Προσεισμικά

Μοναχικός λύκος

μακριά από την αγέλη

κάθεται στον βράχο του

με σκυμμένο κεφάλι

και κλαίει

αντί να κοιτάζει τον ουρανό

και να ουρλιάζει καθώς

η φύση τον κατέταξε εκεί

κάτω από το φως της πανσέληνου

που προμηνύει συγκρούσεις

όχι στις πλάκες του φλοιού της Γης

μα στις σχέσεις των ανθρώπων

προσεισμικές κοινωνικές δονήσεις

με θύματα όλη την χλωρίδα και πανίδα

που στηρίζουν την πυραμίδα της ζωής