Σταγόνα

Τόπος πέρα από ανθρώπους

μια πινελιά συνειρμός

στοίβες παραπετάσματα άχρωμα

μας κρύβουν

άσε το τραγούδι λυγμός

σκοτεινιασμένη μέρα

ίσως παραφωνία του τραγουδιστή

δεν με χαλά αφού

πήραμε νότες της νιότης μας

ούτε το γέλιο σπαρταριστό

σαν κλάμα το ξεχωρίσεις

ανάμεσα στα άλλα

συναφή τσαλίμια, φτάνει

να μου φτιάχνουν την διάθεση

αναπολώντας τα παλιά

σκιρτήματα τρεχάματα αγωνίες

ναι γι αυτό σ’ αγαπώ

σαν μια σταγόνα λάδι

στον ωκεανό που απλώνει.