορα ανακαλύπτει πως το πρόσωπο αυτό, όχι μόνο είναι υπαρκτό, αλλά πρόκειται για τον Σπύρο Κάλφα, πρώην αρχιβασανιστή της Χούντας και νυν αόρατο οικονομικό μεγαλοπαράγοντα της Μεταπολίτευσης. Πιστεύοντας στον χρησμό του ονείρου, ξεκινάει να συναντήσει τον Κάλφα και να γίνει ο προστάτης του. Στην προσπάθεια του αυτή ο Ραλλίδης θα βρεθεί σ’ έναν λαβύρινθο, όπου εναλλάσσονται τοπία και άνθρωποι κάθε λογής.
Από τις σελίδες του μυθιστορήματος παρελαύνουν ο Θωμάς Κοροβίνης, ο Γιώργος Σκαρμπαδώνης, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Χριστόδουλος Ξηρός της 17Ν, οι αρχιβασανιστές της ΕΣΑ επί Χούντας, ο ζαμπετικός φανταστικός ήρωας Τζάκ Ο’ Χάρα, ο δόκτωρ “Ψ” κατά κόσμον ψυχίατρος και ποιητής Σωτήρης Παστάκας, ο “Εθνάρχης”, βολεμένοι αριστεροί της Μεταπολίτευσης κα. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Νέα Μηχανιώνα, Ρώμη, Φλώρινα, Πρέσπες οι τόποι σκηνικό της μυθοπλασίας.
Πολιτικό θρίλερ; Αστυνομικό μυθιστόρημα; Μυθοπλασία με αληθινά πρόσωπα σε φανταστικούς διαλόγους που θα μπορούσαν να ήταν και αληθινοί;
Ουσιαστικά ένα φρενήρες καλειδοσκόπιο της ελληνικής ιστορίας από τον Εμφύλιο μέχρι τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Αριστερόστροφες και δεξιόστροφες ιδεοληψίες καταρρέουν, ένοχα μυστικά και σκελετοί δεκαετιών φυλαγμένα σε μια «σπηλιά του θησαυρού», άλλοτε τα θύματα αποδεικνύονται θύτες και οι θύτες θύματα.
Στο τέλος στέκει όρθια μόνο η ευχή του συγγραφέα για κάθε ήρωα ξεχωριστά:
«ας τον λυπηθεί τώρα η Μοίρα, αυτή που συνήθως λιανίζει έναν-έναν τους απλούς ανθρώπους αυτής της γης».
