Οι πιο παράξενες δουλειές στην ιστορία: Κανένας μόνος του…
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίχθηκαν. Αυτό είχε σαν συνέπεια πολλά επαγγέλματα που ήταν πολύ δημοφιλή κάποια στιγμή σιγά σιγά να φθίνουν. Ορισμένες από αυτές τις δουλειές, που κάποτε έμοιαζαν απόλυτα φυσιολογικές, σήμερα μας φαίνονται εξαιρετικά παράξενες. Ακολουθεί μια ματιά σε μερικά από τα πιο παράξενα επαγγέλματα της ιστορίας που κάποτε ήταν απόλυτα συνηθισμένα.
Ανθρώπινο ξυπνητήρι
Πριν από την έλευση των ξυπνητηριών, υπήρχε το knocker-up. Στη Βρετανία του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ειδικά στις βιομηχανικές πόλεις, οι άνθρωποι έπρεπε να ξυπνούν νωρίς για τη δουλειά τους. Οι knocker-up περπατούσαν στους δρόμους με ένα μακρύ ραβδί, χτυπώντας πόρτες και παράθυρα, για να ξυπνήσουν τους πελάτες τους. Κάποιοι πετούσαν μέχρι και πέτρες στις πόρτες, για να εξασφαλίσουν πως οι πελάτες τους δε θα παρακοιμηθούν. Αυτό το ιδιότυπο επάγγελμα εξαφανίστηκε μετά φυσικά την ευρεία διάδοση των μηχανικών ξυπνητηριών.
«Πιάσε 10 βδέλλες»
Κατά τη διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα, οι βδέλλες αποτελούσαν τον ακρογωνιαίο λίθο της ιατρικής θεραπείας. Η αφαίμαξη αίματος ήταν μια κοινή πρακτική, που πίστευαν ότι θεραπεύει διάφορες ασθένειες. Οι βδέλλες είχαν μεγάλη ζήτηση, γεγονός που οδήγησε στην άνοδο των συλλεκτών βδέλλας. Τα άτομα αυτά έμπαιναν σε βάλτους και λίμνες, χρησιμοποιώντας συχνά τα ίδια τους τα πόδια για να προσελκύσουν βδέλλες. Η δουλειά ήταν τόσο δυσάρεστη όσο ακούγεται, με αποτέλεσμα οι δύστυχοι αυτοί άνθρωποι συχνά να υποφέρουν από λοιμώξεις και να χάνουν αρκετό αίμα κατά τη διάρκεια του «ψαρέματος». Με το πέρασμα των χρόνων το επάγγελμα του συλλέκτη βδέλλας εξαφανίστηκε.
Ο αποδιοπομπαίος τράγος
Στις βασιλικές αυλές της Ευρώπης, ιδίως στην Αγγλία του 16ου και του 17ου αιώνα, η εκπαίδευση των νεαρών πριγκίπων περιλάμβανε την ύπαρξη «ενός αγοριού για μαστίγωμα». Όταν ένας πρίγκιπας συμπεριφερόταν άσχημα, θεωρούνταν ακατάλληλο να τιμωρηθεί άμεσα λόγω της βασιλικής του ιδιότητας. Αντ’ αυτού, τιμωρούνταν στη θέση του ένα άλλο παιδί που ήταν συνήθως και φίλος του πρίγκιπα. Η ιδέα ήταν ότι ο πρίγκιπας θα αισθανόταν υπεύθυνος για τον πόνο του φίλου του και έτσι θα διόρθωνε τη συμπεριφορά του. Η πρακτική αυτή εξασθένησε καθώς οι εκπαιδευτικές μέθοδοι εξελίχθηκαν ραγδαία από τότε.
O αγρότης Gong
Στη μεσαιωνική Αγγλία, ο αγρότης gong είχε μια από τις λιγότερο αξιοζήλευτες και θελκτικές δουλειές: τον καθαρισμό αποχωρητηρίων και βόθρων. Αυτό το νυχτερινό επάγγελμα περιελάμβανε:
Ξεθάβω τα ανθρώπινα περιττώματα και τα μεταφέρω έξω από την πόλη για απόρριψη.
Παρά τη δυσοσμία και τους κινδύνους για την υγεία, ήταν μια απαραίτητη τότε υπηρεσία. Με την ανάπτυξη των σύγχρονων συστημάτων αποχέτευσης και των υδραυλικών εγκαταστάσεων, ο ρόλος του αγρότης gong έγινε πια παρωχημένος. Το μόνο που μας έμεινε να μας τον θυμίζει είναι ο ομώνυμος τίτλος από ένα από τα δημοφιλή παιχνίδια φρουτάκια.
Κλοπές πτωμάτων
Τον 18ο και 19ο αιώνα, οι ιατρικές σχολές αντιμετώπιζαν έλλειψη πτωμάτων για ανατομική μελέτη. Για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη, μπαίνουν τότε στο παιχνίδι οι νεκροθάφτες, οι οποίοι ξεθάβουν φρεσκοθαμμένα πτώματα και τα πωλούν σε ιατρικά ιδρύματα. Αυτό το ζοφερό επάγγελμα ήταν επικίνδυνο και παράνομο, οδηγώντας συχνά σε αυστηρές ποινές αν συλλαμβάνονταν. Η καθιέρωση νόμιμων μέσων για την απόκτηση πτωμάτων προς ανατομή και πιο εξελιγμένων κανονισμών έθεσε τελικά τέλος στην ανάγκη για κλοπή πτωμάτων.
Ποντικοπαγιδευτές
Οι ποντικοπαγιδευτές ήταν ένα συνηθισμένο επάγγελμα στις ευρωπαϊκές πόλεις από τον Μεσαίωνα έως τον 19ο αιώνα. Οι πολίτες χαροπάλευαν με τις μολύνσεις από αρουραίους, που δεν ήταν μόνο ενοχλητικοί αλλά ήταν και φορείς ασθενειών όπως η πανούκλα. Οι ποντικοπαγιδευτές είχαν στη διάθεσή τους μια ποικιλία εργαλείων και τεχνικών για να παγιδεύουν και να σκοτώνουν τους αρουραίους, ενώ συχνά είχαν σκύλους και κουνάβια για να βοηθούν στο έργο τους. Με την έλευση των σύγχρονων μεθόδων καταπολέμησης των παρασίτων πάει και αυτό το επάγγελμα.
Ο φωτιστής του δρόμου
Πριν από τον φωτισμό των δρόμων με ηλεκτρισμό οι πόλεις φωτίζονταν με λάμπες αερίου. Υπήρχαν άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι για το άναμμα κάθε λαμπτήρα κατά το σούρουπο και το σβήσιμό τους την αυγή. Δεν υπήρχε και καμία σοβαρή φωταγωγία και καμιά φορά οι λάμπες Αυτοί οι άνθρωποι εκτελούσαν επίσης καθήκοντα συντήρησης, διασφαλίζοντας ότι οι λάμπες ήταν καθαρές και λειτουργούσαν σωστά. Το επάγγελμα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της αστικής ζωής τον 19ο αιώνα, αλλά φυσικά εξαφανίστηκε με την εξάπλωση του ηλεκτρικού φωτισμού.
Γιατί καμία δουλειά δεν είναι ντροπή
Αυτά τα περίεργα επαγγέλματα αναδεικνύουν την εφευρετικότητα και την προσαρμοστικότητα των ανθρώπινων κοινωνιών. Ενώ σήμερα μπορεί να φαίνονται παράξενα ή ακόμη και κωμικά, έπαιζαν κρίσιμο ρόλο στην εποχή τους. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και της κοινωνίας έχει καταστήσει αυτά τα επαγγέλματα παρωχημένα, αλλά παραμένουν συναρπαστικές υπενθυμίσεις του παρελθόντος μας.
