Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον, τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην, καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι’ ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο, ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Λῃστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῷ ὁμολογίαν.

Στον Γολγοθά στο κέντρο της γη ο Χριστός, ανάμεσα σε δυο Ληστές, με τους Αρχιερείς , τους Φαρισαίους και τον λαό να Τον βρίζουν και να Τον προκαλούν. Πάνω στον Σταυρό τα ματωμένα χέρια αγκαλιάζουν όλη την πλάση κι από το αίμα που ρέει δίνουν ξανά ζωή στον νεκρό Αδάμ, ο Αιμοδότης ολόκληρης της ανθρωπότητας Χριστός.

Η Σταύρωση δεν είναι τιμωρία, ούτε ικανοποίηση ενός οργισμένου Θεού, αλλά σωτηρία και ζωή. Σωτήρια Πάθη τ’ ονομάζει το συναξάρι και με καμάρι η εκκλησία καυχάται για τον Νυμφίο της, για την αγάπη του προς αυτήν, που μεταφράζεται ως ραπίσματα, ύβρεις, εμπαιγμοί, μαστιγώσεις,  Σταυρός και Θάνατος. Μι’ αγάπη που δίνει ζωή, καθαριά κι αβιάστα καλεί καθένα, ν’  αγαπήσουμε τον Χριστό στον Σταυρό, αιμόφυρτο, ταπεινωμένο, αδύναμο, μα γεμάτο ζωή.

Για τους σταυρωτές η Θεότητα του Χριστού αναγνωρίζεται στο γεγονός του θαύματος, της αυτοδιάσωσεις, αν κατέβει τον σταυρό τότε θα τον πιστέψουν, αλλά για Εκείνον εκδηλώνεται στην άφεση των αμαρτιών, χαρίζει την συγνώμη Του σ’ αυτούς που Τον σταυρώνουν. Ανοίγει η γη κι αντί να καταπιεί τους πάντες, αποβάλλει τους απ’ αιώνων νεκρούς, διότι ο Χριστός Ζωή ήλθε να δώσει κι όχι θάνατο.

Σήμερα σ’ αυτά τα Ζωηφόρα Πάθη, στην απαρχή της νέας Ζωή που στο βάθος ξεπροβάλλει η Ανάσταση, μην κλάψουμε για τον Χριστό, είναι  στο Σταυρό για τον καθένα από μας. Δεν χρειάζεται ν’ απελπιστούμε , αλλά να χαρούμε, ν’ απλώσουμε τα πάθη, τις κακίες και τους εγωισμούς μας, να συσταυρωθούμε, υπάρχει χώρος για όλους, όπου κι αν βρισκόμαστε, ότι κι αν έχουμε να μας βαραίνει κι παράλληλα να πεθάνουμε μαζί Του, αφού στον θάνατο μονάχα  βιώνεται η Ανάσταση που ακολουθεί.

Γεώργιος Τρυφωνόπουλος

Θεολόγος

Αμύνταιο