Νωχελικά

Δεν θα πρεπε να σουν εδώ

μα κάπου αλλού δίπλα στην θάλασσα

ή λίγη ώρα μακριά της

έστω να την βλέπεις από απόσταση όπως

από τον Σταυρωμένο ή την Ρούσα Εκκλησιά

να μυρίζεσαι την αύρα της

περιμένοντας να ξεβράσει θησαυρούς

ιδέες που ονειρεύεσαι ξύπνιος

πάνω σε κύματα του Αιγαίου παιχνιδιάρικα.

Θυμάσαι, τα ξύλα με τα περίεργα σχήματα

και τα πήλινα κομματάκια από σπασμένα αγγεία

που μάζευες στην Σητεία μετά από τρικυμία

μηνύματα για περαιτέρω περισυλλογή

ακόμα από τους Μινωικούς χρόνους

ή από ναυάγια, αλήμονο, γεμάτα μετανάστες.

Έτσι πορεύεται η ζωή μας

μέσα σε ποδοβολητά, όχι αλόγων

μα από ερπύστριες ισοπεδώνοντας συνειδήσεις

με την θάλασσα να ξεβράζει πόλεμο

κι εμείς νωχελικά πίνουμε τις ρακές μας

κάτω από τα αλμυρίκια στο λιμάνι.