Πόλη μου

Πρόσωπο με πρόσωπο

πώς να σε αντικρύσω, ντρέπομαι

γυμνός από επιχειρήματα και αιτιάσεις.

Τάμα γονατιστός σαν σε θεό

πού ονειρευόμουνα χρόνια

έπεσα μέσα να βαφτιστώ

όρκο πως θα ξαναγυρίσω

με τους νόμιμους κατοίκους

να σε ξαναφτιάξουμε πόλη μας

ελεύθερη

με έναν ήλιο χωρίς να σκιάζει

καθώς δύει πίσω

από την φυσική ακρόπολη

και αποχαιρετά το Κάτω Βαρώσι,

τον Λάξη, τις Βρυσούλες, την Μεσαρκάν

με τον Πενταδάκτυλο να παίρνει φωτιά

από το αίμα των άδικοσκοτωμένων

“για ένα πουκάμισο αδειανό”

για μιαν Ελλάδα που πιστέψαμε

λάθος.