Γιατί ο έρωντας πάντα βρίσκει τον τρόπο…
Του Τάσου Βακφάρη
Από το μισάνοιχτο παραθυρόφυλλο που ξέχασε η καρδιά να σφραγίσει γιατί ο ήλιος την έκαψε και θέλησε να θωρακίσει την είσοδο με πέτρα στρογγυλή!
Γιατί ο έρωντας πάντα βρίσκει τον τρόπο…
Από τα χαμηλωμένα βλέμματα που δεν τολμούν να κραυγάσουν τη λευτεριά που ποθούν και σιδεριές κατεβάζουν τ’ αγρίμι να κατευνάσουν!
Γιατί ο έρωντας πάντα βρίσκει τον τρόπο…
Από τις λαιμαριές να σε αρπάξει και να σε τιθασεύσει να σε ξελασπώσει από το μονοπάτι που διαβαίνεις και έχεις βρωμίσει στα απόνερα τα στάσιμα. Να σου ξηλώσει τις παρωπίδες και να ταράξει το είναι σου ψάλλωντας σου ωσαννά!
Γιατί ο έρωντας πάντα βρίσκει τον τρόπο…
Από τα απλωμένα ρούχα στο λιοστάσι να φυσήξει αεράκι και να στεγνώσει στα μαλλιά σου ως αστερόσκονη από πλανήτη μακρινό. Να ξεδιψάσει τα κύτταρα του κορμιού σου στη κάψα του μεσημεριού, λες και το κρύο δεν τον σκιάζει!
Γιατί ο έρωντας πάντα βρίσκει τον τρόπο…
Λίγο πριν το Σαββατόβραδο σβήσει
(Τ.Β. 19/1/2019)
