Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης στο “Πολιτιστικό Καλοκαίρι” του Δήμου Φλώρινας
Με την δημοφιλή κωμωδία του Νιλ Σάιμον «Αταίριαστο Ζευγάρι» από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης συνεχίζεται σήμερα Σάββατο 19 Αυγούστου στις 21:00 στο Νέο Πάρκο το “Πολιτιστικό Καλοκαίρι” του Δήμου Φλώρινας.
Μέσα από πανέξυπνους διαλόγους, ο αριστοτέχνης της κωμωδίας Σάιμον, φιλοτεχνεί μια εικόνα της τότε σύγχρονης Αμερικής, όταν το περίφημο αμερικάνικο όνειρο έχει πια ξεθωριάσει και δεν υπάρχει πια κάτι να το αντικαταστήσει στην καρδιά του μέσου πολίτη.
Σήμερα το έργο του Νήλ Σάιμον, παραμένει επίκαιρο και αποκτά άλλες διαστάσεις. Μπορεί να μην «κλαίμε» για το χαμένο Αμερικανικό όνειρο, αλλά ζούμε στην ζοφερή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της παντοκρατορίας του ίντερνετ και των σόσιαλ μίντια. Με μια Ελληνική κοινωνία με πολλά και πολυποίκιλα προβλήματα, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει πολύ δύσκολες και προβληματικές και έχουμε την ανάγκη να πιαστούμε από κάπου, για να μην γεμίσουν τα σαλόνια των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων από ψυχικά πάσχοντες.
Τα ερωτήματα που θέτει σε όλους μας ο Νήλ Σάιμον μέσα από το έργο του, είναι διαχρονικά και καθημερινά.
-Η φιλία, μια συζυγική ή συντροφική σχέση, είναι ισχυρά αντίδοτα στη μοναξιά μας, αλλά αρκούν;
-Μπορεί σε μια φιλία, σε μια σχέση, να ξεπεραστούν οι προσωπικές αντιθέσεις, τα θέλω και οι προσωπικοί εγωισμοί δύο φιλενάδων ή ενός ζευγαριού;
-Τι είναι έτοιμη να θυσιάσει μια γυναίκα για να μην χάσει την παιδική της φίλη, τον σύζυγο, τον αγαπημένο της;
-Πόσο καλά γνωρίζουμε την φίλη μας, τον σύντροφο μας, αν δεν συγκατοικήσουμε και πόσο πέφτουμε από τα σύννεφα όταν συμβεί αυτό;
-Στο τέλος θα νικήσει η φιλία, η συντροφικότητα ή ο προσωπικός εγωισμός, οι βολές και ο ψυχαναγκασμός μας;
-Μήπως το να ζούμε όπως εμείς θέλουμε και επιθυμούμε, είναι προτιμότερο και πιο υγιές, από το να συμβιβαζόμαστε, να εγκλωβιζόμαστε και να ασφυκτιούμε σε μια σχέση φιλική ή συντροφική, που δεν μας ταιριάζει;
Το έργο
Δύο φίλες χωρίζουν από τους άντρες τους και αποφασίζουν να συγκατοικήσουν στο μεγάλο σπίτι της μιας. Και τότε αρχίζουν τα προβλήματα και δοκιμάζεται η φιλία τους, γιατί διαπιστώνουν πολύ γρήγορα ότι η αφόρητη τσαπατσουλιά και η ακαταστασία της μιας, δεν μπορεί να συνυπάρξει με την νοσηρή και ψυχαναγκαστική νοικοκυροσύνη της άλλης.
Μια παράσταση σχόλιο πάνω στη μοναξιά πάσης φύσεως του σύγχρονου ανθρώπου.
Ένα κλασικό θηλυκό εργένικο διαμέρισμα. Μια σημερινή γυναικοπαρέα πού όταν οι πόρτες είναι κλειστές, λένε μεταξύ τους τα ΠΑΝΤΑ.. Γυναίκες χωρισμένες, γυναίκες παντρεμένες, γυναίκες μόνες.
Μια κωμωδία που υμνεί το δικαίωμα στο διαφορετικό, αλλά και στην συντροφικότητα. Μια τρυφερή και συνάμα κωμική ματιά πάνω στην φιλία, στον έρωτα, στις σχέσεις αντρών και γυναικών μέσα στον γάμο αλλά …και μετά από αυτόν.
Συντελεστές
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Νήλ Σάιμον
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Δανάη Σταματοπούλου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λευτέρης Πλασκοβίτης
ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Αντώνης Χαλκιάς
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Παναγιώτης Πλασκασοβίτης
ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΟΣ – ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Αρετή Μώκαλη
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Νταίζη Λεμπέση
Παίζουν
Σιάρκου Θεοδώρα, Σοντάκη Μαριάνθη, Δωροπούλου Ισιδώρα, Μακρομαρίδου Βέρα, Σταματοπούλου Δανάη, Φώσκολου Νίνα, Παπατριανταφύλου Αλέξανδρος και Χειλάς Αλέξανδρος
Θεατρική παράσταση, στο Νέο Πάρκο με δεκάδες παιδιά μα παίζουν τσιρίζοντας και νεαρούς να παίζουν μπάσκετ δίπλα. Μετά βίας ακούγονται οι διάλογοι.
Πολλά μπράβο σε αυτόν που το σκέφτηκε!!
Έχεις τρελό κόμπλεξ εσύ…
Την ώρα που έγραφες το σχόλιο σου δεν είχε ξεκινήσει καν η παράσταση και μάλλον ούτε που πάτησες το πόδι σου να την δεις. Πως εσύ έβγαλες αυτό το συμπέρασμα στις 9:09 όταν η παράσταση ξεκίνησε στις 9:15 είναι απορίας άξιο.
Ουτε παιδιά τσίριζαν λοιπόν, ούτε νεαροί έπαιζαν μπάσκετ δίπλα και οι διάλογοι ακούγονταν πεντακάθαρα… Και ο κόσμος πέρασε καλά.
Εσύ μείνε στη μιζέρια και στο πληκτρολόγιο σου αφού δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο… Get a life ρε φίλε… Βρες κάτι ουσιαστικό να γεμίσει τη ζωή σου.
Μάλλον εσείς δεν ήσασταν στην παράσταση…
Έγραψα το σχόλιο με το που ξεκίνησαν οι πρώτοι διάλογοι και στο σημείο που καθόμασταν μετά βίας ακούγαμε. Φυσικά και έμεινα μέχρι τέλους, (όχι ότι χρειάζεται να δώσω διαπιστευτήρια σε κάποιον που επίσης μένει πίσω από το πληκτρολόγιο του και χλευάζει μια γνώμη).
Αυτη η ελεεινή νοοτροπία, να βγάζετε συμπεράσματα έχοντας πλήρη άγνοια για τον άλλον, σας χαρακτηρίζει πάντα; Να το κοιτάξετε…
Τέτοιου είδους ανοιχτοί χώροι δεν είναι ενδεδειγμένοι για θεατρικές παραστάσεις. Το Νέο Πάρκο, ούτε Επίδαυρος είναι, ούτε Ηρώδειο. Είναι πάρκο. Ίσως και γι αυτό αρκετοί ήταν αυτοί που αποχώρησαν. Ο ήχος ήταν δύσκολος.
Την έκρηξή σας δε καταλαβαίνω… Εσείς αποφασίσατε την αλλαγή χώρου;
Υ.Γ. Το ότι πολύς κόσμος πήγε στο προαύλιο των δημοτικών και όταν έφτασαν εκεί έμαθαν για την αλλαγή χώρου το αφήνω ασχολίαστο.
Ναι, σίγουρα ήσουν εκεί και με το που ξεκίνησε η παράσταση (που δεν είχε ξεκινήσει τότε) έστελνες σχόλια. Και για αυτό άλλωστε έβλεπες παιδιά να παίζουν μπάσκετ και να τσιρίζουν (σε ποιο όνειρο άραγε). Ήθελες απλά να βγάλεις όλο τον αρνητισμό σου και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Άσε λοιπόν κατά μέρος τις υποδείξεις και την ειρωνεία και βρες να ασχοληθείς με κάτι πιο ουσιώδες στη ζωή σου.
ΥΓ. Γράφεις: “Αυτη η ελεεινή νοοτροπία, να βγάζετε συμπεράσματα έχοντας πλήρη άγνοια για τον άλλον, σας χαρακτηρίζει πάντα; Να το κοιτάξετε…”. Και αμέσως παρακάτω βγάζεις εσύ συμπεράσματα για μένα. Να το κοιτάξεις εις διπλούν λοιπόν και γρήγορα για να αποβάλεις αυτή την ελεεινή νοοτροπία που σε διακατέχει. Γιατί από μίζερους και ξερόλες, δυστυχώς, αυτή η πόλη δεν θα στερέψει ποτέ.
“Γιατί από μίζερους και ξερόλες, δυστυχώς, αυτή η πόλη δεν θα στερέψει ποτέ.”
Το βλέπω. Στα γραφόμενά σου…
Γιατί κάθεσαι και ασχολήσε?? Δεν βλέπεις ότι ο άλλος είναι τρολ του Γιαννάκη και στηρίζει με κάθε ψευδή τρόπο το σπιτάκι του??
Σουρεάλ αν βγει ο δικός σου ξανά, πες του να καταργήσει και τον Χειμώνα τόσα έχει κάνει ο άνθρωπος για μας..σε αυτό θα κολώσει?