Εαρινή κατάρρευση

Όλο κοιτάζεις προς την πόρτα

περιμένοντας κάποιο πλάσμα να χτυπήσει

γυρνάς προς το παράθυρο και βλέπεις

έναν άγγελο να κάθεται στο περιβάζι

μα τρέχοντας να του ανοίξεις χάνεται

πού είναι οι άνθρωποι αναρωτιέσαι

γιατί τόσος κόσμος μαζεμένος

και δεν βλέπεις κανέναν

μόνο φτερουγίσματα ακούεις

και αμέσως ο ουρανός σκοτεινιάζει

βρέχει δάκρυα

είναι αυτά των παιδιών της Παλαιστίνης

χωρίς μέτωπο πια ζητιανεύουμε

τις υπάρξεις μας

δεν υπάρχει τιμή των όπλων

για ποιά πατρίδα καθαγιασμένα

από ιερείς ραβίνους ιμάμηδες

τόσοι άγγελοι χάνονται χωρίς

να προλάβουν ν ανοίξουν τα φτερά τους

κι εσύ περιμένεις έναν

να του ανοίξεις την καρδιά σου.