Συνέχεια στο δημοσίευμα “Σε ποια εκκλησία ανήκεις εσύ;”
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
Με τα τελευταία δύο άρθρα, προκλήθηκε σάλος στους κύκλους εκείνων που δεν έκαναν διακοπή κοινωνίας αλλά μόνο διακοπή μνημοσύνου. Όπως αντιλήφθηκα όμως η ανησυχία ήταν πολύ πιο μεγάλη στον κύκλο της μητροπόλεως Φλωρίνης, διότι φοβούνται με την θεολογική τεκμηρίωση εκ μέρους μας μην κάνει τελικά και η σύναξη των πατέρων της Θεσσαλονίκης αληθινή αποτείχιση και μετά τί γίνεται!!! Μέχρι στιγμής τους εγκωμιάζει, ακόμη και ο Παναγιώτης Τελεβάντος, ως τους μόνους ορθά αποτειχισμένους. Γιατί άραγε; Μήπως, διότι μεγαλύτερη ανάσχεση της αποτείχισης από αυτην που έκαναν δεν θα μπορούσε να γίνει με κάτι άλλο; Έτσι, μια φορά απέτυχε η αποτείχιση με τις διανοητικές σοφιστείες του πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, στην οποία παγίδα έπεσε τότε ο Γέροντας μας π. Αυγουστίνος. Και τώρα, επειδή δεν βρίσκουν καμία περίπτωση στην εκκλησιαστική Παράδοση που να έγινε διακοπή μνημοσύνου επικαλούνται ως περίπτωση εκκλησιαστικής Παράδοσης, αυτήν του Αγίου Γέροντά μας που δεν θα παύσω να διακηρύττω ότι ήταν λάθος, μολονότι τον τιμώ, το οποίο λάθος όσοι δεν καταλαβαίνουν και δεν παίρνουν το πνεύμα του αλλά μένουν στο γράμμα του Γέροντα μας δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι εκείνη την διακοπή της μνημόνευσης που σταμάτησε και δεν έγινε εξ αρχής διακοπή κοινωνίας πληρώνουμε σήμερα με τον Οικουμενισμό! Είναι φοβερό να παίρνεις κάτι από τον Γέροντά σου, το οποίο δεν είναι Παράδοση της Εκκλησίας και ενώ η Εκκλησία σε καιρό αιρέσεως σου το δίνει αυτό ως όπλο να πολεμήσεις, εσύ να αχρηστεύεις αυτό το όπλο στον πνευματικό πόλεμο και αντί να πολεμάς με αυτό να νικήσεις την αίρεση εσύ να το κάνεις σημαία ανακωχής προκειμένου να συμβιβαστείς, διότι είχες Άγιο Γέροντα και τον κατέστησες αλάθητο! Ρωτώ αυτό είναι Θεολογία; Έτσι αξιοποιούμε την Παράδοση της Εκκλησίας; Έτσι θεολογούσε ο Μέγας Βασίλειος, δουλεύοντας πάνω στην Παράδοση ή αλλάζοντας την εκκλησιαστική Παράδοση; Όπως τότε, τί ίδιο και τώρα! Για μια ακόμη φορά η αποτείχιση χάνει την δυναμική της, διότι στηρίζεται σε διανοητικούς συλλογισμούς και όχι στην Παράδοση της Εκκλησίας. Δίκαιο είχε τελικά ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης που δεν ενθουσιάστηκε καθόλου όταν γνώρισε τον π. Επιφάνιο και εξέφρασε εμπιστευτικά την επικινδυνότητα του εκκλησιαστικού αυτού ανδρός στον Σακαρέλλο. Μην απορείτε λοιπόν, που δεν υπάρχουν αγωνιστές επίσκοποι για να αντισταθούν. Με τέτοια “θεολογικά” φρονήματα δεν βγαίνουν αετοί του πνεύματος αλλά όρνιθες σαν αυτές του Αριστοφάνη.
Ενώ λοιπόν έθεσα σοβαρά ζητήματα για την αποτείχιση δεν προβληματίστηκαν, όχι μόνο οι θεολογικοί κύκλοι, τουλάχιστον των αντι-Οικουμενιστών, αλλά ούτε και τα πνευματικά παιδιά του Γέροντά μας, ώστε να ανακρούσουν πρύμναν, όπως έκανε προχθές επιδέξια ο κυβερνήτης της ελληνικής φρεγάτας “Λήμνος” και εμβόλισε το τουρκικό πολεμικό πλοίο προκαλώντας μεγάλη ζημιά στην φρεγάτα “Kemal Reil”, “ὅτι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμότεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσι” (Λκ.16,8). Μόνο, θα σημειώσω ότι βρέθηκα πάλι, αντιμέτωπος με πρόσωπα του περιβάλλοντός τους που μου έγραψαν σε σχόλια ό,τι παράδειγμα εκκλησιαστικής ιστορίας που έκαναν οι Πατέρες διακοπή μνημοσύνου και όχι διακοπή κοινωνίας ήταν αυτό του π. Αυγουστίνου. Και βέβαια ο Γέροντας μας έχει ελαφρυντικά, διότι δεν γνώρίζε, τί θα συμβεί στην συνέχεια με την διακοπή μνημόνευσης, αν θα προχωρούσε αυτή ως διακοπή κοινωνίας, διότι τους είχε βάλει τον φόβο ο π. Επιφάνιος ότι θα γινόταν σχίσμα. Ελάτε όμως, που εμείς σήμερα βλέπουμε τί γίνεται, αφού σταμάτησε τότε η διακοπή μνημόνευσης, μια και δεν έπεσαν τότε γερά θεμέλια στην αποτείχιση με διακοπή κοινωνίας Πράγμα που μας προϊδεάζει και για τις εξελίξεις που θα υπάρξουν αναλογικά στο μέλλον, αν δεν γίνει και τώρα σωστή αποτείχιση, και τελματώσει, όπως σταμάτησε και τότε, και αυτή ακόμη η διακοπή μνημοσύνου! Και λέμε: Δεν υπήρχε καθόλου προορατικότητα, να μην φτάναμε έως εδώ με τον Οικουμενισμό, και μάλιστα, χωρίς πλέον εκκλησιαστικούς ηγέτες;
Και πάλι όμως, η σύγκριση του τότε με το τώρα, για όσους προβάλλουν την περίπτωση του Γέροντός μας είναι ασύμμετρη. Διότι, πολύ απλά, έχουμε πλέον άλλα δεδομένα που δεν επιτρέπουν τώρα να μην έχει ήδη γίνει διακοπή κοινωνίας, αφού έχουμε επισήμως θεσμοθέτηση των αιρέσεων ως Εκκλησιών. Υπάρχει θεσμικά ευθύνη! Το τελευταίο κάλεσμα στο καθήκον έγινε με το πνευματικό προσκλητήριο πολέμου που σαλπίστηκε στο Κολυμβάρι. Και θα χρειάζεται στο εξής να αναμυρώνονται οι πιστοί για να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία. Και ενώ όσοι δεν έκαναν αποτείχιση είναι στην αίρεση λόγω αποφάσεων Κολυμβαρίου
ζητούν διακαώς τώρα να προσδιορίσω ο υπογραφόμενος που ανήκω εκκλησιαστικά, πράγμα που το έχω δηλώσει επανειλημμένως καθώς, το γράφω συνεχώς στα δημοσιεύματά μου και το διακηρύττω προφορικώς εδώ τέσσερα χρόνια αλλά και το παρέδωσα με δικαστικό επιμελητή στην Μητρόπολη Φλωρίνης ως έγγραφη αποτείχιση! Γιατί άραγε; Ξέρετε τί γυρεύουν; Αυτό που γράφει ο προφήτης Δαυΐδ: “ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτειναν τόξον, ἡτοίμασαν βέλη εἰς φαρέτραν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν σκοτομήνῃ τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ”(ψλμ.10, 2). Δεν τους ενδιαφέρει βλέπετε, αν οι ίδιοι είναι στην Εκκλησία! Διότι όποιος είναι στην αίρεση δεν μπορεί συνάμα να ανήκει και στην Εκκλησία, αλλά από μια ψευδαίσθηση που τους παρέχει η θεσμικότητα με την διοίκηση και τα γραφεία νομίζουν οι ταλαίπωροι, ότι βρίσκονται στην Εκκλησία ενώ δεν κρατούν την αλήθεια. Και όπως είχε πει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλάμας”οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσὶ καὶ «Οἱ µὴ τῆς Ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί· καὶ τοσοῦτο µᾶλλον, ὅσον ἄν καὶ σφῶν αὐτῶν καταψεύ-δοιντο, ποιµένας καὶ ἀρχιποιµένας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλοῦντες καὶ ὑπ’ ἀλλήλων καλούµενοι» .
Εφόσον λοιπόν, αναγνωρίζοντας τις αποφάσεις αφ’ ενός στο Κολυμβάρι και αφ’ ετέρου εκείνες που αφορούν στο Ουκρανικό δεν είστε της αληθείας, γιατί ανησυχείτε τόσο πολύ για μένα που έμεινα στην Εκκλησία ενώ εσείς την εγκαταλείψατε;
Ποιά στάση κρατείτε απέναντι στους αιρετικούς;
Πως αντιμετωπίζετε όσους κοινωνούν με ακοινώνητους διότι είναι ή αιρετικοί ή σχισματικοί ή αλλόθρησκοι;
Όταν λέμε ότι κοινωνούν με την αίρεση οι Οικουμενιστές σε αυτή την φάση εννοούμε ότι τους αναγνωρίζουν ως Εκκλησίες ενώ η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, η Ορθόδοξη και καμία άλλη. Διότι κοινωνία δεν είναι μόνο το κοινό ποτήριο αλλά και η αποδοχή της αίρεσης πριν από το κοινό ποτήριο. Πολλοί, τάχα αντι-Οικουμενιστές, ισχυρίζονται ότι δεν έγινε ακόμη κοινό ποτήριο, όμως αποφεύγουν συστηματικά να ενημερώσουν το χριστεπώνυμο ποίμνιο ότι η ένωση των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς απροϋπόθετα, χωρίς δηλαδή να διορθώσουν τις δογματικές τους κακοδοξίες δεν ήταν αποτέλεσμα μιας στιγμιαίας συμφωνίας αλλά μια ολόκληρη πορεία εκατό και πλέον ετών με αντικανονικές εκκλησιαστικά και εκκλησιολογικά εκτροπές που επισήμως και θεσμικά συντελέστηκε στο Κολυμβάρι το 2016. Όπως μια γυναίκα -συγνώμη για το παράδειγμα- δεν προδίδει την συζυγική πίστη της μόνο όταν συντελεστεί σεξουαλικά ο συνουσιασμός με άλλον άνδρα αλλά και όταν με την επιθυμία της θέλησε και με την βούλησή της έστερξε να βρεθεί τελικά στην αγκαλιά ξένου ανδρός που την έριξε στο κρεβάτι και ερωτοτροπεί ήδη μαζί της, έτσι η Εκκλησία ως διοίκηση εκκλησιαστικών ταγών ερωτοτροπεί εδώ και και έναν αιώνα και αυτή την ώρα από το Κολυμβάρι το 2016 βρίσκεται ήδη με τον Πάπα και τον κάθε αιρετικό ταγό στον κράββατο της πνευματικής μοιχείας !!! Και ισχυρίζονται ορισμένοι τάχα παραδοσιακοί ότι δεν έγινε ακόμη κοινό ποτήριο!!! Με αυτά που έγιναν αρχής γενομένης από το 1902, το 1965, ήδη είστε αναπολόγητοι και, μάλιστα, μετά το Κολυμπάρι.
Αιρετικοί λοιπόν, δεν είναι μόνο οι ετερόδοξοι αλλά και Οικουμενιστές. Και σαφώς, όσοι συγκοινωνούν μαζί τους συνοδοιπορώντας. Γι’ αυτό οι συγκοινωνοί των Οικουμενιστών θα συναπολεσθούν μαζί τους. Άλλη δόξα έχουν και οι Οικουμενιστές, διότι έχουν διαφοροποιηθεί από την Πίστη που έχει η Εκκλησία, την οποία δεν κράτησαν με την προδοσία που έκαναν. Ποιά είναι η άλλη δόξα που τους κάνει αιρετικούς;
Ότι σώζονται οι άνθρωποι σε όλες τις θρησκείες.
Το ότι έρχονται σε Κοινωνία με τους αιρετικούς δια συμπροσευχών και λειτουργικών πράξεων, ευλογιών, απαγγελιών χρησιμοποίηση επίσης συμβολικών κινήσεων, ενεργειών, αποφάσεων, κοινών δηλώσεων και τελευταία με την θεσμική αναγνώριση των αιρέσεων ως Εκκλησιών συνοδικά στο Κολυμβάρι. Όλα αυτά είναι μία δόξα και ως προς τους χειρισμούς αντιμετώπισης της αιρέσεως αλλότρια προς την εκκλησιαστική Παράδοση! Την οποία δόξα=Πίστη=Δόγμα για να μην το αλλάξουμε, η Εκκλησία την διασφάλισε με δικλείδες ασφαλείας, τους Ιερούς Κανόνες. Ενώ όμως άλλα λέει η Παράδοση άλλα κάνουν οι δεσποτάδες.
Εφόσον, εσείς οι επίσκοποι τουλάχιστον, δεν δείχνετε στοιχειώδες ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση του Οικουμενισμού και την ενότητα των Ορθοδόξων, ποιό είναι αυτό που σας κάνει να προσφέρετε το κάποιο έργο που καθήκον έχετε να κάνετε; Πώς ανήκετε στην Εκκλησία του Χριστού με τυπικές ή ουσιαστικές προϋποθέσεις; Η Αλήθεια ως δόγμα σας ενδιαφέρει ή τα γραφεία και οι τριμηνίες; Εξάπαντος, δεν είστε πλέον της Εκκλησίας!!! Πράγμα το οποίο δεν μπορείτε να ισχυριστείτε για εμάς, διότι ανήκομεν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος και σύμφωνα με το Σύνταγμα, το οποίο στά άρθρο 3 παράγραφο κατηγορηματικά επισημαίνει:
” 1. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού
[και προσέξτε την βασική προϋπόθεση στην οποία αποφεύγεται να εναρμονιστείτε]
《τηρεί απαρασάλευτα》, όπως εκείνες (όχι πλέον sic)
τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και
τις ιερές παραδόσεις.
Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ’ (29) Ιουνίου 1850 [και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928]. Για το τελευταίο θα κάνουμε λόγο, διότι το 1924, όσοι προέβησαν στην εορτολογική μεταρρύθμιση, έκαναν σχίσμα και δεν άργησαν να εξωκείλουν και στην αίρεση του Οικουμενισμού αποδεικνύοντας με τον πλέον περίτρανο τρόπο, της αλλαγής του ημερολογίου, τις πραγματικές τους προθέσεις που βλέπουμε τώρα να ολοκληρώνονται στην πράξη με το Κολυμβάρι! Το ότι αυτοί έκαναν το σχίσμα το ομολόγησε ο ίδιος ο Μελέτιος Μεταξάκης στον π. Φιλόθεο Ζερβάκο. Μην μπορώντας τότε να ξεψυχήσει είπε: “Φιλόθεε παιδεύομαι διότι έσκισα την Εκκλησία”!
Για να τελειώνει λοιπόν το θέμα για ορισμένους που θέλουν να μάθουν που ανήκω εκκλησιαστικής σημειώνω:
Ανήκω λοιπόν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος!
Δεν ανήκω και σε καμιά άλλη Εκκλησία!
Επειδή ακριβώς δεν ανήκω σε καμία άλλη Εκκλησία, διότι δεν υπάρχες άλλες αλλά αυτή του Χριστού μόνο και για τον λόγο ότι εσείς μεταλλαχθήκατε από Εκκλησία σε Θρησκεία της “Νέας Τάξεως” που αναγνωρίζει σωτηρία και από άλλες, ακόμη και εξωχριστιανικές Θρησκείες, όπως δήλωσε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, και επειδή αναγνωρίζοντας τις χριστιανικές αιρέσεις ως Εκκλησίες με θεσμικό επιστέγασμα το 2016 στο Κολυμβάρι φύγατε από την Εκκλησία γι’ αυτό δεν έχω απολύτως καμία κοινωνία μαζί σας.
1. Έχω όμως κοινωνία με όλους τους αποτειχισμένους πιστούς κληρικούς και λαϊκούς που έκαναν αγιοπατερική αποτείχιση από την αίρεση.
2. Θέλω να έχω κοινωνία με όλους τους κληρικούς και λαϊκούς τους αποτειχισμένους και εκείνους του Πατρίου εορτολογίου, εφόσον αναγνωρίζουν τον αγώνα της ομολογίας μου και δεν ζητούν από μένα και τα πνευματικά μου παιδιά αναμύρωση, αναχειροτονίες κ.λπ.
3. Δεν ανήκω και δεν προσχωρώ σε καμία παράταξη του Πατρίου και δεν μνημονεύω κατά την θεία Μυσταγωγία κάποιον επίσκοπο εξ αυτών μέχρι στιγμής μέχρι να ενωθούμε υπό μια ενιαία εκκλησιαστική διοίκηση με Πανορθόδοξη Σύνοδο.
Επειδή όμως το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται με τον Οικουμενισμό και από την άλλη “οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις” θα δούμε, από εδώ και πέρα, πάρα πολλά πράγματα και γεγονότα για τα οποία χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι ώστε να αντισταθούμε, διότι βρισκόμαστε στην κρισιμότερη και πιο δύσκολη, στην τελευταία, φάση αποστασίας. Θα κριθούμε λοιπόν για το που θα συγκαταλεχθούμε.Θα μείνουμε στην Εκκλησία του Χριστού ή θα φύγουμε με τους αποστάτες; Εδώ, τώρα θα χρειαστεί να εργαστούν όλοι όσοι βρίσκονται στο αντι-Οικουμενιστικό μέτωπο, όλοι από το Πάτριο Εορτολόγιο και όλοι από τους αγιοπατερικά αποτειχισμένους με διακοπή κοινωνίας έχοντας μία στρατηγική και όχι μόνο ως αντάρτικο σώμα. Χρειάζεται ο αγώνας πνευματική ηγεσία με μπροστάρηδες επισκόπους οι οποίοι θα ενώσουν το ποίμνιο στην μία και μοναδική μάνδρα, το οποίο διαίρεσαν οι Οικουμενιστές. Η ενότητα προϋποθέτει θεωρητικό – θεολογικό ξεκαθάρισμα μεταξύ των ομάδων των αποτειχισμένων και των παρατάξεων των παλαιοημερολογιτών. Για να γίνει αυτό χρειάζεται σε επίπεδο κάθε ηγεσίας των διαφόρων ομάδων των αποτειχισμένων, εκατέρωθεν, με τις Συνόδους των Γ.Ο.Χ. και όχι με διμερή συνέφεια, διότι δεν υπάρχει περίπτωση πρακτικά να ενωθούν ούτε οι Σύνοδοι των Γ.Ο.Χ., ούτε οι συνάξεις των αποτειχισμένων, αφού έχουν σοβαρές διαφωνίες, να συντάξουν κείμενα αρχικά καθένας από την πλευρά του, στην συνέχεια σε δεύτερη φάση από την σύνθεση αυτών θα προκύψουν κοινά κείμενα και σε τρίτη φάση ένα ενιαίο κείμενο στο οποίο θα διασαφηνίζονται οι προϋποθέσεις για να υπάρξει συντονισμός προκειμένου να συγκροτηθεί Πανορθόδοξη Σύνοδος προς ενότητα, η οποία θα συντελεστεί μόνο συνοδικά και όχι δι’ απορροφήσεως των νεοημερολογιτών στις παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών. Στην Σύνοδο θα συμμετέχουν εξίσου αποτειχισμένοι κληρικοί και επίσκοποι του Πατρίου Εορτολογίου μέχρι τις χειροτονίες νέων ιεραρχών, οι οποίοι, αφού θα καθίσουν από κοινού στο τραπέζι θα λύσουν πρώτα κατά τις συνοδικές συνδιασκέψεις τα ζητήματα που αφορούν τον Οικουμενισμό, έπειτα εκείνα που αφορούν τα μεγάλα σχίσματα και αφού βρουν κοινά αποδεκτές λύσεις θα προβούν στην συνέχεια σε χειροτονίες νέων ιεραρχών, μαζί με τους οποίους θα γίνει η καταδίκη των Οικουμενιστών και η κατανομή εκκλησιαστικών διοικήσεων μέχρι να ανακτήσει ή Εκκλησία το ορθόδοξο ποίμνιο της.
Προσωπικά έχω ξεχωρίσει την θέση μου από την αιρετική ψευδο-Εκκλησία πλέον που άρχισε να εξοκείλει από το 1902 σε ατραπούς παντελώς ξένους της Ορθοδόξου Παραδόσεως με αποκορύφωμα την εν τη πράξει αλλοτρίωση του εκκλησιολογικού όρου της Πίστεως του Συμβόλου Νικαίας-Κων\πόλεως που αφορά το δόγμα περί Εκκλησίας, το 2016, την όποια ενώ ομολογείτε ως μία στην πραγματικότητα αποδέχεστε πολλές Εκκλησίες. Η καθημερινή πρακτική και στάση επιβαιώνει ότι δεν πρόκειται για τεχνικό όρο Γι’ αυτό και δεν σας μνημονεύω ούτε στην Θείαν Μυσταγωγία ούτε στην Ιεράν Πρόθεσιν, ίνα μη μολυνθώ.
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΙΟΥ ΕΠΙ ΤΩ ΟΡΘΩ:
Πάτερ Παΐσιε, για μια ακόμη φορά σκανδαλίζετε και μπερδεύετε τον κόσμο. Γράφετε “σεντόνια” ολόκληρα εκφράζοντας θέσεις που δεν χρειάζεται να τις κρίνουμε κανείς, διότι τις έχει ήδη αναιρέσει ο σοφός άγιος Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο μεγάλος αυτός Κανονολόγος της Εκκλησίας μας (στο βιβλίο του “Τα δύο άκρα”).
Ένα συν ένα ίσον δύο: Οι Ιεροί Κανόνες ΔΕΝ μιλούν για ακοινωνησία, παρά μόνο για διακοπή της μνημόνευσης του οικείου μητροπολίτη. Τελεία και παύλα!
Επίσης γράφετε: «Προσωπικά έχω ξεχωρίσει την θέση μου από την αιρετική ψευδο-Εκκλησία πλέον που άρχισε να εξοκείλει από το 1902 σε ατραπούς παντελώς ξένους της Ορθοδόξου Παραδόσεως»! Δηλαδή μέχρι το 2016 διακονούσατε μια “ψευδο-Εκκλησία”; Ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Πορφύριος, κ.ά. ήταν μέσα σε μια “ψευδο-Εκκλησία”; Επομένως, τα Χαρίσματα που είχαν δεν ήταν από τον Θεό, αλλά από τον Διάβολο; Αυτά που γράφετε αγγίζουν τα όρια της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος!
Τί είναι, πάλι, αυτά που γράφετε εδώ: «Το τελευταίο κάλεσμα στο καθήκον έγινε με το πνευματικό προσκλητήριο πολέμου που σαλπίστηκε στο Κολυμβάρι. Και θα χρειάζεται στο εξής να αναμυρώνονται οι πιστοί για να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία»! Θα χρειαστεί να “αναμυρώνονται” οι πιστοί; Ουσιαστικά, λοιπόν, ενώ, δήθεν, λέτε ότι “αποστασιοποιείστε” από τις φανατικές παρατάξεις των Παλαιοημερολογιτών, εδώ …ταυτίζεστε μαζί τους!
Αυτά τα απαράδεκτα που γράφετε εσείς βλέπει ο Μητροπολίτης Θεόκλητος ―και οι περί αυτόν― και λένε λόγια εις βάρος μας! Τους έχετε δώσει πολλές λαβές. Κατ’ αρχάς, και μόνο το γεγονός ότι δημοσιεύετε τα συγκεκριμένα κείμενα σε τοπικές κοσμικές ιστοσελίδες δείχνει ότι στερείσθε διάκρισης! Δυστυχώς, τον Αγώνα της Ορθοδοξίας τον έχετε ζημιώσει. Λυπάμαι πολύ.
Κάθε νουνεχής άνθρωπος μελετώντας αυτά που γράφω είναι σε θέση να κατανοήσει βασικά πράγματα:
1. Ομιλώ για θεσμική εκτροπή με Πανορθόδοξη Σύνοδο, ήτοι υπάρχει πλέον συνοδικό κύρος στις αποφάσεις του 2016 στο Κολυμβάρι με την οποία μεταξύ άλλων έγινε και η αναγνώριση των αιρέσεων ως Εκκλησιών επισήμως.
2. Αυτό όμως δεν έγινε σημειακά. Δυστυχώς, δεν θέλετε να καταλάβετε ή μάλλον δεν σας συμφέρει, διότι σε αυτή την περίπτωση ήταν επιτακτική ανάγκη αλλά και είχε καθήκον να αποτειχιστεί όλος ο πνευματικός σας κύκλος,με τον οποίο έχετε την αναφορά σας στο πρόσωπο του μακαριστού Αγίου Γέροντά μας Αυγουστίνου.Τί να πείτε τώρα που βρίσκονται σε κοινωνία με τους Οικουμενιστές;Έτσι μειώνετε την σοβαρότητα του προβλήματος! Επίσης, σε αυτή την περίπτωση απαιτείται διακοπή κοινωνίας από όσους απλώς έπαυσαν την μνημόνευση. Και εδώ είναι το πρόβλημά σας!Με το κείμενο βγήκε “ο λαγός” διατρανώθηκε γιατί δεν γίνεται σωστή αποτείχιση με μεγάλη ευθύνη του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου το οποίο επικαλείστε αλλά αγνοείτε τό ότι τον “άδειαδε” παντελώς ο π. Θεοδωρήτος,του οποίου του βιβλίο επειδή μάλλον αγνοείτε σας γράφω έχει τίτλο “Το Αντίδοτο”!!! Γιατί άραγε έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο του ο π. Θεοδωρήτου “το αντίδοτο”??? Διότι πολύ απλά έριξε ο π. Επιφάνιο το δηλητήριο που όπως εκείνα τα φίδια όταν δαγκώνουν το θήραμα τους το ευαισθητοποιούν για να το καταβροχθίζουν. Το ότι αναισθητοποιήθηκε η Εκκλησία με το βιβλίο του π. Επιφανίου το βλέπουμε στην πράξη ή μήπως και αυτό το αμφισβητείτε; Δυστυχώς έχετε ο οχυρωθεί πίσω από το βιβλίο του π. Ειφανίου Θεοδωροπούλου για να μην κάνετε αγώνα σήμερα που βλέπετε που έφταδε η κατάσταση με τον Οικουμενισμό σε συνοδική αναγνώριση των αιρέσεων.
3. Το ότι ξεκίνησε πολύ πιο νωρίς πριν έναν αιώνα και έκανε μια ολόκληρη πορεία για να σας το δώσω να το καταλάβετε αυτό χρησιμοποίησα το παράδειγμα μιας γυναίκας που μοιχεύχει εν γνώσει της,επειδή το θέλει κατ’ επανάλειψιν και με διάρκεια. Από το 2016 και μετά όμως έχετε ευθύνη! Διότι “σφύριξε το τέλος των δύο ημιχρόνων. Έπαιξε παράταση. Τελείωσε και αυτή!!! Δηλαδή από το 1902 μέχρι το 1965 να ψάξετε να δείτε τί έγινε. Τέλος πρώτου ημιχρόνου.Από το 1965 μέχρι την μνημόνευσης του Πάπα μέσα στον Άγιο Γεώργιο στο Φανάρι λήξη δευτέρου ημιχρόνου. Παράταση από την μνημόνευσης του Πάπα μέχρι το Κολυμβάρι. Έπρεπε για να είναι θεσμικής εντάξει τα στρατευμένος μέλη της Εκκλησίας μαζί με τους αξιωματικούς να βγουν στην μάχη. Τώρα όσοι θέλουν να βγουν δύνανται αλλά η ζημία έπειδή έγινε -βλέπε Ουκρανικό, βλέπε εκκλησιολογικές θεσμοθετήσεις νέες, πρώτος άνευ ίσων…κλπ- απαιτείται μετάνοια, επιτίμιο και αναμύρωση! Έτσι το έχει η Εκκλησία. Όποιος φεύγει από την Εκκληία έτσι επιστρέφει. Άλλωστε υπάρχει μολυσμός από την αίρεδη ούτε αυτό το γνωρίζετε!
4 Και βέβαια σαφώς σημείωσα για την διοίκηση της Εκκλησίας και όχι για την Εκκλησία ως Σώμα Χριστού και από τότε το 2016 έχουμε επίσημα ψεύδο-Εκκλησία, αφού δεν κρατούν πλέον την ΑΛΉΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ! Τί δεν καταλαβαίνετε;
2. Επειδή ακριβώς υπάρχει ολόκληρη πορεία την οποία επισήμανα και στο προηγούμενο κείμενο, -αυτό που διαβάσατε ήταν η συνέχεια (Β’μέρος)εκείνου το οποίο μάλλον δεν μελετήσετε – δεν έχω ευθύνη ο ίδιος διότι όταν ο τίτλος πάνω γράφει συνέχεια οφείλετε εφόσον θέλατε να σχολιάσετε να το μελετήσετε.Εκεί ανέφερα το ιστορικό ντοκουμέντο της Πατριαρχικής εγκυκλίου το 1920 στην οποία γίνεται η πρώτη αναγνώριση των αιρέσεων ως Εκκλησιών επισήμως με τον χαρακτηρισμό “συγκληρονόμων της Βασιλείας του Θεού”. Ξέρετε χρειάζεται, αν και δεν γνωρίζεται τα θεολογικά γράμματα τουλάχιστον να έχετε υπόψιν κάποια βασικά ιστορικά στοιχεία λίγο να γνωρίζουμε βασικά θέματα ήτοι ως Εκκλησιών, αυτό έψει επίσημο χαρακτήρα αλλά τελασίδικα και θεσμικά έχει ολοκληρωθεί το 2016.στο οποίπ η εκκλησιαστική ιστορία, θα το πω με εικόνα να το καταλάβετε -διότι διαπιστώνω ότι τελικά δεν κατανοείτε και πολλά πράγματα- σήμανε “σφύριξε”
ΔΙΟΡΘΩΝΩΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΟΡΘΩΤΗ ΜΟΥ ΑΛΛΆΖΕΙ ΛΕΞΕΙΣ
Κάθε νουνεχής άνθρωπος μελετώντας αυτά που γράφω είναι σε θέση να κατανοήσει βασικά πράγματα:
1. Ομιλώ για θεσμική εκτροπή με Πανορθόδοξη Σύνοδο, ήτοι υπάρχει πλέον συνοδικό κύρος στις αποφάσεις του 2016 στο Κολυμβάρι με την οποία μεταξύ άλλων έγινε και η αναγνώριση των αιρέσεων ως Εκκλησιών επισήμως.
2. Αυτό όμως δεν έγινε σημειακά. Δυστυχώς, δεν θέλετε να καταλάβετε ή μάλλον δεν σας συμφέρει, διότι σε αυτή την περίπτωση ήταν επιτακτική ανάγκη αλλά και είχε καθήκον να αποτειχιστεί όλος ο πνευματικός σας κύκλος, με τον οποίο έχετε την αναφορά σας στο πρόσωπο του μακαριστού Αγίου Γέροντά μας Αυγουστίνου.Τί να πείτε τώρα που βρίσκονται σε κοινωνία με τους Οικουμενιστές; Έτσι όμως μειώνετε την σοβαρότητα του προβλήματος! Επίσης, σε αυτή την περίπτωση απαιτείται διακοπή κοινωνίας από όσους απλώς έπαυσαν την μνημόνευση. Και εδώ είναι το πρόβλημά σας! Με το κείμενο βγήκε «ο λαγός», διατρανώθηκε γιατί δεν γίνεται σωστή αποτείχιση με μεγάλη ευθύνη του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, το οποίον επικαλείστε αλλά αγνοείτε τό ότι τον «άδειαδε» παντελώς ο π. Θεοδωρήτος,του οποίου του βιβλίο επειδή μάλλον αγνοείτε σας γράφω έχει τίτλο «Το Αντίδοτο»!!! Γιατί άραγε έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο του ο π. Θεοδωρήτος «το αντίδοτο»??? Διότι, πολύ απλά, έριξε ο π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλος το δηλητήριο που όπως εκείνα τα φίδια όταν δαγκώνουν το θήραμα τους το αναισθητοποιούν για να το καταβροχθίζουν. Το ότι αναισθητοποιήθηκε η Εκκλησία με το βιβλίο του π. Επιφανίου το βλέπουμε στην πράξη ή μήπως και αυτό το αμφισβητείτε; Δυστυχώς, έχετε ο οχυρωθεί πίσω από το βιβλίο του π. Ειφανίου Θεοδωροπούλου για να μην κάνετε αγώνα σήμερα που βλέπετε που έφταδε η κατάσταση με τον Οικουμενισμό με συνοδική αναγνώριση των αιρέσεων.
3. Το ότι ξεκίνησε πολύ πιο νωρίς ο Οικουμενισμός, πριν έναν αιώνα, και έκανε μια ολόκληρη πορεία για να σας το δώσω να το καταλάβετε αυτό χρησιμοποίησα το παράδειγμα μιας γυναίκας που μοιχεύχει εν γνώσει της, επειδή το θέλει κατ’ επανάλειψιν και με διάρκεια. Από το 2016 και μετά όμως έχετε ευθύνη! Διότι “”σφύριξε το τέλος των δύο ημιχρόνων. Έπαιξε παράταση. Τελείωσε και αυτή”!!! Δηλαδή από το 1902 μέχρι το 1965 να ψάξετε να δείτε τί έγινε. Τέλος πρώτου ημιχρόνου. Από το 1965 μέχρι την μνημόνευση του Πάπα μέσα στον Άγιο Γεώργιο στο Φανάρι έχουμε την λήξη δευτέρου ημιχρόνου. Υπήρξε και “Παράταση” από την μνημόνευση του Πάπα μέχρι το Κολυμβάρι. Έπρεπε για να είναι θεσμικά εντάξει τα στρατευμένα μέλη της Εκκλησίας μαζί με τους αξιωματικούς τους, τους επισκόπους και τους ιερείς, θεολόγους κλπ. να βγουν στην μάχη. Τώρα όσοι θέλουν να βγουν δύνανται αλλά η ζημία έπειδή έγινε -βλέπε Ουκρανικό, βλέπε νέες εκκλησιολογικές θεσμοθετήσεις , όπως πρώτος άνευ ίσων…κλπ- απαιτείται:
▪Μετάνοια,
▪Επιτίμιο και
▪Αναμύρωση
Έτσι το έχει η Εκκλησία. Όποιος φεύγει από την Εκκληία, έτσι επιστρέφει! Άλλωστε υπάρχει μολυσμός από την αίρεση. Ούτε αυτό το γνωρίζετε;
4. Και βέβαια όταν έγραψα για ψευδο-Εκκλησία σαφώς σημείωσα για την διοίκηση της Εκκλησίας και όχι για την Εκκλησία ως Σώμα Χριστού.
Και υπογραμμίζω από το 2016 έχουμε επίσημα ψεύδο-Εκκλησία, αφού δεν κρατούν πλέον την ΑΛΉΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ! Τί δεν καταλαβαίνετε;
5. Επειδή ακριβώς υπάρχει ολόκληρη πορεία την οποία επισήμανα και στο προηγούμενο κείμενο, -αυτό που διαβάσατε ήταν η συνέχεια (Β’μέρος) εκείνου το οποίο μάλλον δεν μελετήσετε – δεν έχω ευθύνη ο ίδιος, διότι όταν ο τίτλος πάνω γράφει συνέχεια οφείλετε εφόσον θέλατε να σχολιάσετε να το μελετήσετε.Εκεί ανέφερα το ιστορικό ντοκουμέντο της Πατριαρχικής εγκυκλίου το 1920 στην οποία γίνεται η πρώτη αναγνώριση των αιρέσεων ως Εκκλησιών επισήμως με τον χαρακτηρισμό «συγκληρονόμων της Βασιλείας του Θεού». Ξέρετε χρειάζεται, αν δεν γνωρίζεται τα θεολογικά γράμματα, τουλάχιστον να έχετε υπόψιν κάποια βασικά ιστορικά στοιχεία. Λίγο να γνωρίζουμε κάποια βασικά θέματα. Αν δεν καταλαβαίνετε ότι με Σύνοδο έχουμε θεσμοθέτηση της αιρέσεως του Οικουμενισμού Πανορθόξα και ότι σας εκθέτει πλέον, τί χρειάζεται πλέον να σας γράφω;
ΝΈΟ ΣΧΟΛΙΟ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΥΡΩΣΗ
Πώς να γράψω σε κάποιον που δεν θέλει να κατανοήσει ότι δεν είναι ίδιο να ζητάς αναμύρωση από εκείνους που έκαναν εμπράκτως ομολογία Πίστεως βγαίνοντας στον αγώνα με αποτείχιση από την αίρεση του Οικουμενισμού που θεσμικά εισήλασε στην Εκκλησία και διαφορετικό είναι να γίνει η αναμύρωση σε όποιους εν γνώσει τους ακολουθώντας τον Οικουμενισμό βγήκαν από την Εκκλησία και για να επιστρέψουν απαιτείται αναμύρωση;
Λοιπόν για όσους ψάχνουν αφορμές δεν βγάζει κανείς άκρη μαζί τους. Βλέπετε φίλοι αναγνώστες τί γίνεται; Ο Οικουμενισμός συνέχισε να προχωρεί γιατί ορισμένοι ψάχνοντας τα ίχνη του λέοντος, όταν βρέθηκαν μπροστά στον λέοντα κάτσιασαν σαν τις γάτες για να αρχίσουν πάλι από την αρχή να αναζητούν τα ίχνη του!!!
Πάτερ Παΐσιε, ο πατήρ Επιφάνιος, αυτός ο μεγάλος Κανονολόγος, γράφει ότι για να εκπέσει κάποιος ιερέας ή επίσκοπος από την Εκκλησία πρέπει, απαραίτητα, ή να καθαιρεθεί από Σύνοδο ή να έχει αποκηρύξει ο ίδιος την Εκκλησία. Τέτοιο θέμα όμως σήμερα δεν υπάρχει. Επομένως, πώς εσείς με μια “μονοκονδυλιά” διαγράφετε τους επισκόπους; Τί είσαστε, επιτέλους; Υπερεκκλησία; Η θέση που υποστηρίζετε συνιστά αίρεση, σύμφωνα με τον 6ο Κανόνα της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου!
Όσον αφορά την “Σύνοδο” της Κρήτης, αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί “Πανορθόδοξη Σύνοδος”, διότι δεν συμμετείχε η πλειοψηφία των επισκόπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας (περίπου 1000), παρά μόνο …δέκα (10)! (οι προκαθήμενοι των Εκκλησιών. Οι υπόλοιποι 148 παριστάμενοι ήταν απλώς …”γλάστρες”!). Δηλαδή μιλάμε για ένα ποσοστό που δεν υπερβαίνει το 1%! Το υπόλοιπο 99% δεν ψήφισε! Συνεπώς ήταν μια “καρικατούρα” συνόδου!
Πάτερ μου, συνέχεια αυτοσχεδιάζετε: “πρώτο ημίχρονο”, “δεύτερο ημίχρονο”, “παράταση”, κ.λ.π. Η Εκκλησία δεν είναι ποδοσφαιρικό γήπεδο, αλλά Σώμα Χριστού, για το οποίο ο Κύριος έχυσε το αίμα Του.
Η Ιερά Σύνοδος, λοιπόν, όσο και να αιρετίζουν οι επίσκοποί της, δεν μπορεί, επ’ ουδενί, να χαρακτηρισθεί «ψευδο-Εκκλησία». Αποκηρύσσοντας τους Κανονικούς επισκόπους της Εκκλησίας, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να εκπέσετε εσείς ο ίδιος από την Εκκλησία του Χριστού (αυτό ακριβώς έπαθαν οι Ρωμαιοκαθολικοί το 1054 με το ανάθεμα που άφησαν στην Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας).
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, πάτερ. Αφήστε τους αυτοσχεδιασμούς και πηγαίνετε στο Άγιο Όρος να συναντήσετε τον Γέροντα Γαβριήλ για να σας δώσει καμμιά συμβουλή της προκοπής. Μην κάνετε άλλο κακό στην ψυχή σας και στις ψυχές των αναγνωστών σας. Χαίρετε.
Στείλε αυτό το σχόλιο σου στον π. Θεόδωρο Ζήση που είναι πανεπιστημιακός και αν συμφωνεί με όσα γράφεις θα σου απαντήσω. Πάντως, αν δεν το στείλεις θα κάνω άρθρο και σου απαντήσω όχι με σχόλιο αλλά με δημοσίευμα. Εγώ δεν είμαι Θεόκλητος πρόσεξε!!! Αρκετά ανέχτηκα την βλακεία και τον πόλεμο από μέσα τάχα από αντι-Οικουμενιστές. Εσύ όταν είμασταν μαζί φοιτητές και διάβαζες άλλα μαθήματα του λόγου μου διάβαζα θεολογικά και με γνωρίζεις από τότε. Γι’ αυτό πρόσεχε γιατί θα σε βάλω στην θέση σου. Θα φάτε θεολογικό κοπάνημα και θα τρέχετε να κρυφτείτε!
Κατ’ αρχήν με όσα γράφεις για τα οποία θα σου απαντήσω, ενδεχομένως και με δημοσίευμα, διότι απ’ όσο γνωρίζω σε αυτό το θέμα της τυπικότητας της Συνόδου ότι έγινε και υπήρξε όντως Σύνοδος άσχετα με τα προβλήματα που δημιούργησε και άσχετε με την κανονικότητά της:
▪ως προς τον κανονισμό συμμετοχής
▪ως την θεματολογία
▪ ως προς την συγκρότηση και
▪ ως προς τις αποφάσεις
δεν συμφωνεί μαζί σου, διότι κάτι τέτοιο έγραψε και ο π. Βασίλειος Βολουδάκης και άκουσα ο ίδιος τότε στην Γατζέα τον π. Θεόδωρο Ζήση να λέει ότι διαφωνεί ως προς την τοποθέτηση αυτή, διότι θεολογικά είναι εσφαλμένη.
▪Μας αρέσει δεν μας αρέσει η Σύνοδος η οποία έγινε είναι Σύνοδος και οι αποφάσεις της και η δομή και όλα τα άλλα ανατρέπονται θεσμικά μόνο με άλλη Πανορθόδοξη Σύνοδο.
Εμείς τώρα γράφοντας προσπαθούμε να παρουσιάσουμε θεολογικά το πρόβλημά που δημιούργησε. Τί, να γράφω όμως σε κάποιο που ενώ δεν γνωρίζει στοιχειώδη θεολογία και λέει “εξυπνάδες”, και μάλιστα με κάνει επικοινωνιακό πόλεμο σε αυτή την φάση με όσα γράφει που η κρισιμότητα και η θεολογική σοβαρότητα των καταστάσεων δεν επιτρέπει. Αφήνω το ότι δεν είναι τίμιο να γράφουμε έτσι, ουσιαστικά, για να αχρηστεύουμε το πρόσωπο και τον αγώνα κάποιου αδελφού που σε ώρες δύσκολες σε στήριξε και ανθρώπινα. Άλλο λοιπόν είναι να διαφωνούμε θεολογικά, αν και στοιχειώδη θεολογία κ’ Κερμενιώτη δεν σπουδάσατε ούτε και ακαδημαϊκά, το οποίο ναι μεν το συγχωρώ ως ιερεύς αλλά στο εξής φίλο δεν θα τον έχω ποτέ διότι εδώ συνταχθείκατε άραγε το συνειδητοποιείτε με το αθεολόγητο σκεπτικό όλων αυτών που μέχρι τώρα προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τον αγώνα μας.
Πάτερ μου, δεν χρειάζεται να ενοχλήσω τον π. Θεόδωρο, γιατί αυτά που γράφω τα έχω κατά καιρούς συζητήσει μαζί του και γνωρίζω το πνεύμα του. Σας παραπέμπω στο εξώφυλλο του περιοδικού που εκδίδει ο π. Θεόδωρος Ζήσης, την «Θεοδρομία», και στο τεύχος που αναφερόταν στην ψευτο-πανορθόδοξη «σύνοδο» της Κρήτης. Είχε τίτλο: «Ούτε Αγία, ούτε Μεγάλη, ούτε Σύνοδος»! Και μόνο αυτό τα λέει όλα.
Αλλά, ας έλθουμε σε σάς: Ξέρω ότι ευλαβείσθε πολύ τον Γέροντα Γαβριήλ, τον άγιο αυτό ασκητή στο Κουτλουμούσι, τον οποίο σέβεται και υπολήπτεται όλο το Άγιο Όρος και όλη η Ελλάδα. Ιδού λοιπόν: Πηγαίνετε να τον συναντήσετε και αν σας πει ότι αυτά που πρεσβεύετε είναι σωστά και όχι πλανεμένα, σας υπόσχομαι ότι θα σας ζητήσω δημόσια συγνώμη! Ιδού η Ρόδος: Διαψεύστε με, αποστομώστε με!
Επίσης ξέρω ότι είχατε τεράστια εκτίμηση και ευλάβεια στον, μακαριστό πλέον, Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας που εκοιμήθη πρόσφατα. Ωστόσο, ο άγιος αυτός άνθρωπος ―ο οποίος, σημειωτέον, είχε και το διορατικό Χάρισμα!― μέχρι το τέλος της ζωής του είχε εκκλησιαστική κοινωνία με τον βλάσφημο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, τον διαστροφέα του Τριαδικού Δόγματος! Δεν του είχε κόψει το μνημόσυνο. Έχετε να πείτε κάτι για όλ’ αυτά, πάτερ; Για να σας ακούσω!
Τέλος, γι’ αυτό που γράψατε ότι «με στηρίξατε ανθρωπιστικά», εννοώντας την περίοδο που ήταν βαριά άρρωστη η σύζυγός μου από καρκίνο, θα σας απαντήσω ότι και εγώ σας στήριξα πνευματικά από τα απανωτά πυρά που δεχόσασταν από κληρικούς της μητρόπολης την εποχή που είχατε ανακοινώσει την αποτείχισή σας. Εγώ και δύο άλλοι φίλοι είχαμε γίνει οι «τρεις σωματοφύλακές» σας! Και στο τέλος είδαμε το «ευχαριστώ» σας! Μας φερθήκατε με τον χειρότερο τρόπο! Αυτή είναι η αλήθεια, πάτερ, και αν δεν την «θυμάστε» θα σας φρεσκάρω τη μνήμη σας θυμίζοντάς σας, για παράδειγμα, την απάντηση που είχα δώσει σε έναν από τους ιερείς που σας επιτέθηκε τότε, τον Πρωτοσύγκελο της μητροπόλεώς μας, τον π. Νικηφόρο Μανάδη: https://eordaia.org/index.php/15-2017-ianouarios/1816-sxolio-se-arthro-tou-p-nikiforou-grafei-o-vasileios-kermeniotis
θα επιθυμούσα να διατυπώσω καλοπροαίρετα κάποιες σκέψεις μου διαβάζωντας το παραπάνω άρθρο καθώς και τα εκατέρωθεν σχόλια που κατατέθηκαν ανάμεσα στον συγγραφέα του άρθρου π. Παίσιο Παπαδοπουλο και τον Κύριο Κερμενιώτη Βασίλειο.
1) Πράγματι εάν ένας επίσκοπος κηρύξει Αίρεση μέχρι να καταδικαστεί υπό Συνόδου έχει την Ιερατική Χάρη, αλλά σε προσωπικό επίπεδο έχει εκπέσει, ως ψυχή, από την Εκκλησία μέχρι να μεταννοήσει. Άλλωστε και ο 15 ος Κανόνας της ΑΒ΄ Συνόδου τους μη καταδικασμένους εισέτι υπό Συνόδου Επισκόπους, αλλά αιρετικούς στο φρόνημα, καλεί Ψευδεπισκόπους και οχι Αιρετίζοντες οπως σεις κ. Κερμενιώτη και η πνευματική ομάδα που ανήκετε , τους αποκαλείτε. Δεν υπάρχουν Αιρετίζοντες Επίσκοποι, υπάρχουν Ορθόδοξοι και Αιρετικοί, τους δε αιρετικούς επισκόπους διακρίνουμε σε καταδικασμένους και μη καταδικασμένους. Και οι μη καταδικασμένοι αιρετικοί επίσκοποι είναι, εφόσον έχουν αιρετικά φρονήματα η ακολουθούν τους έχοντες αιρετικά φρονήματα και μάλιστα με θεσμικό τρόπο μετά από Πανορθόδοξη Σύνοδο, ειναι οι μεν αιρετικοί, οι δε πνευματικοί συνοδοιπόροι των αιρετικών με ολες τις πνευματικές ευθύνες των επιλογών τους. Στο Κανονικό δικαιο της Εκκλησίας ο όρος Αιρετίζων Επίσκοπος δεν υπάρχει και στην Εκκλησιαστική υμνολογία, οπου συναντάται σπανίως, έχει την έννοια του Αιρετικού. 2) Η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης, δυστυχώς συνιστά τυπικά Πανορθόδοξη Σύνοδο, διότι τα προβλήματα που αναφέρονται από τον κ. Κερμενιώτη, ως προς την αντιπροσωπευτικότητα της, αποφασίσθηκαν με τον Κανονισμό της λειτουργίας της, απο τις 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες πριν αυτη γίνει. Το γεγονός οτι 4 Τοπικές Εκκλησίες δεν προσήλθαν στην Σύνοδο,δυστυχώς δεν αφαιρεί τυπικά τον Πανορθόδοξο χαρακτήρα της, διότι οι 4 Εκκλησίες δεν εμποδίστηκαν να παραστούν ,μόνες τους δεν προσήλθαν, παρά την προηγούμενη συμφωνία τους για την συγκρότηση της Συνόδου στην Κρήτη, για ξεχωριστούς λόγους η κάθε μια. Τις διαφωνίες τους σε Θέματα δογματικά έπρεπε να πάνε και να τις θέσουν στην Σύνοδο ,οπότε μη υπαρχούσης ομοφωνίας πιθανόν να απέτρεπαν τις γνωστές αποφάσεις. Δυστυχώς αδελφέ Κερμενιώτη η πνευματική πτώση στην Κρήτη είναι θεσμική και Πανορθοδόξου αποδοχής η έστω ανοχής, και αν ακόμη διατυπώθηκαν κάποιες αντιρρήσεις εκτός Συνόδου ή μετά την Σύνοδο για μελλοντική αξιοποίηση, καθώς υφίσταται αδιατάρακτη Κοινωνία μεταξύ των 14 Εκκλησιών τουλάχιστον σε οτι αφορά τις συνέπειες της Συνόδου της Κρήτης. Η διακοπή Κοινωνίας της Ρωσικής Εκκλησίας προς το Φανάρι έγινε μονό για το Ουκρανικό ζήτημα. Επίσης μην ξεχνάτε οτι η Σύνοδος της Κρητης έγινε και εκ των υστέρων αποδεκτή, επί της ουσίας και απο την Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος , γι αυτό αλλωστε έγιναν Αποτειχίσεις και διακοπες μνημοσύνου από Κληρικούς της Εκκλησίας της Ελλάδος.
3) Όσον αφορά το αν είναι η όχι η διακοπή μνημοσύνου του Επισκόπου και διακοπή Κοινωνίας, ας δούμε τι είναι η μνημόνευση του Επισκόπου απο τον ιερέα. Αυτή η μνημόνευση είναι η δημόσια Κοινωνία μεταξύ τους. Οπότε όταν σταματάει η μνημόνευση σταματάει άμεσα μεταξύ τους και η Κοινωνία. Στην περιπτωσή μας το πρόβλημα που γέννησε η ουσιαστική αποδοχή της Συνόδου της Κρητης δεν αφορά μονο τον Μητροπολίτη Φλωρίνης αλλά δυστυχώς είναι γενικώτερο, οπότε η διακοπή Κοινωνίας από τους Αποτειχισμένους δεν αφορά μόνο τον Μητροπολίτη Φλωρίνης αλλά λαμβάνει εκ των πραγμάτων γενικώτερο χαρακτήρα. Όσον αφορά τον όρο “ψευδοεκκλησία” ήδη εξήγησε σε σχόλιό του ο π. Παίσιος ότι δεν αναφέρεται στο Σώμα Της Εκκλησίας, της Οποίας δεν αμφισβητεί, εξ όσον γνωρίζω από τα κείμενά του, ούτε τα Μυστηρια ούτε την Παρουσία του Κυρίου μας εν τοις Μυστηρίοις , αλλα στην ευθύνη της διοικούσης Εκκλησίας. Εγώ τουλάχιστον αυτά κατάλαβα από τα γραφόμενα του π. Παισίου για το θέμα αυτό. Εάν αποδίδω ορθά το νόημα του χρησιμοποιηθέντος όρου έχει καλώς , εάν κάνω λάθος μόνο ο π. Παίσιος ο οποίος έγγραψε το κείμενο μπορεί να μας διευκρινίσει περαιτέρω, εάν βέβαια χρειάζεται κάτι τέτοιο. 4) Επειδή και τους δύο , συγγραφέα και σχολιογράφο, σας συνδέουν παλαιότερα χρόνια φιλίας, αδελφικά σας πληροφορώ οτι τα πράγματα μετά την Σύνοδο της Κρήτης είναι πλέον πολύ σοβαρά για την Εκκλησία και την σωτηρία του καθενός μας και αντί να καταναλίσκονται Ορθόδοξες στο φρόνημα δυνάμεις σε διαμαρτυρίες, είτε με γραπτά κείμενα χωρίς ουσιαστικό τελικό αποτέλεσμα, ειτε με χρήση της διακοπής του μνημοσύνου από μέρος των αγωνιζομένων, οχι ως Αποτείχιση, αλλα ως εσχάτη διαμαρτυρία, που το πιθανότερο είναι και αυτή να μην βγάλει κανένα θετικό τελικό αποτέλεσμα, είναι καιρός με μεγάλη περίσκεψη ενώπιον αυτής της καταστάσεως ενωμένοι, όλοι οι αγωνιστές Ορθόδοξοι να προχωρήσουν σε πλήρη και αληθινή Αποτείχιση και όλοι οι αληθινοί Ορθόδοξοι και οι πρόσφατα Αποτειχισμένοι και οι παλαιότερα Αποτειχισμένοι, μαζί ενωμένοι σε δεύτερη χρονικά φάση,να προχωρήσουν σε κοινό αγώνα με στόχο μια μέρα να συγκροτηθεί μια αληθινά Πανορθόδοξη Σύνοδος των αληθινών Ορθοδόξων καταδίκης της Παναιρέσεως
Δεν θα απαντήσω! Τέλος!!! Να σε χαίρεται ο πνευματικός σου και το περιβάλλον σου.
Κύριε Πολυμενόπουλε, ο σχετικός Ιερός Κανόνας αποκαλεί “Ψευδεπισκόπους” τους κηρύσσοντες αίρεση επισκόπους, όχι κατά κυριολεξίαν ―εννοώντας δηλαδή ότι έχουν εκπέσει του αξιώματός τους―, αλλά κατά το πνεύμα. Ετυμολογικά, το “επίσκοπος” παράγεται από το ρήμα επί-σκοπώ. Ο επίσκοπος, δηλαδή, ίσταται άγρυπνος στην “σκοπιά” του και “επισκοπεί”, δηλ. επιβλέπει μήπως εφορμήσουν “λύκοι” (=αιρετικοί) για να απειλήσουν το λογικό ποίμνιο. Έτσι, όταν ένας μητροπολίτης όχι μόνο δεν επιτελεί αυτό το χρέος του, αλλά, απεναντίας, συνεργάζεται με τους “λύκους” τότε, όντως, είναι “Ψευδ-επίσκοπος”. Ανάξιος της αποστολής του.
Όσον αφορά τον “Κανονισμό λειτουργίας” της δήθεν “Πανορθόδοξης Συνόδου”, αν τυχόν τον είχαν συνδιαμορφώσει και συναποφασίσει και οι 14 αυτοκέφαλες Εκκλησίες, τότε ΚΑΚΩΣ το έπραξαν. Είναι κάτι που αντιβαίνει στην διαχρονική Κανονική Παράδοση της Ορθοδοξίας. Συνεπώς αυτή η ψευδοσύνοδος ήταν μια “καρικατούρα” Συνόδου.
Βέβαια, έχετε δίκιο ως προς το ότι μετέπειτα προκάλεσε προβλήματα, διότι όσοι επίσκοποι την αποδέχτηκαν, επί της ουσίας αποδέχτηκαν και τις αιρετικές της αποφάσεις και πλέον κηρύττουν και αυτοί αίρεση. Τέτοια περίπτωση είναι και ο τοπικός μας μητροπολίτης, ο π. Θεόκλητος, γι’ αυτό και του έπαυσαν την μνημόνευση τόσο ο π. Παΐσιος, όσο και οι πατέρες της Αγίας Παρασκευής Εορδαίας.
Αδελφέ Βασίλειε, έχω εδώ και χρόνια ακούσει για σένα αλλά δεν έτυχε να γνωριστούμε από κοντά. Ειμαι ώριμος πλέον ηλικιακά 63 ετών και από αυτά τα 30 χρόνια έζησα και μεγάλωσα στην Αθήνα , από 30 ετών και πέρα μένω μόνιμα στην Πάτρα. Εκεί στην Αθήνα γνώρισα και συνάντησα από κοντά τους πάντες στους οποίους ευκαίρως – ακαίρως αναφερόμαστε. Τον Πατέρα Αυγουστίνο, πολλά από τα πνευματικά του παιδιά που σήμερα είναι ώριμοι κληρικοί η ηγούμενοι Μοναστηριών, Τον Πατέρα Χαραλαμπο Βασιλόπουλο,τον Πατέρα Μάρκο Μανώλη, τον Πατέρα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, Τον Ορθόδοξο Τύπο όπου νέος εθελοντικά αγωνιζόμουν, τον Πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη , τα σεμινάρια Θεολογίας που έκανε στην Κάνιγγος 10, 4ος όροφος, στο γραφείο του Δικηγόρου τότε και θεολόγου Αθανασίου Σακαρέλλου κ.λ.π. Στα λέω όλα αυτά για να καταλάβεις ότι δεν μιλάω στον αέρα. Έχω ακούσει τόσα, έχω διαβάσει τόσα και έχω δεί και συζητήσει τόσα και με τόσους του Αντιοικουμενιστικού Αγώνα, ώστε να μην μιλάω στον αέρα. Το θέμα μας δεν είναι να αρχίσουμε ένα ακόμη διαδικτυακό διάλογο μέσω της φιλόξενης ιστοσελίδας. Το θέμα μας είναι από αυτό το άρθρο που δημοσίευσε ο π. Παίσιος και από τον διάλογο που ακολούθησε να βγεί κάτι χρήσιμο και καλό , αληθινά καλό όχι λόγια του αέρα , για την πρόοδο του Αντιοικουμενιστικού αγώνα. Θα σε παρακαλέσω λοιπόν όλο αυτό το δημοσίευμα με τα 12 σχόλια που ακολούθησαν να το κοινοποιήσεις στον Πατέρα Σεραφείμ Ζήση να το διαβάσει και να σου πεί εκείνος τα συμπεράσματά του. Δεν είναι τυχαίο που σου προτείνω τον πατέρα Σεραφείμ και όχι τον Πατέρα του διότι και χρόνο πιθανόν περισσότερο να έχει και τα ψάχνει βαθύτερα τα πράγματα και νομίζω ότι κατα την γνώμη μου είναι καταλληλότερος γι αυτή την μικρή εργασία. Εφόσον πράξεις αυτό και πληροφορηθείς τα συμπεράσματα θα ήθελα εάν μπορείς να με ενημερώσεις στο e-mail μου και από εκεί και πέρα μέσω e-mail μπορουμε να συζητήσουμε ότι θέλεις . dpolymenop@gmail.com Καλή νύκτα Ο Χριστός μας μαζί σου
ζειτε όλοι στον κόσμο σας…στο Βυζάντιο. αλλά η Πόλη έπεσε το 1453 ή το 7000 περίπου από Αδάμ. σήμερα ζουμε στα μέσα της 8ης χιλιετίας από Αδάμ…το πολύ σε 500 χρόνια από τώρα θα γίνει η Β’Παρουσία…
https://apologhtika.blogspot.com/search/label/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CE%B3%CE%BF%CF%87