Ο συνδικαλισμός ως σκιάχτρο…
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από τον θεωρητικό του αγγλικού εργατικού κινήματος Ουίλιαμ Κόμπετ το μακρινό 1819. Παρά τα 200 και πλέον χρόνια τα οποία έχουνε περάσει μόνο εντύπωση προκαλούν οι πολιτικές αναλογίες. Το συναντήσαμε στο κλασικό έργο του E.P. Thompson «Η συγκρότηση της αγγλικής εργατικής τάξης» (2018).
«Τα σκιάχτρα (…) του αγρού εξαπατούν τα πουλιά μόνο για λίγο∙ συνεχίζουν όμως να εξαπατούν εκείνους που τα έχουν τοποθετήσει και υπολογίζουν σε αυτά. Αντί να σηκωθούν το πρωί και να κυνηγήσουν τους λεηλατητές με μπαρούτι και σφαίρες, εμπιστεύονται αυτά τα άθλια σκιάχτρα, με αποτέλεσμα να χάνουν τα σιτηρά και τους σπόρους τους. Το ίδιο συμβαίνει με τους ανθρώπους του λαού, τους οποίους κοροϊδεύουν όλα τα πολιτικά σκιάχτρα».
Φυσικά η μεταφορά από τον αγροτικό κόσμο του 19ου αιώνα έχει ως βάση τη διαπάλη του ανθρώπου με τα ίδια τα στοιχεία της φύσης, τα καιρικά φαινόμενα και τα ζώα. Σήμερα κανείς δεν θα τολμούσε να διανοηθεί ως λεηλατητές τα πουλιά και τους σπουργίτες…
Οι πολιτικές λειτουργίες του σκιάχτρου παραμένουν μέχρι και σήμερα ενεργές. Η ιδέα πως προοπτικά και σε τελική ανάλυση τα σκιάχτρα εξαπατούν όχι τα πουλιά, τους αντιπάλους, αλλά όσους τα έστησαν και εφησύχασαν είναι συγκλονιστική!!
Ας σκεφτούμε το ρόλο ενός συγκεκριμένου «συνδικαλισμού», επιπέδου «διαχειριστή πολυκατοικίας», ικανού να μιλάει για το ειδικό σε αντιδιαστολή με το γενικό, για το μερικό χωρίς το ολικό, για τις συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής και ποτέ για τους ενόχους. Ας αναλογιστούμε το ρόλο ενός συγκεκριμένου συνδικαλισμού επιπέδου «συλλογικού δικηγόρου», που μόνο με θεσμικά τερτίπια και νομικά μέσα ξέρει «να τρέχει» τις υποθέσεις μας, με εμάς σε ρόλο θεατή και αυτόν σε ρόλο «καλού παιδιού» που ενδιαφέρεται για ότι μπορούμε να επιτύχουμε στο όρια του εφικτού… Συσκοτίζοντας όμως πάντα ποιος όρισε αυτό το εφικτό…
Η συζήτηση για τις αλλεπάλληλες λαϊκές διαψεύσεις παραμένει ενεργή μέσα στα εργαζόμενα στρώματα. Η μεταπολίτευση που διέψευσε το Πολυτεχνείο, το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80, ο ΣΥΡΙΖΑ με το δημοψήφισμα το 2015 αναδεικνύουν το καθεστώς του σκιάχτρου. Ο εφησυχασμός πως η αλλαγή μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς ρήξη οδηγεί αναπόδραστα σε διαψεύσεις και παράλυση… Αν κάτι διδάσκει ο αγώνας του συλλόγου των συγγενών των θυμάτων από τα Τέμπη είναι ακριβώς αυτό, αγώνας ανυποχώρητος και μέχρις εσχάτων οργανωμένος από εμάς για εμάς… Όσοι αποστέρησαν τους εργαζόμενους από τα συνδικάτα και τις οργανώσεις τους με όπλα τη δύναμη της εργοδοσίας, του κράτους, της κρατικής καταστολής, της ιδεολογικής τρομοκρατίας και του κοινωνικού εταιρισμού έχουν αλλεργία σε τέτοιες παραδοχές…
Αυτές τις ιδέες εισφέρουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης και ευρύτερα. Με αυτές τις παραδοχές καλούμε κάθε συνάδελφο να δώσουμε όλες τις μάχες πλάι – πλάι.
Τις εκλογές της τοπικής ΕΛΜΕ, την απεργία στις 17 του Απρίλη, την Πρωτομαγιά και οποιαδήποτε άλλη μικρή και μεγάλη στιγμή όπου το καθήκον και η αξιοπρέπεια απαιτούν να πράξουμε το καθήκον μας.
Στις 11 του Απρίλη Στηρίζουμε – Ψηφίζουμε:
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Φλώρινας
