Στον μεγάλο εθνοδιδάσκαλο Σαράντο Καργάκο

Δάσκαλε! «Ποίον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον;». Περίλυπος η ψυχή μου από τη θλιβερή είδηση της φυγής σου από τη ζωή και τελείως ανίσχυρη η γραφίδα μου για να περιγράψει το υπέρλαμπρο πνεύμα σου, τις ατέρμονες γνώσεις σου, τον αδαμάντινο χαρακτήρα σου και το τιτάνιο συγγραφικό έργο σου. Η ακραιφνέστατη ελληνική-πατριωτική  συνείδησή σου και οι ευθαρσώς -πάντα- εκφραζόμενες απόψεις σου, κάλυπταν και στήριζαν τον υγιή ελληνισμό.

Βαθυστόχαστε Δάσκαλε! Ο χειμαρρώδης, καθάριος, ευθύς, ειλικρινής και ουσιαστικός λόγος σου, που πάντα κελάρυζε σαν τα γάργαρα νερά των ποταμών της πατρίδος μας, δρόσιζε κάποιες αχανείς πνευματικές ερήμους της σύγχρονης κοινωνίας μας και παράλληλα γέμιζε ευφροσύνη τους προσηλωμένους στις μεγάλες ηθικές αξίες. Η ευγενική μορφή σου δέσποζε παντού και πάντα όπου εμφανιζόσουν. Η ευπροσηγορία σου προς τους πάντες μάγευε και αιχμαλώτιζε, Ως γνήσιος Λάκων ακάμπτου συνειδήσεως, σοφότατος διδάσκαλος και ανυποχώρητος υπερασπιστής των ηθικών αξιών, δίδαξες, διαφώτισες, σμίλευσες χαρακτήρες και διαμόρφωσες ελληνοπρεπείς συνειδήσεις. Το οξύτατο πνεύμα σου, το απύθμενο βάθος των γνώσεών σου και ορθές σκέψεις και κρίσεις σου έχουν αποτυπωθεί στα χιλιάδες περισπούδαστα άρθρα σου στον Τύπο, καθώς και στα οκτώ δεκάδες μνημειώδη συγγράμματά σου.

Όμως… οι φυσικοί Νόμοι λειτουργοῦν απαρεγκλίτως για τους πάντες και τα πάντα. Την κάθε αρχή την διαδέχεται ένα τέλος. Αυτό, δυστυχώς, σου επεφύλαξε η επάρατος. Με αυτή πάλεψες γενναία. Την αντιμετώπισες ευτόλμως, αξιοπρεπώς και στωϊκώς. Στις συχνές και εναγώνιες  τηλεφωνικές επικοινωνίες μου να ακούσω τη λεπτή επιβλητική φωνή σου για την κατάσταση της υγείας σου, άκουγα να λες: «Φίλε μου αγαπημένε, ας μην είμαστε και αχάριστοι… έζησα αρκετά και πρόλαβα να κάνω κάτι… Ε, δεν αντιπροσωπεύω και τίποτα σπουδαίο» (!!!). Κι εγώ έπινα το πικρό ποτήρι γουλιά- γουλιά. Πικρότατο το κατακάθι του πού» «γεύθηκα» στις 14-1-19, όταν η Άτροπος σου έκοψε το νήμα της ζωής. Αυτόχρημα ένα κομμάτι γνήσιας Ελλάδας χάθηκε. Ο ελληνισμός μένει κατά πολύ φτωχότερος Αναντιρρήτως το όνομά σου θα ζει επί μήκιστον στον απανταχού ελληνισμό. Καταγράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία, την οποία με πίστη αφοσίωση και αντικειμενικότητα, σε όλη σου τη ζωή υπηρέτησες. Τα δε αδαμάντινα συγγράμματα σου, ως ανέσπεροι φωτοδότες, θα σελαγίζουν εσαεί στα πέρατα του ελληνισμού..

Μεγάλε εθνοδιδάσκαλε και αγαπημένε πανάκριβε φίλε. Δεν προλάβαμε να πραγματοποιήσουμε κάποια σχέδιά μας. Κρατώ ως πολύτιμες παρακαταθήκες τα γράμματά σου, τις απόψεις και τα καλά σου λόγια, που η καλωσύνη και η ανωτερότητά σου απηύθυνε πάντα στη φουκαροσύνη μου. Οι δε συγκινητικές αφιερώσεις σου σε κάποια έργα σου, αποτελούν για την ελαχιστότητά μου τίτλους υψίστης τιμής.

Τα δάκρυα του ελληνισμού, ως μύρα σε ραίνουν στο κατευόδιό σου. Μετά των αγίων η ψυχή σου και πούπουλο το χώμα της Αττικής που σε σκεπάζει. Παρηγοριά και υγεία στην αγαπημένη σου οικογένεια. Για τον ελληνισμό θα παραμένεις ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

Ο ελάχιστος φίλος σου

Θεόδωρος Ε. Ακρίδας