Η Απολιτικοποίηση των νέων

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΣΑΒΒΙΔΗ Κ. ΛΑΖΑΡΟΥ

ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Έκδηλο προβληματισμό εγείρει στις μέρες μας η αποχή των πολιτών, ιδιαίτερα των νέων, από τα κοινά. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που πρέπει να μας προβληματίσει όλους, κυρίως όμως τους πολιτικούς, καθώς και όσους ασχολούνται με τα πολιτικά δρώμενα.

Ασφαλώς, ένας βασικός λόγος που έχει οδηγήσει τους νέους στην απολιτικοποίηση είναι το σηπτικό κλίμα που κυριαρχεί στο δημόσιο βίο με το νεποτισμό, την αναξιοκρατία, την ανηθικότητα και την υποκρισία των πολιτικών να δεσπόζουν.

Οι πολιτικοί, εξάλλου, αδιαφορούν για τα ουσιώδη και μείζονα προβλήματα που απασχολούν τη νεολαία, και όχι μόνο, έχουν ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους και, απορροφημένοι απ τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι νέοι χρειάζονται έμπνευση και όραμα για να εξελιχθούν και να προσφέρουν με το δυναμισμό που τους διακρίνει.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί και η ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί στις κοινωνίες. Δεν υπάρχει ξεκάθαρος ιδεολογικός προσανατολισμός των κομμάτων, καθώς πολλά απ αυτά ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την αναζήτηση νέων ψηφοφόρων και δε μεριμνούν για την ουσιαστική προώθηση και επίλυση των προβλημάτων.

Είναι λοιπόν γεγονός ότι αυτή η προβληματική κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί. Για να καταστεί ενεργή η παρουσία των νέων στην πολιτική ζωή, θα πρέπει να βιώσουν αυτοί ένα κράτος δικαίου που θα τους προσφέρει ασφάλεια και θα τους αντιμετωπίζει με ισοτιμία.Θα πρέπει να αισθανθούν πως και οι ίδιοι συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και δεν περιορίζονται στην άκριτη εφαρμογή τους.

Τα κόμματα, επιπλέον, θα πρέπει να εκσυγχρονισθούν και να συμβαδίζουν με τις εξελίξεις της εποχής. Οφείλουν να παρουσιάζουν μια σύγχρονη εικόνα και γλώσσα, ώστε να αποδείξουν στους νέους ότι τους κατανοούν και έχουν τη δύναμη να πορευθούν πλάι τους και να τους στηρίξουν.

Οφείλουν, τέλος, και οι ίδιοι οι νέοι να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο με την ενεργό συμμετοχή τους στα κοινά, έχοντας συναίσθηση των κοινωνικών προβλημάτων – ανεργία, παιδεία, εγκληματικότητα – θα προσφέρουν ουσιαστική συμβολή στην άμβλυνση αυτής της παθογενούς κατάστασης.

Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται η καίρια συμβολή των φορέων κοινωνικοποίησης. Η Οικογένεια, αρχικά, οφείλει να προωθήσει το διάλογο, το σεβασμό και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, καθώς και να αποτελέσει παράδειγμα δημοκρατικότητας για τους νέους. Οι Δάσκαλοι, έπειτα, θα πρέπει να συμβάλλουν στη μετάγγιση ηθικών αξιών, στην ενίσχυση της αυτενέργειας των μαθητών, ώστε να αναβαθμιστεί ο ρόλος των μαθητικών κοινοτήτων και αργότερα η αυτονομία των φοιτητικών κινημάτων. Καταλυτική, τέλος, κρίνεται η συμβολή των ΜΜΕ και των πνευματικών ταγών,που οφείλουν να αφυπνίζουν συνειδήσεις τονώνοντας την ατομική και κοινωνική ευθύνη των νέων.

Είναι, πράγματι, δύσκολο υπό τις παρούσες συνθήκες, να ασχοληθούν σοβαρά οι νέοι με την πολιτική. Ωστόσο, δεν είναι ακατόρθωτο. Η ενεργή και γόνιμη συμμετοχή των νέων στην πολιτική θα οδηγήσει σε κοινωνική πρόοδο και θα δώσει όραμα στον πολύπαθο λαό μας…