Ήταν Μάρτης

Σκίρτησες τρελά με την πρώτη ματιά

μαθητές του γυμνασίου

μπλε ποδιά με άσπρο κολάρο αυτή

γκρίζο παντελόνι με άσπρο πουκάμισο εσύ.

Ήξερε ποιός έριχνε το τριαντάφυλλο

που έβρισκε πεταμένο στην αυλή της

Χαμογελούσε συνεσταλμένα στον δρόμο

ενώ εσύ ίδρωνες να πεις

μια καλημέρα ψυθιριστά.

Τώρα γεμάτο το σύμπαν καρδούλες

μα απέραντη εκείνη η ξεροσταλαγμή

που δεν τόλμησες να πεις την λέξη.

Αργότερα εσύ φοιτητής στην Θεσσαλονίκη

εκείνη φοιτήτρια φιλοσοφικής στην Αθήνα.

Χάθηκε η πόλη χαθήκαμε κι εμείς.

Ρηγίνος