Ελληνοκυπριακή διάλεκτος – ντοπιολαλιά

Αψά – καυτερά, από το άπτω ανάβω

Αψής- οξύθυμος

Ξεχάνω, εξέχασα – ξεχνώ, ξέχασα

Χαμαί – χάμω, οι Αθηναίοι λένε χάμου

Μισταρκός – εργάτης, υπάλληλος, μισθωτός

Πουρκός, πουρκεύκω – βοηθός μάστορα (από το υπουργός), συνήθως λέγεται για τους οικοδόμους

Μανιχός – μόνος

Πριχού- προτού (πριχού ξημερώσει)

Προκάμνω – προφτάνω

Πόμεινε – περίμενε

Δώκε παμόν – κάνε ησυχία

Μαρκώνω – μαζεύομαι από το κρύο (τα πουλιά εμαρκώσαν)

Στερκόν κρασί – ξηρό, από το υστερώ, στερείται γλυκύτητας

Πιόν – πλέον, πια (δεν σε αντέχω πιόν)

Ίλαρος – φρόνιμος, ήσυχος

Χορατεύκω – αστειεύομαι

Νάκκον, νακκουρίν- λίγο, λιγουλάκι

Αθκιασερός – εύκαιρος (από το άδειος)

Πομισσιάρικα – εξ ημίσεως (μισιακά στα κρητικα)

Άδρωπος _ ο άντρας

Πλάσματα – οι ανθρώποι