Με μια ανάσα

Ρηχά διαβαίνουμε τα προβλήματα σαν τα κύματα τα αιώνια που πέφτουν στα βράχια, δεν θαλεγα δέρνοντας αλλά χαϊδεύοντας τα αφού σκοπός τους είναι το παιχνίδι, έτσι και οι εξισώσεις ξεδιπλώνονται όχι για να λυθούν αλλά απλά να προβληματίσουν αφού η ιστορία ούτως ή άλλως ανακυκλώνεται με τις ίδιες αφορμές και αιτίες των πολέμων όπως ο Πελοποννησιακός και όλοι οι εμφύλιοι γιατί ο άνθρωπος πολεμά συνέχεια τον εαυτό του και αυτομαστιγωνεται συμπαρασέρνοντας όλο το ζωικό και φυτικό βασίλειο από βλακεία, για τα στενά συμφέροντα να πλουτίσει και να περνά καλά σήμερα αδιαφορώντας για το αύριο. Με μια ανάσα σαν φωτογραφία ξεδιπλώνω το ενδοθήλιο των σπλάχνων μου εκθέτοντας το πάνω στο δέρμα για να φαίνεται και να καίγεται από τα βλέμματα και τον ήλιο. Μόλις πέρασα από μια τρύπα σαν της βελόνας όπως όλοι που συναντούμε το χάος εκτεθειμένοι στο σκοτάδι αναζητώντας το άστρο μας. Και μείναμε εμείς οι πεντεξι στης Μαρίας το τσιπουράδικο να πίνουμε ξεροσφύρι, για να κρίνουμε τα γεγονότα όπως εξελίσσονται στην μικρή μας κοινωνία, αλλά και στα μεγάλα που ακούμε στην τηλεόραση, σκοτώνοντας την βαρεμάρα μας με πειράγματα και κανένα ανέκδοτο, για να μάς λένε περιθωριακούς, με μόνη εξουσία μας την μία ψήφο, και ας σφάζονται στην Παλαιστίνη αφού προς το παρόν δεν μας αγγίζει ο πόλεμος, μέχρι να έρθει μέσα στο σπίτι μας.

22-10-23
Ρηγίνος

φωτό: αγκινάρες Ιερουσαλήμ