Πέτη Πέρκα: «Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι περιορισμός, αλλά ευκαιρία και μέσον για την πρόοδο των τοπικών κοινωνιών» (video)
Τοποθέτηση στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής & Εμπορίου για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος & Ενέργειας σχετικά με την κύρωση Πρωτοκόλου ‘για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε διασυνοριακό πλαίσιο’
Με αφορμή το νομοσχέδιο, η Βουλεύτρια Φλώρινας έκανε μια γενικότερη αναφορά σε σειρά περιβαλλοντικών ζητημάτων που βιώνουμε πλέον στη χώρα μας, «ορατά αποτελέσματα των πολιτικών της κυβέρνησης της ΝΔ», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Μίλησε ειδικότερα για τον υπερτουρισμό, τη λειψυδρία και τις διακοπές ρεύματος στα νησιά, τα οποία επιπλέον είναι απαγορευτικά για τους νέους, λόγω της ακρίβειας.
Για τη θαλάσσια ρύπανση με τα νεκρά ψάρια στο Βόλο, που κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Για τα κινήματα των τοπικών κοινωνιών σε όλη τη χώρα κατά των ΑΠΕ, αφού η κυβέρνηση δεν προχωράει στην πράσινη μετάβαση με όρους δικαιοσύνης και δημοκρατίας, αλλά με την κοινωνία απέξω και φυσικά χωρίς Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ, το οποίο φαίνεται ότι θα γίνει εκ των υστέρων, μετά την εγκατάστασή τους, απλά για να νομιμοποιήσει τις όποιες επιλογές.
«Αντί το κράτος να δημιουργήσει εργαλεία συμμετοχής και χρηματοδότησης, αντί να έρθουν οι κοινωνίες με έναν τρόπο συμμετοχικό, η κυβέρνηση δείχνει να μην καταλαβαίνει τίποτα. Συνεχίζει το παραγωγικό μοντέλο που αποτελεί την ανθρωπογενή αιτία της καταστροφής του περιβάλλοντος. Ομνύει δήθεν στην πράσινη μετάβαση, την οποία όμως έχει αναθέσει σε 2-3 επενδυτές – δεν ξέρω αν πλέον έγιναν 4 – και η κοινωνία είναι απέξω. Η κοινωνία αυτή όμως θα πληρώσει τις εν λόγω επιλογές, είτε γιατί θα χρησιμοποιεί ‘βρώμικη’ ενέργεια, αφού προφανώς η πλειοψηφία δεν θα μπορέσει να αγοράσει ηλεκτρικό αυτοκίνητο ή να βάλει αντλία θερμότητας. Προέρχομαι από λιγνιτική περιοχή και όλα αυτά τα ζούμε ήδη», τόνισε.
Στάθηκε στην περίπτωση της Θεσσαλίας, το «ζωντανό παράδειγμα σε όσους αμφισβητούν την κλιματική κρίση, αλλά και παράδειγμα για το ότι η κυβέρνηση δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Ο Πρόεδρος της Νέας Αριστεράς επισκέφθηκε το θυρόφραγμα της Λίμνης Κάρλας, συναντήθηκε με περιβαλλοντικές οργανώσεις και κάλεσε τον Πρωθυπουργό να σταματήσει να μιλάει και να προχωρήσει σε έργα. Πρόκειται για μια ολική οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική καταστροφή. Για τη ΝΔ όμως, η λύση, όπως θυμόμαστε όλοι, είναι μια ολλανδική εταιρία με εξειδίκευση στην τροπική καλλιέργεια σε Αφρική και νοτιοανατολική Ασία, εμπορευόταν ειδικότερα ζάχαρη σε πρώην αποικίες της Ολλανδίας. Ενώ στην Ολλανδία ο οργανισμός διαχείρισης υδάτων είναι δημόσιος, εδώ μάλλον είμαστε μια χώρα – αποικία. Αγνοήθηκε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και οι επιστημονικοί φορείς, η κυβέρνηση εμπιστεύτηκε τους εμπόρους ζάχαρης».
Αφού υπογράμμισε ότι αμελήθηκε η Οδηγία πλαίσιο 2000/60 για τα νερά και η Οδηγία 2007/60 για τη διαχείριση κινδύνων πλημμύρας, με αποτέλεσμα την παραπομπή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναφερόμενη στο παρόν νομοσχέδιο σημείωσε ότι ξαφνικά το 2024 έρχεται ένα Πρωτόκολλο που έχει υπογραφεί το 2003. «Ανοίξατε ‘μουχλιασμένες’ ντουλάπες με ‘ξεχασμένες’ διεθνείς συμβάσεις που περιμένουν κύρωση;», σχολίασε δηκτικά. «Να βγάλετε τότε και το Πρωτόκολλο που αφορά στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης, το οποίο είναι ‘καταχωνιασμένο’ από το 2001. Σε κάθε περίπτωση, θέτω ευθέως το ερώτημα, τι θέλετε να προλάβετε με αυτό το νομοσχέδιο;».
Ειδικά για το Άρθρο 4 που περιγράφει τα έργα και τις εξαιρέσεις, ρώτησε τον αρμόδιο Υπουργό αν αφορά σε εξορύξεις ή άλλα τέτοιου είδους διασυνοριακά έργα, ενώ συνέχισε σημειώνοντας ότι «η ουσία της όποιας νομοθεσίας κρίνεται στην εφαρμογή της. Παράδειγμα, οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και οι Στρατηγικές Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) είναι πολύ κακής ποιότητας, με ‘φλυαρία’ που αποσυντονίζει το κοινό, ενώ χαρακτηρίζονται από δραματικό έλλειμμα επιστημονικών δεδομένων για την κατάσταση του περιβάλλοντος που θα επηρεαστεί. Αυτά έτσι κι αλλιώς λείπουν. Δεν υπάρχουν εργαλεία σ’ αυτή τη χώρα και θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί πολιτική επιλογή, για να έχει περιθώριο η εκάστοτε κυβέρνηση να δίνει σε κάθε επενδυτή ό,τι ζητήσει».
Με αφορμή το νομοσχέδιο και την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε διασυνοριακό πλαίσιο, η Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Αριστεράς στάθηκε σε ένα «πολύ καλό παράδειγμα διασυνοριακής συνεργασίας», το έργο ‘τρία κράτη, δύο λίμνες, ένα μέλλον’. Πρόκειται για τη Διεθνή Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας, η οποία υπεγράφη στις 2 Φεβρουαρίου 2010 και προβλέπει ότι το Εθνικό Πάρκο Πρεσπών, μαζί με τα αντίστοιχα εθνικά πάρκα και τις προστατευόμενες περιοχές των γειτονικών χωρών γύρω από τη λίμνη Πρέσπα αποτελούν διασυνοριακό πάρκο και την πρώτη διασυνοριακή προστατευόμενη περιοχή στα Βαλκάνια.
«Η παραπάνω συμφωνία παρέμενε ανενεργή επτά χρόνια, επειδή η ελληνική πλευρά – όπως συνηθίζει – ήταν η μόνη που δεν είχε προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την κύρωσή της. Τελικά κυρώθηκε το Φεβρουάριο 2017 και ήταν η πρώτη φορά που η χώρα μας προχώρησε σε μια τέτοια πολιτική επίσημη χωροθέτηση. Δηλαδή, ενός συστήματος μόνιμης συνεργασίας, σε μια συνοριακή περιοχή που προστατεύεται για τη μοναδική βιοποικιλότητά της. Η προσπάθεια αυτή δείχνει ότι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι περιορισμός, αλλά ευκαιρία και μέσον για την πρόοδο των τοπικών κοινωνιών, όπως επίσης και για τη ‘γεφύρωση’ των διαφορών. Η συνεργασία είναι προς όφελος όλων των λαών. Είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα, το οποίο όμως αμφιβάλλουμε αν θα επαναληφθεί – θυμίζω ότι και η διασυνοριακή σύνδεση του Λαιμού έχει μείνει ‘στα χαρτιά’».
Η Π. Πέρκα, αφού επιφυλάχθηκε για την Ολομέλεια σχετικά με την ψήφιση του νομοσχεδίου, επανέλαβε ότι «επικυρώνεται ένα Πρωτόκολλο, τη στιγμή που το Πρωτόκολλο της Βαρκελώνης για την παραλιακή ζώνη είναι ‘στα αζήτητα’, ειδικά σε μια χώρα που οι ακτές της κινδυνεύουν. Είναι εντυπωσιακό ότι συζητάμε σε διάφορες Επιτροπές της Βουλής για το πώς θα προστατεύσουμε τις ακτές και όχι μόνο δε γίνεται τίποτα, αλλά η νομοθέτηση της κυβέρνησης φέρνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.
Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτή την κυβέρνηση, ειδικά στα περιβαλλοντικά θέματα, επειδή δεν μας έχει δώσει το παραμικρό δείγμα περιβαλλοντικής ευαισθησίας και γνώσης, ώστε να προλάβει μια καταστροφή ή να την ‘επουλώσει’ – χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πυρκαγιές. Δυστυχώς, σε όλα καθοδηγείται από την εξυπηρέτηση κάποιων μικρών ή μεγάλων συμφερόντων».
