Ο Χειροτονητήριος Λόγος του νέου Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Ειρηναίου
Μακαριώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐνδοξώτατε Ἀρχηγέ τοῦ Γ.Ε.Σ.,
Ἐξοχώτατοι Ἄρχοντες,
Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς,
Ὁσιώτατοι μοναχοί καὶ μοναχές,
Πιστὲ καὶ εὐλογημένε λαέ τοῦ Θεοῦ·
Ὕμνο δοξολογίας καὶ προσευχὴ εὐχαριστίας ἀναπέμπω στὸν Τριαδικό μας Θεό, διότι σήμερα ἐνώπιόν Σας μὲ ἀξιώνει λόγῳ τοῦ ἀπείρου ἐλέους Του νὰ λάβω τὸν τρίτο τῆς ἱερωσύνης βαθμὸ ἀπὸ τὰ τίμια χέρια Σας.
Κατανοῶ ἀπόλυτα μὲ ὅση δύναμη ἔχω καὶ γνωρίζω ὅτι αὐτὴν τὴν ξεχωριστὴ καὶ μοναδικὴ στιγμὴ τῆς ζωῆς μου βρίσκομαι μπροστὰ Σᾶς μόνο ἐπειδὴ μὲ ἀξιώνει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχω βαθειὰ τὴν συναίσθηση τῆς ἀναξιότητας καὶ τῆς ἀτέλειάς μου.
Δὲν σᾶς κρύβω ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς ἐκλογῆς μου τὴν ψυχή μου κυρίευσε φόβος καὶ ἀγωνία. Μὲ ἠρέμησε, ὅμως, σὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις μου ὁ λόγος τοῦ ἀγγέλου «μὴ φοβοῦ…. εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ», ἀλλὰ καὶ μὲ γέμισε δύναμη ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ ὁποία «τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ…», ποὺ σὲ ἐλάχιστο χρόνο διὰ τῶν τιμίων χειρῶν Σᾶς θὰ μὲ ἐνισχύει στὴ διακονία μου.
Συνήθως τούτη τὴν ὥρα γίνεται λόγος γιὰ τὸ ὕψιστο ὑπούργημα τῆς ἀρχιερωσύνης. Δὲν θὰ μπῶ σ’ αὐτὸν τὸν πειρασμὸ λόγῳ ἀπειρίας. Θὰ μεταφέρω ὅμως τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου πρὸς τοὺς Σμυρναίους ποὺ λέει «Θεὸν καὶ ἐπίσκοπον εἰδέναι». Δηλαδή, ὁ ἅγιος μᾶς διδάσκει ὅτι δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ οἰκείωση μὲ τὸν Θεὸ χωρὶς τὸν ἐπίσκοπο, ἀλλὰ καὶ εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀποστολὴ τοῦ ἐπισκόπου χωρὶς Θεό, καὶ αὐτὸ ἐπειδὴ σωτηρία ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει.
Γι’ αὐτό, σας παρακαλῶ, νὰ προσευχηθεῖτε σήμερα μὲ τὸν λόγο τοῦ προφήτου (Ἰεζεκιὴλ) ὥστε: «τὸ ἀπολωλὸς ζητήσω καὶ τὸ πλανώμενον ἐπιστρέψω καὶ τὸ συντετριμμένον καταδήσω καὶ τὸ ἐκλεῖπον ἐνισχύσω καὶ τὸ ἰσχὺρὸν φυλάξω καὶ βοσκήσω αὐτὰ μετὰ κρίματος».
Καλοῦμαι σήμερα νὰ γίνω τύπος Χριστοῦ, νὰ μετέχω στὸ τριπλὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμά Του· τοῦ λειτουργοῦ τῶν μυστηρίων, τοῦ διδασκάλου τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τοῦ ἐμπνευστοῦ τοῦ φιλανθρωπικοῦ ἔργου, ὄχι μόνο μὲ τοὺς λόγους μου, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴ ζωή μου.
Χειροτονοῦμαι νὰ ὑπηρετήσω τὸν κάθε ἄνθρωπο, «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε».
Στόχος μου· ὁ ἁγιασμὸς καὶ ἡ σωτηρία, πρῶτα τῆς ψυχῆς μου καὶ ὕστερα τοῦ ποιμνίου ποὺ ἡ Ἐκκλησία μου ἐμπιστεύεται. Στοὺς ἀσθενεῖς ὤμους μου θὰ τοποθετήσει τὸ ὠμοφόριο γιὰ νὰ μοῦ θυμίζει τὴν εὐθύνη ποὺ ἔχω γιὰ κάθε ἄνθρωπο, καὶ τοῦ πλανεμένου, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ ἐν Χριστῷ, ὥστε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἡ ζωή μου νὰ εἶναι μία συνεχὴς ἀναζήτηση τῶν ἀνθρώπων στὸν δρόμο γιὰ τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ ἐκφράσω καρδιακὰ «λόγον ἀγαθὸν» γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ συνάντησα στὴ ζωή μου καὶ στοὺς ὁποίους χρωστάω τὴν παροῦσα ἱερὰ στιγμὴ, μετὰ ἀπὸ 26 χρόνια διακονίας μέσα στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Δὲν ἔχω νὰ καυχηθῶ προσωπικὰ γιὰ κάτι. Ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Αὐτοῦ γὰρ ἐσμὲν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός, ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν».
Ὁ σπόρος ὅλων ὅσων τελοῦνται σήμερα ἐμφυτεύθηκε στὴν καρδιά μου ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου, Εὐάγγελο καὶ Μαρία, ἀπὸ τοὺς ὁποίους διδάχθηκα τὴν «πρώτη θεολογία» στὴν κατ’ οἶκον Ἐκκλησία μας. Ἄνθρωποι ἁπλοί , πιστοί , παραδοσιακοί , μὲ αἰσθήματα ἀγάπης, δικαιοσύνης καὶ ἤθους. Σᾶς εὐχαριστῶ, πατέρα καὶ μητέρα μου, καὶ ζητῶ τὴν εὐχή σας γιὰ τὴ συνέχεια τῆς ἀρχιερατικῆς διακονίας
μου.
Εἶμαι περήφανος γιὰ τὰ ἀδέλφια μου, Δημήτριο καὶ Σταῦρο καὶ τὶς οἰκογένειές τους, ποὺ ζοῦν δίπλα μου ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια μὲ διακριτικότητα, εἰλικρίνεια καὶ ἀγάπη.
Μεγάλη καὶ ξεχωριστὴ εὐλογία στὴ ζωή μου ὑπῆρχε ὁ γέροντάς μου Μητροπολίτης ἀπὸ Ἀλεξανδρουπόλεως, Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος. Τὸ ἱερὸ πρόσωπό του καὶ ἡ ἐκκλησιαστική του ζωὴ μὲ μαγνήτισε στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν ἱερωσύνη. Μοῦ ἔμαθε τὴν ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀφοσίωση. Τὴν ἀγάπη στὴν Πατρίδα καὶ τὴ θυσιαστικὴ διάθεση ἀπέναντι σ’ αὐτήν. Ὁ Χριστὸς νὰ τὸν εὐλογεῖ.
Γέροντά μου, «κολληθείη ἡ γλῶσσά μοῦ τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μὴ σοῦ μνήσθῶ», ὅσο ζῶ.
Ὅμως, ὁ Χριστὸς συνεχίζει νὰ μοῦ χαρίζει δῶρα στὴ ζωή μου. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ γνώρισα καὶ στὴ συνέχεια συνδέθηκα πνευματικὰ μὲ τὸν Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμο τὸν Β’.
Μὲ συμβούλευε στὶς ἐφηβικὲς ἀνησυχίες καὶ ἀστοχίες, μὲ κατηύθηνε στὰ νεανικά μου ὄνειρα, μὲ καθοδήγησε ὡς διάκονο καὶ νέο ἱερέα καὶ μὲ κατέστησε Πρωτοσύγκελλο καὶ πρῶτο τοῦ συνεργάτη στὴ Μητρόπολή μας. Εἶναι γνωστὸς σὲ ὅλους σας γιὰ τὴ θεολογική του γνώση καὶ τὴν πατερική του σκέψη.
Σεβασμιώτατε, σᾶς εὐχαριστῶ , σᾶς ἀγαπῶ καὶ ποτὲ, ὅσο ζῶ, δὲν θὰ ξεχάσω τὶς ἐνέργειές σας στὸ πρόσωπο μου.
Εὐγνωμοσύνη νοιώθω καὶ γιὰ τοὺς συμμετέχοντες στὴ χειροτονία μου ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ καὶ τοὺς συμπροσευχομένους. Ζητῶ ξεχωριστὰ ἀπὸ τὸν καθένα σας τὴν εὐχή σας καὶ τὴν προσευχή σας στὴ νέα μου πορεία.
Ἰδιαιτέρως, μὲ συγκινεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐξελέγην καὶ χειροτονοῦμαι Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας, στὴν πολυβασανισμένη Μακεδονία μας καὶ διαδέχομαι δύο μεγάλους ἐπισκόπους. Τὸν θρυλικὸ κυρὸ Αὐγουστῖνο καὶ τὸν ἁγιοπνευματικὰ χαριτωμένο κ. Θεόκλητο, τῶν ὁποίων, τοῦ μὲν πρώτου τὴν πρεσβεία ἐπικαλοῦμαι, τοῦ δὲ δευτέρου τὴν εὐχὴ καὶ τὴ στήριξη ἐπιζητῶ.
Ἡ σκέψη μοῦ καὶ κυρίως ἡ καρδιά μου στρέφεται στοὺς ἀδελφούς μου ἱερεῖς τῆς Ἱερὰς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως, τοὺς ἀφανεῖς ἥρωες τῆς πνευματικῆς ἰσορροπίας καὶ τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς.
Πατέρες, σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἀγάπη σας καὶ ζητῶ συγνώμη γιὰ τὰ λάθη μου. Παρακαλῶ, μὴ μὲ ξεχνᾶτε στὸ θυσιαστήριο.
Εὐχαριστῶ ἐπίσης τοὺς συνεργάτες μας, ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ ἐργαστήκαμε σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς φιλανθρωπίας, τῆς λειτουργίας τῶν ἱερῶν ναῶν, ἱερῶν μονῶν καὶ εὐαγῶν ἱδρυμάτων, καθὼς καὶ μὲ ὅσους συνεργάστηκα στὰ 19 χρόνια τῆς εὐθύνης της Πρωτοσυγκελλίας.
Εὐχαριστῶ τὰ ἡρωικὰ στελέχη τοῦ στρατοῦ καὶ τῶν σωμάτων ἀσφαλείας, τοὺς ἐκπροσώπους τῆς Πολιτείας καὶ τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης καὶ ὅλων τῶν ὑπηρεσιῶν καὶ φορέων τῆς περιοχῆς μας. Πῆρα ἀπὸ τὴ συνεργασία μας πολλὰ περισσότερα ἀπ’ ὅσα ἔδωσα.
Ὅλα ἔγιναν γιὰ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία.
Τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν προσπαθήσαμε ὅλοι μαζὶ στὴν ἀκριτική μας Μητρόπολη νὰ ἔχουμε σαφῆ ἀντίληψη τῆς σύγχρονης ἀντιφατικῆς πραγματικότητας. Νὰ ἔχουμε γνώση τῶν δυσχερειῶν στὴν ἄσκηση τοῦ ποιμαντικοῦ μας ἔργου. Ἡ ἁμαρτία εἶναι πολλή, ἀλλὰ ἡ ἀδιαφορία περισσότερη. Τὸ κοσμικὸ φρόνιμα ἀπειλεῖ τοὺς χριστιανούς, ἡ χριστιανικὴ ἑνότητα εἶναι εὔθραυστη, οἱ ἐθνικὲς προκλήσεις εἶναι ἔντονες καὶ συχνότερες.
Ἡ λύση ποὺ προτείνει ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία. Μετάνοια στὴ ζωή μας, πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ἐπιστροφὴ στὶς Ἑλληνοχριστιανικὲς ἀξίες καὶ ἀρχές.
Ἡ καρδιά μου αὐτὴ τὴν ὥρα πλημμυρίζει ἀπὸ ἀγάπη καὶ εὐθύνη γιὰ τὸν εὐλογημένο κλῆρο καὶ λαὸ τῆς λαχούσης μοὶ θεοσώστου ἐπαρχίας Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας.Ἀσπάζομαι τὸν καθένα καὶ τὴν καθεμία «ἐν φιλήματι ἁγίῳ».
Γνωρίζω καλὰ πὼς εἶναι ἄνθρωποι εὐλαβεῖς καὶ εὐσεβεῖς, προσδεδεμένοι στὶς παραδόσεις τῆς πίστεώς μας, καθὼς καὶ ἄγρυπνοι φρουροὶ τῶν συνόρων μας.
Σᾶς διαβεβαιώνω, πατέρες καὶ ἀδελφοί, ὅτι θὰ ἀγωνιστῶ μὲ ὅλη τὴν δύναμη καὶ θὰ προσφέρω καὶ τὴ ζωή μου γιὰ τὴν πνευματική σας οἰκοδομή. Ἐπειδὴ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μὲ ἐλέησε νὰ ποιμάνω μία πνευματικὰ καλλιεργημένη Ἐπαρχία.
Ἡ σκέψη μου στρέφεται κατὰ τὴν ἱερὴ αὐτὴ στιγμὴ πρὸς τὴν Πόλη τῶν Πόλεων, τὴν Βασίλισσα τῶν Ἑλλήνων, τὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ ἀξεθώριαστο ὅραμα τοῦ Γένους, γιὰ νὰ ζητήσω τὴν εὐχὴ τοῦ
Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ νὰ διακηρύξω τὴν ἀφοσίωσή μου πρὸς τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο.
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα·
Ἄφησα στὸ τέλος τῆς σημερινῆς ὁμιλίας μου τὸν πρῶτο τῆς καρδιᾶς καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἴσως γιατί ἡ ζωὴ Σᾶς ταυτίζεται μὲ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ μας: «Εἰ τὶς θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος».
Τὴν ἱερὴ αὐτὴ στιγμὴ τὴν ὀφείλω σὲ Σᾶς· ἂν δὲν μὲ εἴχατε Ἐσεῖς ἐπιλέξει καὶ προτείνει γιὰ τὴν Μητρόπολη Φλωρίνης δὲν θὰ ἤμουν τώρα ἐδῶ. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ ὅλη τὴν πνοή μου εὐγνωμόνως Σᾶς εὐχαριστῶ. Προσεύχομαι σεμνά, ὥστε ἡ ταπείνωσή Σᾶς, ἡ εἰρήνη Σᾶς, ἡ σωφροσύνη Σᾶς, ἡ ἀγάπη Σᾶς, τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημά Σᾶς νὰ εἶναι γιὰ μένα καὶ τὴν ἀρχιερατική μου πορεία ἕνα διαρκὲς μάθημα.
Ξέρω ὅτι δὲν ἐπιθυμεῖτε τὴν προβολή, γι’ αὐτὸ καὶ εἶστε λαοπρόβλητος.
Γνωρίζω ὅτι δὲν τυφλωθήκατε ἀπὸ τὴ λάμψη τῆς ἐξουσίας, γι’ αὐτὸ καὶ εἶστε θεοφώτιστος.
Καταθέτω τὴν κοινὴ ἄποψη ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος εἶναι ὁ Προκαθήμενος τῶν ἔργων καὶ τῆς ἀγάπης, τῆς ἁπλότητας στὴ ζωὴ καὶ τῆς ταπείνωσης στὴν ψυχή. Μοῦ δείξατε ἀνύστακτο, φιλόστοργο καὶ πατρικὸ ἐνδιαφέρον. Σᾶς ἀνταποδίδω τὴν προσευχή μου, τὴν ὑπακοή μου, καὶ τὴν ἀφοσίωσή μου σὲ Ἐσᾶς καὶ τὴν Ἐκκλησία.
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Εὐχηθεῖτε, παρακαλῶ, τούτη τὴν ἅγια ὥρα μαζὶ μὲ τὶς προσευχὲς τῶν ἱερέων, τῶν μοναχῶν καὶ τῶν χριστιανῶν ποὺ συμμετέχουν στὴ χειροτονία μου, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ γίνει ἡ βοήθειά μου, ἡ καταφυγή μου, ὥστε νὰ μὲ ἐνισχύει ἀδιαλείπτως στὴν εὐθυνοφόρο καὶ ἐπώδυνη πορεία τῆς Ἀρχιερωσύνης μου.
Ἐλπίζω στὶς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῶν Ἁγίων Εἰρηναίου, Νικολάου καὶ Παντελεήμονος, ὥστε νὰ ἀκούσω στὸ τέλος τῆς πορείας μου τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ μας ἀπὸ τὴν ἀρχαγγελικὴ φωνή: «Εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ… Εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰ τοῦ Κυρίου σου».
Μακαριώτατε,
Ἀκούω τὴ φωνὴ τοῦ Ἀπόστολου Παύλου ὁ ὁποῖος ὡς ἄλλο Τιμόθεο μὲ συμβουλεύει «Ὦ, Εἰρηναῖε, τὴν παρακαταθήκην φύλαξον ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν».
Παρακαλῶ νὰ ἔχω τὶς εὐχὲς καὶ τὶς προσευχὲς ὅλων σας.
