Εκεί μην πάς… (πεθαίνεις από κρύο)

Προφανώς το κείμενο μιλάει για τη Φλώρινα. Μόνο που η Φλώρινα δεν πάσχει από κρύο ή χιόνια.
Πάσχει από υποδομές και από ανθρώπους να αγαπήσουν τον τόπο τους. Ακούμε συνέχεια, η αγαπημένη πόλη του Αγγελόπουλου, τα παραδοσιακά ερείπια στο ποτάμι, τα Πρέσπεια που δεν πατάνε οι Φλωρινώτες και άλλες τέτοιες αρλούμπες, ως σήμα κατατεθέν αυτής της πόλης.
Μπορεί για τα δεδομένα της Ελλάδας, η Φλώρινα να φαίνεται σε κάποιους, ως κάτι το ιδιαίτερο, αλλά στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο, δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία σε σύγκριση με άλλες πόλεις. Και προφανώς τα σύνορα είναι ανοιχτά και οι επιλογές πολλές…
Ναι, να πούμε για το δήθεν απίστευτο κρύο και το ατελείωτο χιόνι (που σιγά σιγά μας εγκαταλείπουν και αυτά λόγο κλιματικής αλλαγής.) Υπάρχει συγκοινωνία με το χιονοδρομικό, το χειμώνα; Αυτός που θα έρθει, περιμένουμε να είναι καλός οδηγός στα χιόνια και να έρθει με το αυτοκίνητό του; Αν είχε και στα μέρη του χιόνι και χειμωνιάτικα ελαστικά, γιατί να έρθει εδώ;
Υπάρχει σοβαρή διασύνδεση Φλώρινας – Πρέσπας να συνδυάσει τα τοπία; Να δει τις αρκούδες; Όλα αυτά πόσες μέρες θέλει κάποιος να τα δει και που μπορεί να μείνει; Φλώρινα ή Καστοριά;
Έχουμε βέβαια το ποτάμι. Έχετε δει τα ποτάμια άλλων πόλεων, να δείτε πως τα περιποιούνται; Πάλι καλά κάποιοι σκέφθηκαν για το πλακόστρωτο και τους μικρούς καταρράχτες, αλλά και αυτά ενοχλούν, γιατί από τη μια θέλουμε να μη βάζουμε αλυσίδες, να γδέρνει τις πέτρες το γκρέϊντερ καθώς περνάει για να καθαρίσει όσο μπορεί και από την άλλη μας ενοχλούν οι λακούβες που ανοίγουν. Ούτε λόγος βέβαια για τα μπ@στ@ρδα που ρίχνουν τις γλάστρες στο ποτάμι και μουτζουρώνουν/ καταστρέφουν ότι βρουν χωρίς να τρώνε το ξύλο της αρκούδας ή τις συνέπειες του νόμου.
Κλείνοντας για να μην μακρηγορώ, η Φλώρινα δε πάσχει από τον καιρό, από το μυαλό των κατοίκων της πάσχει…