Τι σημαίνει για μας η Ανάληψη του Χριστού;

Αναλήψεως Πρξ 1,1-12

Η ταφή του Ιησού Χριστού αποδεικνύει το θάνατό του, και οι εμφανίσεις του αποδεικνύουν την ανάστασή του. Η ανάληψή του μας εγγυάται και τη δική μας ανάληψη στους ουρανούς.

Πως έγινε η δική του ανάληψη; Την περιγράφει ο ιστορικός Λουκάς, ο συγγραφεύς των Πράξεων και του κατ’ αυτόν Ευαγγελίου. Είναι το τελευταίο που μας λέει στο Ευαγγέλιο και το πρώτο που μας λέει στις Πράξεις, καθώς με την εξιστόρηση της αναλήψεως συνδέει όχι μόνο τα δύο συγγράμματά του, τα οποία στέλνει στο ίδιο πρόσωπο, τον εξοχότατο Θεόφιλο, αλλά και τα γεγονότα. Με την ανάληψη κλείνει το Ευαγγέλιό του και με την ανάληψη πάλι αρχίζει τις Πράξεις.

Στο πρώτο βιβλίο μου, λέει ο Λουκάς, εξιστόρησα, Θεόφιλε, όλα όσα ο Ιησούς δίδαξε και έκανε από την αρχή μέχρι την ημέρα που με δική του  δύναμη αναλήφθηκε στον ουρανό, αφού προηγουμένως δια μέσου του αγίου Πνεύματος έδωσε εντολή στους αποστόλους να πάνε στα έθνη και να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Σ’ αυτούς παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανό μετά το πάθημά του, δηλαδή το θάνατό του πάνω στο σταυρό. Με πολλές αποδείξεις και για σαράντα ολόκληρες μέρες εμφανιζόταν για λίγο και πάλι αφανιζόταν και τους έλεγε τα σχετικά με τη βασιλεία του Θεού.

Κι ενώ τους συναναστρεφόταν κάνοντας μαζί τους περιπάτους και συζητήσεις, τους έδωσε παραγγελία να μην απομακρυνθούν  από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν την πραγματοποίηση της υποσχέσεως του Πατέρα. Τι τους είχε υποσχεθεί ο ουράνιος Πατέρας; Θα σας δοθεί, τους είπε, το άγιο Πνεύμα. Την υπόσχεση αυτή την είχατε ακούσει από μένα τον ίδιο, συνεχίζει ο Ιησούς, από το στόμα μου, όταν πριν από αρκετό καιρό σας είχα πει· Σας συμφέρει εγώ να φύγω (με την ανάληψή μου) στους ουρανούς· διότι, αν δεν φύγω, ο Παράκλητος δεν θα έρθει σ’ εσάς.

Είχατε ακούσει τότε να σας υπόσχομαι, συνεχίζει ο Κύριος, ότι ο Ιωάννης ο βαπτιστής βάπτισε τους ανθρώπους με σκέτο νερό, ενώ εσείς, σας είχα πει με τον Ιωάννη, ότι σε λίγες μέρες θα βαπτισθείτε με Πνεύμα άγιο. Μάλλον σας είχα πει ότι εγώ ο ίδιος θα σας βαπτίσω, δηλαδή θα σας λούσω και θα σας εμποτίσω με τις χάριτες και τη δύναμη του αγίου Πνεύματος.

Σχόλιο. Την έλευση του αγίου Πνεύματος στους μαθητάς  ο Ιωάννης χρυσόστομος τη βλέπει σαν οπλισμό τους. «Όπως, λέει, κάποιοι στρατιώτες που πρόκειται να πέσουν σ’ ένα πλήθος, κανένας δεν τους αφήνει να ξεκινήσουν  μέχρις ότου να οπλιστούν, έτσι λοιπόν και αυτούς, πριν από την κάθοδο του αγίου Πνεύματος, δεν τους άφηνε να βγουν στο κήρυγμα, για να μην είναι ευάλωτοι από τους πολλούς».

Τότε οι μαθηταί πήραν θάρρος και μαζεύτηκαν όλοι μαζί και τον ρώτησαν. Κύριε, (εσύ που νίκησες το θάνατο), πες μας· πότε θ’  αποκαταστήσεις τη βασιλεία στον Ισραήλ; μήπως τώρα γρήγορα;

Σχόλιο. Ακόμη δεν είχαν καταλάβει τι είδους είναι η βασιλεία του. Νόμιζαν ότι πρόκειται για μια ένδοξη επίγεια βασιλεία σαν εκείνη του προπάτορος Δαυΐδ.

Κι ένα δεύτερο σχόλιο. Θαυμαστή η αντικειμενικότητα του ιστορικού Λουκά, που αναφέρει εδώ μια λαθεμένη αντίληψη των μαθητών, χωρίς να τον νοιάζει ότι είναι προσβλητική γι’ αυτούς, αφού τους εμφανίζει μικρόμυαλους, ανίκανους να καταλάβουν ότι ο Χριστός ιδρύει νέα πνευματική βασιλεία. Δεν αποκρύπτει την αλήθεια. Δεν την ωραιοποιεί. Τη λέει όπως είναι. Έτσι όμως φαίνεται η αλλαγή τους με την επέλευση του αγίου Πνεύματος. Πριν από την πεντηκοστή ήταν σαν νήπια· δεν καταλάβαιναν κάποια πράγματα που τους έλεγε ο Χριστός για τη βασιλεία του. Μετά θα τα καταλάβουν όλα και θα «γελούν», ας πούμε, με τον εαυτό τους για την παχυλή άγνοιά τους.

Και τους απάντησε ο Ιησούς· Προς το παρόν δεν ανήκει στη δικαιοδοσία σας να μάθετε τους χρόνους ή τους καιρούς. Αυτή τη δικαιοδοσία, για το πότε θα εγκατασταθεί η βασιλεία του, την κράτησε ο Πατέρας στη δική του αποκλειστική εξουσία. Αυτός γνωρίζει το πότε. «Εδώ ο Ιησούς, όπως εξηγεί ο Ιωάννης χρυσόστομος, κάνει πως δεν ξέρει, για να τους απομακρύνει το μυαλό από μια άκαιρη συζήτηση». Προφανώς ξέρει, αλλ’ αποφεύγει να τους το πει. Ξέρει διότι μία είναι η εξουσία αυτού και του Πατέρα του. Αφού άλλωστε παλαιότερα τους είχε πη· Κανένας δεν γνωρίζει τον Πατέρα παρά μόνο ο Γιος του. Και άλλοτε πάλι· Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα. «Αυτό, λέει ο Ιωάννης χρυσόστομος, το έκανε και άλλοτε ο Χριστός. Δεν τους απάντησε σ’ αυτό που τον ρώτησαν. Είναι δικαίωμα του δασκάλου ν’ απαντά όχι σ’ αυτά που θέλει ο μαθητής, αλλά να διδάσκει αυτά που συμφέρουν στο μαθητή. Κι ο Χριστός δεν τους το λέει πρόωρα, για να μην ταραχθούν».

Και αλλάζοντας θέμα ο Κύριος, για να τους παρηγορήσει και ενθαρρύνει, τους λέει κάτι που είχε άμεσο ενδιαφέρον γι’  αυτούς. Θα έρθει, τους λέει, ξαφνικά πάνω σας το άγιο Πνεύμα και θα λάβετε δύναμη και θα γίνετε μάρτυρές μου και στην Ιερουσαλήμ και σ’ όλη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια και μέχρι το πιο μακρινό σημείο της γης. Κι ενώ τους έλεγε αυτά, εντελώς απρόβλεπτα, καθώς τον έβλεπαν, υψώθηκε προς τα πάνω και ένα σύννεφο παρουσιάστηκε κάτω από αυτόν και τον πήρε από τα μάτια τους.

Και καθώς ανέβαινε και είχαν τα μάτια τους στραμμένα στον ουρανό,  ξαφνικά εμφανίστηκαν δύο άντρες με  φορέματα λευκά, που ήταν άγγελοι με ανθρώπινη φωνή. Στάθηκαν δίπλα τους και τους είπαν· Ω Γαλιλαίοι, γιατί στέκεστε και βλέπετε με καρφωμένα μάτια στον ουρανό; Αυτός ο ίδιος ο Ιησούς, που αναλήφθηκε και έφυγε από κοντά σας και πήγε στον ουρανό, κατά τον ίδιο τρόπο πάνω στο σύννεφο θα έρθει με δική του εξουσία. Θα κατεβαίνει από τον ουρανό, όπως ακριβώς τον είδατε και τώρα με το σώμα του ν’ ανεβαίνει στον ουρανό.

Τότε οι απόστολοι επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ από το βουνό όπου έγινε η ανάληψη που λεγόταν Ελαιών και είναι κοντά στην Ιερουσαλήμ σε απόσταση δηλαδή όση επιτρεπόταν από το νόμο να περπατήσει κανείς το σάββατο.

Μεγάλη τιμή στο ανθρώπινο σώμα. Το πήρε μαζί του ο Κύριος στον ουρανό, αφού προηγουμένως το αφθαρτοποίησε και το δόξασε με την ανάστασή του. Αυτή την τιμή επιφυλάσσει και στα δικά μας σώματα και μας βάζει μπροστά στις ευθύνες μας για το σώμα μας. Πως διαχειριζόμαστε ένα σώμα που προορίζεται για τέτοια τιμή και δόξα; Αν το σεβόμαστε και το κρατούμε καθαρό, θα το παραλάβει. Αν το παραδίδουμε στις πορνείες και στις μοιχείες δεν θα το παραλάβει. Θα το εγκαταλείψει και θα το παραλάβει κάποιος άλλος, που τώρα δεν θέλουμε ν’  ακούσουμε ούτε το όνομά του. Αλλ’ εκείνος ο κακούργος θα το εξουσιάζει αιωνίως. Προσοχή λοιπόν στη διαχείριση του σώματός μας.

Αθανάσιος Γ. Σιαμάκης, αρχιμανδρίτης