Μιλούμεν κυπριακά

Η κυπριακή διάλεκτος κρατά από την αρχαία ελληνική γραμματεία με πολλές Ομηρικές λέξεις ακόμα και στην προφορά, και-τζιαι και με τις αντωνυμίες στο τέλος, αγαπώ σε θέλω σε, καθώς και η διατήρηση του ν στο τέλος λέξεων, δεντρόν, έππεσεν, νερόν . Υποκοριστικά σε ουιν αντί ακι, δεντρούιν σπιτούιν, μωρούιν.

Διάλεξα μερικές καθομιλούμενες λέξεις.

Μητά σου – μετά σού, μαζί σου.

Εν γιώρκιν μας – παραγωγής μας (από την γεωργία)

Αναγιωτός – υιοθετημένος, αναγιώνω – μεγαλώνω κάτι ζωντανό.

Πολοούμε – απαντώ

Δεν σιουρκάζω – είμαι ανήσυχος

Αντακώνω – αρχίζω, αντάκωσες πάλε;

Μισσιαρός – σαμιαμίδι, από το μισή ουρά , μικρό ερπετό του σπιτιού, δεν το σκοτώνουμε.

Άμπα τζιαι – μήπως

Επύρωσα – ζεστάθηκα

Συνί- ταψί

Τατσσιά – κόσκινο, ο χορός μουσική της τατσσιάς.