Πάσχα, η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης!

Το όνομα «Πάσχα» δόθηκε το 325 μ.χ με απόφαση της Α’ Οικουμενικής συνόδου, ορίστηκε να γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.

Το Χριστιανικό Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού γιορτάζεται η ανάσταση του Ιησού Χριστού που έγινε το 33 μ.χ.

Με τον όρο Πάσχα αναφερόμαστε είτε στην εβδομάδα του Πάσχα μέχρι το Σάββατο της Διακαινησίμου, είτε στην περίοδο των 50 ημερών που ακολουθούν το Πάσχα, μέχρι την εορτή της πεντηκοστής ημέρας από του Πάσχα, τη λεγόμενη Πεντηκοστή.

Τα λαϊκά έθιμα κατά το σύγχρονο εορτασμό της Ανάστασης στην Ελλάδα περιλαμβάνουν το άναμμα λαμπάδων και τη μεταφορά του Αγίου Φωτός στα σπίτια από την τελετουργία της Ανάστασης στις εκκλησίες, δείπνο με κύριο φαγητό τη μαγειρίτσα, το βράδυ της Ανάστασης, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών στο σπίτι ή έξω από την Εκκλησία, το σούβλισμα του αρνιού κατά την Κυριακή του Πάσχα και άλλες μικρότερης σημασίας αλλά σεβαστές εκδηλώσεις.

Η σταύρωση

Ο Ιησούς συνελήφθη στον κήπο της Γεθσημανή μετά το Μυστικό Δείπνο με τους δώδεκα αποστόλους. Ύστερα δικάστηκε από τον Πόντιο Πιλάτο και τον Ηρώδη Αντίπα πριν παραδοθεί για την σταύρωση. Ο Ιησούς ντυμένος με ένα πορφυρό διάδημα και ένα στεφάνι με αγκάθια περπάτησε μόνος του στο μέρος της μαρτυρικής του σταύρωσης, ύστερα σταυρώθηκε μεταξύ δύο καταδικασμένων ληστών. Οι στρατιώτες πρόσθεσαν πάνω από τον σταυρό του Ιησού μία επιγραφή, πάνω στην οποία αναγραφόταν η φράση: ”Ιησούς Ναζωραίος Βασιλιάς Ιουδαίων”. Στα τέσσερα ευαγγέλια, διάφορα υπερφυσικά γεγονότα συνοδεύουν την σταύρωση, όπως σκοτάδι και σεισμό, και σε εκείνο του Ματθαίου, ανάσταση αγίων. Μετά το θάνατο του Ιησού, το Άγιο Σώμα του μεταφέρθηκε από τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και θάφτηκε σε έναν τάφο εντός μιας σπηλιάς με την βοήθεια του Νικόδημου.

Η σημασία της ανάστασης

«Στην προς Α΄ Κορινθίους κεφάλαιο 15, ο Παύλος εξηγεί με λεπτομέρεια την σπουδαιότητα της Ανάστασης του Χριστού. Κάποιοι στην Κόρινθο δεν πίστεψαν στην ανάσταση των νεκρών και σ΄ αυτό το κεφάλαιο ο Παύλος δίνει έξι καταστροφικές συνέπειες εάν δεν υπήρχε η Ανάσταση:

1) το κήρυγμα για τον Χριστό θα ήταν μάταιο (εδάφιο 14),

2) η πίστη στον Χριστό θα ήταν μάταιη (εδάφιο 14),

3) όλοι οι μάρτυρες και οι κήρυκες της αναστάσεως θα ήταν ψεύτες (εδάφιο 15),

4) κανείς δεν θα λυτρωνόταν από τις αμαρτίες του (εδάφιο 17),

5) όλοι οι πιστοί που πέθαναν θα είχαν χαθεί (εδάφιο 18) και

6) οι Χριστιανοί θα ήταν οι ελεεινότεροι άνθρωποι πάνω στη γη (εδάφιο 19). Αλλά πραγματικά ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και «έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί» (εδάφιο 20) εξασφαλίζοντας ότι θα Τον ακολουθήσουμε σε ανάσταση».

Σημ. Για την σύνταξη του κειμένου χρησιμοποιήθηκε ηλεκτρονική βιβλιογραφία.

Σπύρος Α. Ηλιάδης