Σκουριές

Στροβιλίζεται η μνήμη
σαν κυκλώνας
ψάχνοντας σημεία επαφής
του χθες με το σήμερα
να χτυπήσει τα κούφια λόγια
λίγα περτσίνια έχουν απομείνει
μήπως σπάσουν οι κλειδαριές
από την οξείδωση του χρόνου
σκουριά που καταφέρνει
ν ανοίξει την πόρτα
αφού παραιτηθήκαμε της συντήρησης
το λάδι λιγοστό
παραμύθι τελειωμένο
δεν χρειάζεται να κοιτάζουμε πια
από την κλειδαρότρυπα
για να ξεδιπλωθούν τα όνειρα
που αφήσαμε στην μέση
καρφιά στον τοίχο
που δεν εξυπηρετούν τίποτα
κι όμως υπάρχουν
περιμένοντας ένα χέρι ν απλώσει
κάποιο κάδρο ξεχασμένο
να το κρεμάσουμε.

Ρηγίνος