Σ’ αγαπώ

Όσα αγαπήσαμε στην ζωή μας

κρεμασμένα σουσουνάρια σε σπασμένες χορδές

κουδουνίζουν στο σκίρτημα μιας γλυκιάς ανάμνησης

όπως ταράζονται τα μπουμπούκια

την Άνοιξη προτού ανθίσουν

και η κιθάρα ένα κουφάρι χωρίς κλειδιά

παίζει τον άνεμο

με τα τάσια στα ακροδάκτυλα

να ψάχνουν τον δικό τους ρυθμό

σ’ ένα χορό που αφήσαμε στην μέση

γιατί ο ερωτευμένος χορευτής δεν ήξερε

να πλουμίσει τον βιολιστή να παίξει

έτσι απλά χάθηκε ένα όνειρο

προτού απλωθεί η νύχτα

και παραμένει σαν ένα στοιχειωμένο παράπονο