Η ΕΛΜΕ Φλώρινας για την παγκόσμια ημέρα του εκπαιδευτικού

Εκπαιδευτικός, δάσκαλος.. Ένα φως που δεν πρέπει να λιγοστέψει στην κοινωνία, ούτε να υποταχθεί στο σκοτάδι. Στο όποιο σκοτάδι

… Όταν έχεις απέναντι πολλά ζευγάρια μάτια δεν έχεις άλλη επιλογή από το να είσαι δημιουργικός, εμπνευσμένος να λειτουργείς με όλες σου τις αισθήσεις, με όλες σου τις δυνάμεις. Έχεις το προνόμιο να έρχεσαι χρόνια και ανελλιπώς σε επαφή με την γνώση, να αναζητάς αδιάκοπα, να θέλεις να γίνεις γέφυρα να πατήσουν πάνω τα παιδιά να βγουν κι αυτά στο φως της γνώσης και της αναζήτησης της ζωής. Ηγετικός και φίλος, δυνατός και ευάλωτος, πειθαρχημένος αλλά με ελεύθερο πνεύμα. Ανάσα του,  το δημοκρατικό σχολείο, που τόσο βαθιά έχει κλονιστεί με τα νομοσχέδια του Υπουργείου Παιδείας …Αίμα του η ελευθερία και η εσωτερική ανάγκη, και όχι η χειραγώγηση και ο εκφοβισμός, τα οποία  τα τελευταία χρόνια του έχουν τραυματίσει τα φτερά. Με ισοτιμία και διάλογο να δρα να διδάσκει και να διδάσκεται καθημερινά και όχι με ασφυκτική ελεγκτική εποπτεία, που συνοδεύεται από άτεγκτη, απρόσωπη, οργουελική γραφειοκρατία, που γκρεμίζει την ανθρώπινη διάσταση και την μετατρέπει σε άψυχο, άνευρο, γραφειοκρατικό μόρφωμα δασκάλου. Δασκάλου γραφειοκράτη, που πρέπει να αναφέρει σε πλατφόρμες, σε επόπτες επί εποπτών πλήθος γραφειοκρατικών στοιχείων. Η αξιολόγηση για εμάς είναι μια εσωτερική διαδικασία του σχολείου, που στοχάζεται, εμπνέει και οδηγεί σε βελτίωση και όχι σε απρόσωπο έλεγχο. Έχουμε τις αποφάσεις του Συνεδρίου της ΟΛΜΕ 2022, διεκδικούμε ένα σχολείο με όραμα, νέα προγράμματα σπουδών, ουσιαστική στήριξη του σχολείου κ των εκπαιδευτικών…Με πλήρεις προτάσεις για όλα τα εκπαιδευτικά θέματα, που τόσα χρόνια πρόχειρα και χωρίς ολοκληρωμένη προσέγγιση εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας αντιμετωπίζονται. Ζητούμε διάλογο, που δεν υπάρχει, οι προτάσεις μας είναι πλήρεις. Εμείς είμαστε στην καθημερινή μάχη της εκπαίδευσης, γνωρίζουμε κάθε γωνιά της, ξέρουμε τις δυσκολίες που την περιζώνουν,  ανασαίνουμε τα προβλήματα των μαθητών  μας και της κοινωνίας…Εφόσον το Υπουργείο κωφεύει στις απόψεις μας, είναι καταδικασμένο να στέλνει ανεφάρμοστες ντιρεκτίβες, δίχως ψυχή…να μετατρέπουν το σχολείο σε επιχείρηση, και τον δάσκαλο  σε γραφειοκρατική καρικατούρα, που μόνο ουσιαστικό εκπαιδευτικό ρόλο δεν θα παίζει. Όχι αυτό δεν είναι το όραμά μας. Έχουμε προτάσεις, θέσεις εμπεριστατωμένες, ακούστε μας. Πολιτεία και κοινωνία που έχει χάσει την επαφή  και τον σεβασμό για τον δάσκαλο και τους μαθητές καταδικάζει το μέλλον της! Η ιστορία το έχει δείξει…Τίποτα βίαιο, που δεν γίνεται αποδεκτό με δημοκρατία, σεβασμό και διάλογο με την ψυχή της παιδείας, που είναι ο εκπαιδευτικός, είναι καταδικασμένο να αποτύχει.