Αναμοχλεύοντας

Αποκνιάζεσαι τεντώνοντας τα χέρια

να ξεμουδιάσει το σώμα

ενώ το αμπέλι σε περιμένει

σαν να το ακούεις να λέει

καλώς τον τεμπέλη

θέλω σκάλισμα κλάδεμα παρέα

είναι και οι αμυγδαλιές που χαίρονται

να τις καμαρώνεις ανθισμένες

μέσα στο κρύο

κι εσύ πίνεις τον καφέ αμέριμνος

όταν η φύση σε καλεί

να υποδεχτείς δειλά δειλά την άνοιξη

με τους χυμούς να ανεβαίνουν

και τα μάτια φουσκωμένα έτοιμα

να σκάσουν προσφέροντας

τους πολύτιμους καρπούς

μύρισε το χώμα που ξυπνά

έτοιμο να υποδεχτεί τον κεντημένο

μανδύα του πλουμισμένο

με λογιών λογιών χόρτα και μανιτάρια

είναι το μέσα μας που σπαρταρά

αναμοχλεύοντας τα νιάτα μας.